You are here

Home » Content

Samsun Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’nde Çalışan Hekim ve Hemşirelerde Şiddete Maruziyet Sıklığı ve Kaygı Düzeylerine Etkisi

The Frequency of Exposing To Violence And Its Effects on State and Trait Anxiety Levels Among The Doctors and Nurses Working In Samsun Psychiatry Hospital

Journal Name:

  • İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2008

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Aim: This study aimed to determine the frequency of exposing to violence and its effects on state and trait anxiety levels among the doctors and nurses working in Samsun Psychiatry Hospital. Method: Among the doctors and nurses working in Samsun Psychiatry Hospital between 15th February 2006 and 10th March 2006 sixty four volunteers enrolled to this cross sectional study. Data of study, collected by Spielberger’s Trait and State Anxiety Scale and via the inquiry in which sociodemographic questions involved. Spread of distribution and central criterion of the groups were presented (given) as arithmetic mean ± standard deviation; Mann Whitney U and Chi Square tests were used for statistical evaluation. Results: Of the 14 (%21.9) doctors and 50 (%78.1) nurses participating in this study, 56 (%87.5) were female, 8(%12.5) were male; ratio of exposing to violence in last one year was established % 55.9 (55 people). Of the participants, 38 (%59,4) exposed to verbal and 17 (%26.5) to physical violence. Average of State anxiety Scale of study group was 41.8 +9.4, and trait anxiety scale was 47.8+6.0. Average of State Anxiety Scale of participants who didn’t expose to violence was 38.6+9.3,and 42.3+9.4 who exposed to violence; average of trait anxiety scale of participants who didn’t expose to violence was 42.7+2.1,and 48.7+6.0 who exposed to violence. Even though the Average of State and Trait Anxiety Scale has no statistically significant difference as for the job, sex and management support, exposing to violence significantly increased trait anxiety score (p<0.01); there was no significant effect of exposing to violence on state anxiety scores (p>0.05). Conclusion: The relation between expose to the violence and high anxiety levels among health workers suggests that training these personnel how to approach to the patients with psychiatric disorders and establishing an organizational structure for security of health personnel beside the patients might provide a support to solve these problems
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Amaç: Bu araştırmada, Samsun Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’nde çalışan hekim ve hemşirelerde şiddete maruziyet sıklığı ile şiddete maruziyetin durumluk ve sürekli kaygı düzeylerine etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Kesitsel nitelikteki bu araştırmaya 15 Şubat-10 Mart 2006 tarihleri arasında Samsun Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’nde çalışan hekim ve hemşirelerden gönüllü katılım sağlanan 64 personel alınmıştır. Çalışmaya ait veriler, Spielberger Durumluk ve Sürekli Kaygı Ölçeği ile sosyodemografik sorular içeren anket formları kullanılarak özbildirim yöntemi ile elde edilmiştir. Gruplara ait merkezi ölçüt ve dağılımın yaygınlığı, aritmetik ortalama± standart sapma olarak sunulmuş; istatistiksel değerlendirmede Mann Whitney U ve ki kare testleri kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan 14 (% 21,9) hekim ve 50 (% 78,1) hemşirenin, 56’sı (% 87,5) kadın, 8’i (% 12,5) erkek olup; son bir yıl içerisinde şiddete maruz kalma oranı % 85,9 (55 kişi) olarak saptanmıştır. Katılımcıların 38 (%59,4)’i sözel, 17 (%26,5)’si fiziksel şiddete maruz kaldığını belirtmiştir.