You are here

İLKÖĞRETIM ÖĞRENCILERININ PROBLEM ÇÖZMEYE YÖNELIK YANSITICI DÜŞÜNME BECERILERI ILE FEN VE TEKNOLOJI DERSI AKADEMIK BAŞARILARI ARASINDAKI İLIŞKININ YAPISAL EŞITLIK MODELI ILE İNCELENMESI

Investigating the Correlation Between Elementary Students’ Reflective Thinking Skills Towards Problem Solving and Academic Success in Science and Technology Course with Structural Equation Modeling

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study is to investigate the correlation between reflective thinking skills towards problem solving and academic success of elementary students in science and technology course with structural equation modelling. The correlative investigation model was adopted in the research. The sample of the research consisted of 254 students from five public elementary schools, chosen employing random sampling method. In order to answer the research question, “The reflective thinking skill towards problem solving scale” (Kızılkaya and Aşkar, 2009) was used in the study. Also, the data in relation with students’ academic success in science and technology course were gathered from their school report cards regarding the fall semester. In this research, LISREL 8.51 structural equation software was used in model establishing by using the observed variables predicted. According to the findings obtained in the research, it was found out that the compatibility index results of the constructed equation model, the model-data compatibility was found out to be sufficient in the research [χ2/df=1.49; GFI=0.93; CFI=0.95; AGFI=0.89; RMSEA=0.050; RMR=0.064; SRMR=0.048; NFI=0.88; NNFI=0.94]. In the regression equation, it was found out that the variables best predicting students’ academic success in science and technology course were questioning, reasoning and evaluating sub-dimensions in relation to the reflective thinking skills towards problem solving.
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı, ilköğretim öğrencilerinin problem çözmeye yönelik yansıtıcı düşünme becerileri ile fen ve teknoloji dersindeki akademik başarıları arasındaki ilişkiyi yapısal eşitlik modeli ile incelemektir. Araştırmada, ilişkisel tarama modeli kullanılmış olup, araştırma betimsel bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini, Niğde ilinden tesadüfî örnekleme yöntemine göre beş okuldan seçilen toplam 254 ilköğretim öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmanın problem cümlesine cevap arayabilmek için, çalışmada veriler “problem çözmeye yönelik yansıtıcı düşünme becerisi ölçeği” (Kızılkaya ve Aşkar, 2009) ile toplanmıştır. Ayrıca, araştırmada öğrencilerin akademik başarı puanlarının belirlenmesinde güz dönemindeki karne notları dikkate alınmıştır. Araştırmada değişkenler arasında yapısal modelin kurulmasında LISREL 8.51 programından yaralanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre, model-veri uyum indeksleri yeterli düzeyde bulunmuştur [χ2/sd=1.49; GFI=0.93; CFI=0.95; AGFI=0.89; RMSEA=0.050; RMR=0.064; SRMR=0.048; NFI=0.88; NNFI=0.94]. Regresyon analizinde ise, problem çözmeye yönelik yansıtıcı düşünme becerileri ölçeğinin sorgulama, nedenleme ve değerlendirme alt boyutlarının öğrencilerin fen ve teknoloji dersindeki akademik başarılarının önemli bir yordayıcısı olduğu saptanmıştır.
1
12

REFERENCES

References: 

