You are here

Home » Content

ÇANAKKALE 112 ACİL SAĞLIK HİZMETLERİ İSTASYONLARINDA GÖREV YAPAN SAĞLIK ÇALIŞANLARININ ŞİDDETLE KARŞILAŞMA DURUMU VE BU DURUMUN TÜKENMİŞLİK SENDROMU ÜZERİNE ETKİSİ

THE CONDITION OF BEING EXPOSED TO VIOLENCE OF MEDICAL STAFFS WORKING IN 122 EMERGENCY MEDICAL SERVICE STATIONS IN ÇANAKKALE AND ITS IMPACT ON BURNOUT SYNDROME

Journal Name:

  • Hastane Öncesi Dergisi

Publication Year:

  • 2016

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author Name
Abstract (2. Language): 
This study aims not only to examine the condition of the health staffs in 112 Emergency Medical Service Station (EMS), being exposed to stress frequently, being obliged to intervene in patients/casualties on the spot despite too much stress, and thus fighting against stress; but also to analyze the impact of this condition on Burnout Syndrome. Method This study is a cross-sectional research. The population of the study includes health staff working in Çanakkale 112 command and control center and in emergency health services. It was planned to be reached all of them. The data were collected in the face to face meetings by using questionnaire forms between the dates of 10 August-10 September 2012. The data were collected through face to face interviews. In the data analysis, chi-square, Kruskal-Wallisand t test were used. Results 116 medical staffs working in 112 EMS participated in this study. 74,1% of the participants (n=86) stated to experience verbal violence where as 11,2% (n=13) experienced physical violence. 73,7% (n=73) of the ones committing the seviolences were the relatives of patients/casualties while 18,2% (n=18) were patients/casualties themselves. The average scores of emotional exhaustion, the subdimensions of Maslach Burnout Scale, have been determined to be 15,88±6,34; the average scores of depersonalization 6,68±3,93; the average scores of low personal accomplishment 20,64±4,66. The average scores of emotional exhaustion of the medical staff exposed to violence as compared with the others have been found to be more significant and higher (p<0.05). Conclusion The majority of the medical staffs working in 112 EMS, have been exposed to violence and this is determined to increase particularly emotional exhaustion.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışma, yoğun olarak şiddetle karşılaşan, şiddetle karşılaşmış olmasına karşın olay yerinde hasta/yaralılara müdahale etmek zorunda kalarak, çok fazla stres faktörü ile mücadele eden 112 Acil Sağlık Hizmetleri İstasyonlarında (ASHİ) çalışanların, şiddetle karşılaşma durumunu belirlemek ve bu durumun tükenmişlik sendromu üzerine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem Kesitsel tipte bir araştırmadır. Çalışmanın evrenini, Çanakkale 112 Acil sağlık hizmetleri istasyonu ve komuta kontrol merkezinde görev yapan sağlık personeli oluşturmaktadır. Örneklem seçim yöntemi kullanılmamış, evrenin tamamına ulaşım hedeflenmiştir. Veriler anket formu kullanılarak yüz yüze görüşme yöntemiyle toplanmıştır. Verilerin çözümlemesinde Ki-kare analizi, Kruskal-Wallis ve t- testi yapılmıştır. Bulgular Çalışmaya 112 ASHİ’de görev yapan 116 sağlık çalışanı katılmıştır. Katılımcıların %74.1’i (n=86) sözlü şiddet, %11.2’si (n=13) fiziksel şiddetle karşılaştığını belirtmiştir. Şiddet uygulayanların %73.7’si (n=73) hasta/yaralı yakınıyken, %18.2’i (n=18) hasta/yaralanın kendisidir. Maslach Tükenmişlik Ölçeği’nin alt boyutlarından olan duygusal tükenmişlik puanları, ortalama 15.88±6.34, duyarsızlaşma puanı ortalaması 6.68±3.93, düşük kişisel başarı puanı ortalaması 20.64±4.66 olarak saptanmıştır. Şiddet gören sağlık çalışanlarının duygusal tükenme ortalaması, şiddet görmeyen sağlık çalışanlarının duygusal tükenme ortalamasına göre, istatistiksel olarak anlamlı ve yüksek bulundmuştur (p<0.05). Sonuç 112 ASHİ’de görev yapan sağlık çalışanlarının büyük bir kısmının şiddetle karşılaştığı ve bu durumun özellikle duygusal tükenmeyi arttırdığı saptanmıştır. Ayrıca meslekte çalışma süresi arttıkça kişisel başarı düzeyinin düştüğü ve bunların dışında medeni durum, yaş, görev yapılan birimin hastaneye entegre olup olmaması çalışmamızda tükenmişlik sendromu açısından etkili bulunmamıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-canakkale-112-acil-saglik-hizmetleri-istasyonlarinda-gorev-yapan-saglik-calisanlarinin-siddetle-karsilasma-durumu-bu-durumun-tukenmislik-sendromu-uzerine-etkisi.pdf
