You are here

Home » Content

HZ. PEYGAMBER’İN EVLENDİRDİĞİ KİŞİLER VE EVLENDİRİLME AMAÇLARI

THE PEOPLE WHO ARE GAVE MARRED BY THE PROPHET MUHAMMAD AND PURPOSES OF THEİR MARRİAGES

Journal Name:

  • İhya Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi

Publication Year:

  • 2017

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
The general objective of the marriage institution, which is considered sacred in Islam, is to create a solid society. Apart from that, the marriage has many purposes and benefits such as increasing the population, staying away from illicit relations, protecting chastity, establishing a position among spouses, establishing kinship and friendship relations. We see the Prophet applying some of these features in their own marriage. Likewise, he has married some of his own sons and companions in the direction of some purposes, primarily for the purpose of humanity. In his marriage purposes, we are witnessing that marriage is promoted with the help of people who have hesitated about the promotion or marriage, the removal of racism and tribalism from the society, the establishment of friendship ties, protection of women.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
İslâm’da kutsal sayılan evlilik müessesesinin genel hedefi sağlam bir toplum oluşturmaktır. Bununla birlikte evliliğin nüfusun artması, meşru olmayan ilişkilerden uzak kalma, iffeti koruma, eşler arasında ünsiyet, akrabalık ve dostluk ilişkileri kurma veya geliştirme gibi birçok amaç ve faydaları da vardır. Hz. Peygamber’in kendi evliliklerinde bunlardan bazılarını uyguladığını görmekteyiz. Aynı şekilde başta beşerî amaç olmakla bazı amaçlar doğrultusunda hem kendi evlatlarını hem de ashaptan bazılarını evlendirmiştir. Resûl-i Ekrem’in evlendirme amaçları içerisinde evliliğin teşviki veya evlilik konusunda tereddüte düşmüş kimselere yardım, ırkçılığın ortadan kaldırılması, dostluk bağlarının kurulması, akrabalık bağlarının kuvvetlendirilmesi ve himayenin ön plana çıktığının şahidi olmaktayız.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-hz-peygamberin-evlendirdigi-kisiler-evlendirilme-amaclari.pdf
  • 1
22
37
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Abdurrezzâk b. Hemmâm, es-San’anî, el-Musannef, (nşr. Habîburrahman el-A’zamî), I-XI, Beyrut, el-Meclisu’l-İlmi, 1403/1983.
Ahmed b. Hanbel, Müsned, (nşr. Mevsûatu’s-Sünne, el-Kütübü’sittetü ve Şurûhuhâ), I-VI, İstanbul, Çağrı Yayınları, 1413/1992.
Âişe Abdurrahmân bint eş-Şâti, Terâcimu seyyidâti binti’n-nübüvveti, Beyrut, Dâru’l-Kitabi’l-Arabî, tsf.
Ali El-Müttakî, el-Hindî, Kenzu’l-ümmâl fî süneni’l-akvâl ve’l-efâl, (nşr. Bekri Hayyânî, Saffet Saka), I-XVI, Beyrut, Müessesetü’r-Risale, 1405/1985.
Başaran, Selman, “Fâtıma binti Kays”, DİA., XII, 227 (İstanbul, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 1995).
El-Beyhakî, Ahmed b. el-Huseyn, es-Sünenü’l-kübrâ, I-X, Haydarabad, Dâiretu’l-Maârifî’l-Osmâniyye, 1344-1356/1925-1937.
el-Buhârî, Muhammed b. İsmâîl, el-Câmiu’s-sahîh, (nşr. Muhibbuddin Habîb), I-XIII, Kahire, Dâru’r-Reyyân li’t-Türâs, 1406/1986.
Canan İbrahim, “Aile Reisi ve Baba Olarak Hz. Peygamber”, Hz. Peygamber ve Aile Hayatı, (Tartışmalı İlmi Toplantılar Dizisi), İstanbul 1988.
ed-Dârekutnî, Ömer b. Ahmed, es-Sünenu’d-Dârekutnî, (nşr. Abdullah Haşim Yemanî Medenî, I-IV, Medine, Dâru’l-Mehâsin li’t-Tıbâa, 1386/1966.
ed-Dârimî, Abdullah b. Abdurrahmân, es-Sünenu’d-Dârimî, (trc. Abdullah Aydınlı), I-VI, İstanbul, Madve Yayınları, 1994-1996.
Davudoğlu Ahmet, Sahihi Müslim Tercümesi ve Şerhi, I-XII, İstanbul, Sönmez Neşriyat, 1974.
ed-Deylemî, Ebû Şüca, el-Fîrdevs bime’sûri’l-hitâb, (nşr. Said b. Besyunî Zağlûl), I-V, Beyrut, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1407/1986.
Ebû Avâne, Yakub b. İshâk el-İsferâinî, Müsnedu Ebî Avâne, (nşr. Eymen b. Arif ed-Dımaşkî), I-V, Beyrut, Dâru’l-Mârife, 1419/1998.
Ebû Dâvûd, Süleyman b. el-Eş’as, es-Sünen, (nşr. Muhammed Avvâme), I-V, Beyrut, Müessesetü’r-Reyyân, 1419/1998.