Çalışma grubunun durumluk kaygı puanı ortalaması 41,8±9,4, sürekli kaygı puanı ortalaması 47,8±6,0 bulunmuştur. Durumluk kaygı puanı ortalaması, şiddete maruz kalmayanlarda 38,6±9,3, maruz kalanlarda 42,3±9,4; sürekli kaygı puanı ortalaması ise şiddete maruz kalmayanlarda 42,7±2,1, şiddete maruz kalanlarda 48,7±6,0’dır. Durumluk ve sürekli kaygı puanları ortalamaları meslek, cinsiyet ve yönetici desteği durumuna göre istatistiksel farklılık göstermezken, şiddete maruz kalmanın sürekli kaygı puanını anlamlı bir şekilde yükselttiği (p<0.01); durumluk kaygı puanı ortalamasına ise anlamlı bir etki göstermediği saptanmıştır (p>0,05). Sonuç: Şiddete maruziyetle yakın ilişkide olduğu saptanan yüksek kaygı düzeylerinin aşağı çekilmesinde sağlık personeline yönelik eğitim verilmesinin, hastaların yanı sıra çalışanların da güvenliği için örgütsel bir yapılanma oluşturmanın sorunların çözümünde katkı sağlayacağı düşünülmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-samsun-ruh-sinir-hastaliklari-hastanesinde-calisan-hekim-hemsirelerde-siddete-maruziyet-sikligi-kaygi-duzeylerine-etkisi.pdf
  • 1
25-28
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. Aktuğlu K, Hancı H. Acil servislerde şiddet tehditi. Hancı H. (Ed.). Hekimin Yasal
Sorumluluk ve Hakları (Tıp ve Sağlık Hukuku). Toprak ofset, İzmir, 1999.
2. Ocaktan ME, Keklik A, Çöl M. Abidinpaşa Sağlık Grup Başkanlığı’na Bağlı Sağlık
Ocaklarında Çalışan Sağlık Personelinde Spıelberger Durumluk Ve Sürekli Kaygı
Düzeyi. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 2002; 55 (1): 21-8.
3. Spielberger CD, Gorsuch RL, Lushene RE. Manual for State and Anxiety Inventory.
4. Rezaki M. Sağlık Çalışanlarında Ortaya Çıkabilecek Ruhsal Sorunlar. Sağlık
Çalışanlarının Sağlığı 1.Ulusal Kongresi, Ankara, 1999:79.
5. Mayda AS, Yıldırım S, Gündeş Ş, Genç E, Erbaş M. Aibü Düzce Tıp Fakültesi
Araştırma Görevlilerinde Depresyon Ve Öfke Durumunun İşyerinde Maruz
Kaldıkları Şiddetle İlgisi. Sağlık ve Toplum, 2005; 15(4): 52-56.
Gökçe ve Dündar
28
6. Kingma M, Workplace violence in the health sector: a problem of epidemic
proportion, International Nursing Review, 2001;48:129–30.
7. Salminen S, Violence in the Workplaces in Finland, Journal of Safety Research, 1997;
28 (3):123-31.
8. Alçelik A, Deniz F, Yeşildal ve ark. Aibü Tıp Fakültesi Hastanesinde Görev Yapan
Hemşirelerin Sağlık Sorunları Ve Yaşam Alışkanlıklarının Değerlendirilmesi. TSK
Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005; 4 (2)
9. Kowalenko T, Walters BL, Khare RK et al. Workplace violence: a survey of
emergency physicians in the state of Michigan. Ann Emerg Med, 2005; 46(2):142-7.
10. Ayrancı Ü, Yenilmez Ç, Günay Y ve ark. Çeşitli Sağlık Kurumlarında ve Sağlık Meslek
Gruplarında Şiddete uğrama Sıklığı. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 2002; 3: 147-54.
11. Y Açık, SE Deveci, G Güneş ve ark. Türkiye’de Tıp Fakültelerinde Uzmanlık Eğitimi
Almakta Olan Hekimlerin Sözel, Fiziksel ve Cinsel Şiddete Maruz Kalma Sıklığı.
IX.Halk Sağlığı Kongre Bildiri Özetleri.
12. Canbaz S, Dündar C, Dabak Ş ve ark. Samsun İl Merkezinde 112 Acil ve Hastane
Acil Servis Çalışanlarında Şiddete Maruziyetin ve Durumluk-Sürekli Kaygı
Düzeylerinin Değerlendirilmesi. IX. Halk Sağlığı Kongre Bildiri Özetleri.
13. Fernandes CMB,Bouthillette F, Raboud JM, Bullock L, Moore CF, Christenson JM et
al.Violence in the emergency department: a survey of health care workers, CMAJ
1999;161 (10): 1245-8.
14. Deans C. Nurses And Occupational Violence: The Role Of Organisational Support in
Moderating Professional Competence. Aust J Adv Nurs. 2004 Dec-2005
Feb;22(2):14-8.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com