  • 2
1
13
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Annagür, B. (2010). Sağlık Çalışanlarına Yönelik Şiddet: Risk Faktörleri, Etkileri, Değerlendirilmesi ve Önlenmesi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar. 2(2):161-173.
Altay, B., Gönener, D., Demirkıran, C. (2010). Bir üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin tükenmişlik düzeyleri ve aile desteğinin etkisi. 15(1): 10-16
Ayrancı, Ü. ve Yenilmez, Ç.(2002). Günay Y ve ark. Çeşitli sağlık kurumlarında ve sağlık meslekgruplarında şiddete uğrama sıklığı. Anadolu Psikiyatri Dergisi.3:147-154.
Barutcu, E. ve Serinkan, C. (2008). Günümüzün önemli sorunlarından biri olarak tükenmişlik sendromu ve Denizli'de yapılan bir araştırma. Ege Akademik Bakış 8(2):541-561
Büyükbayram, A. Okçay, H. (2013). Sağlık çalışanlarına yönelik şiddeti etkileyen sosyo-Kültürel etmenler. Journal of Psychiatric Nursing 2013;4(1):46-53
Chein, WC., Hwu, HG., Kung, SM., Chiu, HJ., Wang, JD., (2008). Precalence and determinants of workplace violence of health care workers in a psychiatric hospital in Taiwan. Journal of Occupational Health 50(3):288-293
Çam, O. (1991). Hemşirelerde Tükenmişlik Sendromunun Araştırması. 9 Eylül Üniversitesi Sağlık Bilimler Enstitüsü. Yükseklisans tezi. İzmir
Çamcı, O. Kutlu, Y. (2011) Kocaeli’de sağlık çalışanlarına yönelik işyeri şiddetinin belirlenmesi. Journal of Psychiatric Nursing 2(1):9-16
Elliott, PP. (1997). Violence in health care. What nurse managers need to know. Nurses Management. 28(12):38-42
Erol, A., Akarca, F., Değerli, V., Sert, E., Delibaş, H., Gülpek D. ve ark. (2012). Acil Servis Çalışanlarında Tükenmişlik ve İş Doyumu. Klinik Psikiyatri Dergisi 15(2):103-110
Franz, S., Zeh, A., Schablon, A., Kuhnert, S., Nienhaus, A. (2010). Aggression and violence against health care workers in Germany - a cross sectional retrospective survey. Health Services Rearch 10:1-8
Izgar H. (2001). Okul yöneticilerinde tükenmişlik. Nobel Yayın Dağıtımı. -Ankara
İlhan, NM., Özkan, S., Kurtcebe, ÖZ., Aksakal, N. (2009). Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde Çalışan Araştırma Görevlileri ve Intörn Doktorlarda Şiddete Maruziyet ve Şiddetle İlişkili Etmenler. Toplum Hekimliği Bülteni.28(3):15-23.
Keser Özcan, N., Bilgin H. (2011) Türkiye’de sağlık çalışanlarına yönelik şiddet:Sistematik derleme. Turkiye Klinikleri J Med Sci 31(6):1442-56
Maslach, C., Wilmar, BS., Leiter, MP. (2001). Job burnout. Annual Reviews Psychology 52(1):397-422
Saines, J. (1999). Violence and Aggression in A&E: Recommendations for Action. Accident and Emergency Nursing 7(1):8-12
Süloğlu, A. (2009). Diyaliz merkezinde çalışan doktor ve hemşirelerde tükenmişlik sendromu. Bakırköy Dr Sadi Konuk eğitim ve araştırma hastanesi. Uzmanlık Tezi. İstanbul
Türkçüer, İ., Erdur, B., Ergin, A., Serinken, M., Bukıran, A., Aydın, B. ve ark. (2007).Acil tıp sisteminde çalışan hekimlerin iş yeri stres faktörleri: Denizli ili araştırma sonuçları. Türkiye Acil Tıp Dergisi 7(2):68-72
Öztürk, A. Tolga, Y. Şenol, V. Günay, O. (2007). Kayseri ilinde görev yapan sağlık idarecilerinin Tükenmişlik Düzeylerinin Değerlendirilmesi. Erciyes Tıp Dergisi 30(2):92-99.
Hastane Öncesi Dergisi
Ekim 2016, Cilt 1 – Sayı 2 Sayfa No: 1-13 13
Coşkun, S. Tuna Öztürk, A. (2010).Bakırköy Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi Hemşirelerinde Şiddete Maruz Kalma Durumlarının İncelenmesi. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi 3(3):16-23
Warshaw, LJ. Messite, J. (1996). Workplace violence: Preventive and interventive strategies. Journal Occupational Environ Medicane 38(10): 993-1006
WHO (2002).World Report on Violence and Health. Cenevre.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com