Baş, G., & Kıvılcım, Z. S. (2012). Lise öğrencilerinin problem çözmeye yönelik yansıtıcı
düşünme becerileri ile matematik ve geometri derslerindeki akademik başarıları arasındaki
ilişki. 27-30 Haziran. X. Ulusal fen bilimleri ve matematik eğitimi kongresi,
Niğde Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Niğde.
Brown, T. A. (2006). Confirmatory factor analysis for applied research. New York: Guilford
Publications.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak Kılıç, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2008).
Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A Yayınları.
Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2000). Research methods in education. London:
Routledge Falmer.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G., & Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli
istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Dewey, J. (1933). How we think: A restatement of the relation of reflective thinking to the
educative process. Boston: D. C. Heath Publication.
Epstein, A. S.(2003) How planing and reflection develop young children’s thinking skills Young
Children, . [Online]: Retrieved on 2011, at http://www.journal.naeyc.org/btj/200309/
Planning&Reflection.pdf.
Erginel, S. Ş. (2006). Yansıtıcı düşünen öğretmen yetiştirme: Hizmet öncesi öğretmen
eğitiminde yansıtıcı düşünmenin algısı ve geliştirilmesi üzerine bir çalışma. Yayımlanmamış
doktora tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Francisco, J. M.. & Maher, C. A. (2005). Conditions for promoting reasoning in problem
solving: Insights from a longitudinal study. Journal of Mathematical Behavior, 24,
361 372.
Gama, C. (2004). Integrating metacognition instruction in interactive learning environments.
Yayımlanmamış doktora tezi, University of Sussex the Graduate School of
Education, Sussex.
Hoffman, B., & Spatariu, A. (2008). The influence of self-efficacy and metacognitive
prompting on math problem-solving efficiency. Contemporary Educational Psychology,
33, 875-893.
Hooper, D., Coughlan, J., & Mullen, M. (2008). Structural equation modeling: Guidelines
for determining model fit. The Electronic Journal of Business Research Methods, 6(1),
53-60.
Gökhan Baş 11
Jöreskog, K. G., & Sörbom, D. (1993). LISREL 8: Structural equation modeling with
the simplis command language. Lincolnwood: Scientific Software International, Inc.
Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi (15. baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Keskinkılıç, G. (2010). İlköğretim 7. sınıf fen ve teknoloji dersinde uygulanan yansıtıcı
düşünmeye dayalı etkinliklerin bilimsel süreç becerilerinin gelişimine ve başarıya etkisi.
Yayımlanmamış doktora tezi, Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Kızılkaya, G. (2009). Yansıtıcı düşünme etkinlikleri ile desteklenmiş web tabanlı öğrenme
ortamlarının problem çözme üzerine etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Hacettepe
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Kızılkaya, G.. & Aşkar, P. (2009). Problem çözmeye yönelik düşünme becerisi ölçeğinin
geliştirilmesi. Eğitim ve Bilim, 34(154), 82-92.
King, A. (1991). Effects of training in strategic questioning on children’s problem-solving
performance. Journal of Educational Psychology, 83(3), 307-317.
Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modelling. New York:
Guilford Publications, Inc.
Kuhn, D. (1990). Developmental perspectives on teaching and learning thinking skills.
New York: Jossey-Bass.
Loughran, J. J. (1996). Developing reflective practice: Learning about teaching and learning
through modelling. London: The Falmer Press.
Mahnaz, M. (1997). Content and nature of reflective teaching: A case of an experiment
middle school science teacher. Clearing House, 70(3), 143-151.
McMillan, J. H.. & Schumacher, S. (2006). Research in education: Evidence-based inquiry.
Boston: Pearson Education.
Meissner, H. (1999). Creativity and mathematics education. July 15-19. Creativity and
mathematics education of the international conference, Muenster, Germany.
Özsoy, G. (2007). İlköğretim beşinci sınıfta üstbiliş stratejileri öğretiminin problem çözme
başarısına etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri
Enstitüsü, Ankara.
Özsoy, G. (2002). İlköğretim 5. sınıfta matematik dersi genel başarısı ile problem çözme
becerisi arasındaki ilişki. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim
Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Schön, D. (1987). Educating the reflective practitioner: Toward a new design for teaching
and learning in the professions. San Francisco: Jossey Bass Publications.
Schumacker, R. E.. & Lomax, R. G. (1996). A beginner’s guide to structural equation
modeling. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.
Sünbül, A. M. (2010). Öğretim ilke ve yöntemleri (4. baskı). Konya: Eğitim Akademi
Yayınları.
Şen, H. Ş. (2011). İlköğretim öğrencilerinin problem çözmeye dayalı yansıtıcı düşünme
becerileri. 4-8 Ekim. I. Uluslararası eğitim programları ve öğretim kongresi, Anadolu
Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Eskişehir.
Tabachnick B. G., & Fidell, L. S. (2001). Using multivariate statistics (4th ed.). MA:
Allyn and Bacon.
Thompson, B. (2004). Exploratory and confirmatory factor analysis: Understanding con12
İlköğretim Öğrencilerinin Problem Çözmeye Yönelik Yansıtıcı Düşünme Becerileri ile Fen ve
Teknoloji Dersi Akademik Başarıları Arasındaki İlişkinin Yapısal Eşitlik Modeli ile İncelenmesi
cepts and applications. Washington: American Psychological Association.
Tok, Ş. (2008). Fen bilgisi dersinde yansıtıcı düşünme etkinliklerinin öğrencilerin akademik
başarılarına ve fen bilgisi dersine yönelik tutumlarına etkisi. İlköğretim Online,
7(3), 557-568.
Ünver, G. (2003). Yansıtıcı düşünme. Ankara: Pegem A Yayınları.
Üstünoğlu, E. (2006). Üst düzey düşünme becerilerini geliştirmede bilişsel soruların rolü.
Çağdaş Eğitim Dergisi, 331, 17-24.
Wilson, J., & Jan, L. W. (1993). Thinking for themselves developing strategies for reflective
learning. Australia: Eleanor Curtain Publishing.
Wopereis, I., Brand-Gruwe, S., & Vermetten, Y. (2007). The effect of embedded instruction
on solving information problems. Computers in Human Behavior, 24(3), 738-752.
Yıldız, G. (2010). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerinin matematik başarıları, bilişüstü stratejileri,
düşünme stilleri ve matematik özkavramları arasındaki ilişkiler. Yayımlanmamış
doktora tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Yorulmaz, M. (2006). İlköğretim I. kademesinde görev yapan sınıf öğretmenlerinin yansıtıcı
düşünmeye ilişkin görüş ve uygulamalarının değerlendirilmesi (Diyarbakır ili örneği).
Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com