Ebû Nuaym, el-İsfahanî, Hilyetu’l-evliya ve tabakâtu’l-esfîya, I-X, Kahire, Matbaatu’s-Saâde, 1394-1399/1974-1979.
Fayda, Mustafa, “Bilâl-i Habeşî”, DİA., VI, 152-153 (İstanbul, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 1992).
Fiğlali, Ethem Ruhi, “Ali”, DİA., (Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi) II, 371-374 (İstanbul, 1989).
Hâkim, en-Nisâburî, el-Müstedrek ale’s-sahîhayn, I-IV, Haydarabad, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1333/1915.
Ibn Abdilber, en-Nemerî, el-İstiâb fî marifeti’l-ashâb, (nşr. Ali Muhemmed Bicavî), I-IV, Kahire, Dâru Nahdati Mısr, 1389/1969.
Ibn Asâkir, Ebû’l-Kasım Ali b. Hasan b. Hibetullah, Târihu medineti Dımaşk, (nşr. Muhibbuddin Ebû Saîd Amrevî), I-LXXIV, Beyrut, Dâru’l-Fîkr, 1415-1421/1995-2001.
Ibn Balaban, Ebû’l-Hasan Alâaddin Ali, el-İhsân bi-tertibi Sahîhi İbn Hibbân, (nşr. Kemal Yusuf Hût), I-VII, Beyrut, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1408/1987.
Ibn Hacer, el-Askalanî, el-Metâlibu’l-âliye bizevâidi’l-mesanidi’s-semaniye, (nşr. Habiburrahman A’zamî), I-IV, Küveyt, el-Matbaatu’l-Mısrıyye, ts.
----------, Fethü’l-bârî şerhu Sahihi’l-Buharî, (nşr. Muhammed Fuad Abdulbaki-Muhyiddin Hatib), I-XIII, Kahire, Dâru’r-Reyyân li’t-Türâs, 1407/1986-87.
----------, el-İsâbe fî temyîzi’s-sahabe, I-IV, Bağdad, Matbaatu’s-Saâde, 1328/1910.
Ibn Ishâk, Muhammed b. İshâk b. Yesar, es-Sire, (nşr. Muhammed Hamidullah), Konya, el-Vakf li’l-Hıdemeti’l-Hayriyye, 1401/1981.
Ibn Kesîr, Ebû’l-Fîda, el-Bidâye ve’n-nihâye, I-XIV, Beyrut, Mektebetü’l-Meârif, 1401/1981.
----------, Tefsîru’l-Kur’âni’l-azîm, I-IV, Kahire, Dâru İhyai’l-Kütübi’l-Arabiyye, ts.
Ibn Kuteybe, Ebû Muhammed Abdullah b. Müslim b. Kuteybe Dîneverî, (ö. 276/890), el-Maârif, (trc. Hasan Ege), İstanbul, Şelale Yayınevi, ts.
37
İhya Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi Cilt:3 Sayı:1 Bahar-2017
İhya International Journal of Islamic Studies Volume:3 Issue:1 Spring-2017
http://dergipark.gov.tr/ihya
ISSN: 2149-2344
Ibn Mâce, Muhammed Yezîd el-Kazvînî, Sünenu İbn Mâce, (nşr. Muhammed Fuad Abdülbâki), I-II, yy. Dâru İhyâi Türâsi’l-Arabî, ts.
Ibn Sa’d, Muhammed b. Sa’d b. Meni’ ez-Zührî, et-Tabakâtu’l-kübrâ, I-IX, Beyrut, Dâru Sadr, 1388/1968.
Ibn Tûlûn, Muhammed b. Ali, Veblu’l-ğamâm fîmen zevvecehu’n-nebiyyu aleyhisselâm, (nşr. Abdulhamid es-Sa’danî), Kahire, Dâru’t-Talâi, ts.
Ibnu’l-Cevzî, Ebû’l-Ferec Abdurrahman b. Ali, el-Muntazam fi târîhi’l-mulûk ve’l-ümem, (nşr. Muhammad Abdulkadir Atâ-Mustafa Abdulkâdir Atâ), I-XVIII, Beyrut, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1412/1992.
Ibnu’l-Esîr, İzzeddin Ali b. Muhammed, Üsdü’l-ğâbe fî marifeti’s-sahâbe, (nşr. Muhammed İbrahim Benna v. dğr.), I-VII, Kahire, Dâru’ş-Şa’b, 1390-1393/1970-1973.
Kahraman, Hüseyin, “Fıkhî Hadislerin Değerlendirilmesi ve Rivâyet Değeri Bağlamında “Mevhûbe Hadisi”nin Tahrîc ve Tenkîdi”, Uludağ Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi, c.11/1, Bursa 2002. s. 167-182.
Kandemir, M. Yaşar, “Fâtıma”, DİA., XII, 219-224 (İstanbul, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 1995).
Müslim, Ebû’l-Hüseyn b. el-Haccâc el-Kuşeyrî, Sahîhu Müslim, I-V, Kahire, Dâru İhyâi Kütübi’l-Arabî, 1374/1955.
en-Nesâî, Ebû Abdurrahmân Ahmed b. Ali b. Şuayb, es-Sünenu’l-Kübrâ, (thk. Abdurğaffâr Süleyman el-Bundârî-Seyyid Kusrevî Hasan), I-VI, Beyrut, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1411/1991.
Nazif M. Şahinoğlu, “Zeyneb bint Muhammed”, İ.A., (İslâm Ansiklopedisi) XIII, 554-555 (İstanbul, Milli Eğitim Basımevi, 1986).
--------------, “Ümmü Külsüm”, İ.A., (İslâm Ansiklopedisi) XIII, 107-109 (İstanbul, Milli Eğitim Basımevi, 1986).
Neşet Çağatay, “Rukayye”, İ.A., (İslâm Ansiklopedisi) IX, 765-766 (İstanbul, Milli Eğitim Basımevi, 1964).
et-Taberî, Ebû Cafer b. Cerîr, Târîhu’l-ümem ve’l-mülûk, (nşr. Muhammed Ebû’l-Fazl İbrahim), I-XI, Beyrut, Dâru Süveydan, 1387/1967.
et-Tirmizî, Muhammed b. Îsa b. Sevre, Sünenü’t-Tirmizî, (nşr. Muhammed Fuad Abdülbâki), I-V, yy. 1396/1976.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com