You are here

Home » Content

HİDAYET VE DALÂLETİ ALLAH’A NİSPET EDEN ÂYETLER NÜZUL DÖNEMİNDE NASIL ALGILANIYORDU?

How were the Qur’ānic Verses Attributing the Human Act of Following the Straight Path and Going Astray to Allah Understood in the Period of the Revelation of the Qur’an?

Journal Name:

  • Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2010

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The question of how the Qur’ānic Verses that attribute the human Act of going onto the straight path and going astray to Allah were understood in the period of the revelation of the Qur’an is a question of the mentality history. As far as I understand, these verses seem to be characteristic expressions of the Qur’ānic discourse, declaring that the Muslim community is chosen by the divine will. Therefore, they are part of the political discourse and of a practical character. These verses were not discussed in the context of the free will of the human being especially in the Meccan period. On the other hand, it is probable that the Muslims in the later periods might have had different concerns in referring to the verses in question. The historical perspective appreciates the studies that are intended to investigate and describe the mentality of the following periods as valuable as those which focus on the mental character of the revelation period.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Hidayet ve dalâleti Allah’a nispet eden âyetlerin nüzul döneminde nasıl algılandığı konusu, bir zihniyet tarihi meselesidir. Anladığımız kadarıyla bu âyetler, Kur’an söyleminin karakteristik ifadelerindendir ve Müslümanların ilahî irade tarafından seçilmiş bir topluluk olduğunu ilan eder. Dolayısıyla politik bir söylemin parçasıdır ve pratik yönü ön plandadır. Bu âyetler, özellikle Mekke döneminde kulun özgür iradesi üzerinden tartışılmamıştır. Beri taraftan sonraki dönemlerde Müslümanlar söz konusu âyetlere referansta bulunurken farklı bir algılama ile hareket etmiş olabilirler. Tarihi perspektif, sonraki dönemlerin zihniyetini tasvire yönelik çalışmaları da nüzul dönemi kadar değerli görür.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_36454_18_pp_83-97.pdf
  • 1
83-97
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Abdulbâkî, Muhammed Fuâd, el-Mu’cemu’l-mufehres li elfâzı’l-Kur’ani’l-Kerîm, Dâru’l-Hadîs., Kahire
1417/1996.
Abdulcebbâr b. Ahmed, Kâdî’l-kudât, Şerhu’l-usûli’l-hamse, tahk.: Abdulkerîm Osman, Mektebetü
Vehbe, Kahire 1408/1988.
Bâzergan, Mehdi, Kur’an’ın Nüzul Süreci, çev.: Yâsin Demirkıran, Melâ Muhammed Feyzullah, Fecr
Yayınevi, Ankara 1998.
------ Adım Adım Kur’an Vahyi, çev.: Yasin Demirkıran, Fecr Yayınevi, Ankara 1999.
el-Eş’arî, Ebu’l-Hasen Ali b. İsmâil b. Ebî Bişr el-İbâne ‘an usûli’d-diyâne, tahk.: Fevkiye Huseyn
Mahmûd, Dâru’l-Ensâr, Kahire 1397.‚Hasan Basrî’nin Kader Hakkında Halife Abdulmelik b. Mervan’a Mektubu‛, çev.: Lûtfi Doğan,
Yaşar Kutluay, (Çağımızda İtikadî İslâm Mezhepleri ile birlikte basım), Selçuk Yayınları, Ankara
1990, ss. 302-316.
İbn Hişâm, es-Sîretü’n-nebeviyye, tahk.: Süheyl Zükâr, Dâru’l-Fikr, Beyrut 1412/1992.
İbn İshak, Muhammed Sîretu İbn İshâk, tahkik: Muhammed Hamîdullah, by, 1401\1981.
İbn Kesîr, Ebu’l-Fidâ İsmâîl b. Ömer el-Kureyşî ed-Dımeşkî, Tefsîru’l-Kur’ân’i’l-‘Azîm, tahkik: Sâmî
b. Muhammed b. Selâme, Dâru Tayyibeti’n li’n-Neşri ve’t-Tevzî’, by., 1420/1999.
------ el-Bidâye ve’n-nihâye, tahk.: Ahmed Abdulvehhâb Fetîh, Dâru’l-Hadîs, Kahire 1413/1992.
el-Mâturîdî, Ebû Mansûr Muhammed b. Muhammed b. Mahmûd es-Semerkandî, Kitâbu’t-tevhîd,
tahk.: Fethullâh Halîf, el-Mektebetü’l-İslâmiyye, İstanbul 1979.
er-Râzî, Muhammed Fahruddîn ibnu’l-Allâme Dıyâuddîn Ömer, Tefsîru Fahriddîn er-Râzî elmüştehir
bi’t-tefsîri’l-kebîr ve mefâtîhi’l-gayb, Dâru’l-Fikr, Beyrut 1414/1993.
es-Suyûtî, Celâluddîn Abdurrahmân, el-İtkân fî ‘ulûmi’l-Kur’ân, Kahraman Yayınları, İstanbul
1398/1978.
------ Lübâbu’n-nukûl fî esbâbi’n-nuzûl, (Tefsîru’l-Celâleyn ile birlikte basım), Mektebetü Yâsîn, İstanbul,
by., ts.
eş-Şehristânî, Muhammed b. Abdilkerîm, Mefâtîhu’l-esrâr ve mesâbîhu’l-ebrâr, tahk.: Muhammed Ali
Azerşeb, Merkezu’l-Buhûs ve’d-Dirâsât li’t-Turâsi’l-Mahtut, Tahran 1429/2008.
et-Taberî, Muhammed b. Cerîr Ebû Cafer, Câmi’u’l-beyân fî te’vîli’l-Kur’ân, tahk.: Ahmed Muhammed
Şâkir, Muessestü’r-Risâle, by., 1420/2000.
Türcan, Selim, İlk Dönem Kur’an Tasavvruru ve Dönüşümü -Kimlik ve Kitâb İlişkisi Bağlamında-, (Basılmamış
Doktora Tezi), Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara 2007
------ ‚Kur’an’ı Anlamada Yöntem Tartışmalarının Tefsir Tarihçiliği Perspektifinden Değeri Üzerine‛,
Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2009/2, c. 8, sayı: 16, ss. 29-49.
------ ‚Kur’an’ın İfade Kalıpları Kur’an’ın Nüzul Kronolojisini Aydınlatabilir mi? -Müzzemmil Suresi
Özelinde Bir Yöntem Denemesi-‛, Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2010/1, c. 9,
sayı: 17, ss. 67-100.
Watt, W. Montgomery, Kur’an’a Giriş, çev.: Süleyman Kalkan, Ankara Okulu Yayınları, Ankara
2000.
ez-Zemahşerî, Ebu’l-Kâsım Muhammed b. Ömer el-Havârizmî, el-Keşşâf an hakâiki’t-tenzîl ve
‘uyûni’l-akâvîl fî vucûhi’t-te’vîl, tahkik: Abdurrazzâk el-Mehdî, Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-‘Arabî,
Beyrut, ts.
ez-Zerkeşî, Bedruddîn Muhammed b. Abdillâh b. Bahadır, el-Burhân fî 'ulûmi'l-Kur'ân, tahkik: Muhammed
Ebu’l-Fadl İbrâhim, Dâru İhyâi’l-Kütübi’l-‘Arabî, yy., 1376/1957.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com