You are here

AMARTYA SEN'İN KAPASİTE - YAPABİLİRLİK YAKLAŞIMI BAĞLAMINDA TÜRKİYE'DE YOKSULLUK DURUMU

Poverty In Turkey İn The Context Of Amartya Sen’s Capacİty–Ability Approach

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
Poverty is one of the biggest global problems of our time, actively tackled to resolve, especially by international organizations. Poverty, which can be defined as the inability to meet basic human needs such as shelter, education, health, can be seen even in the most developed countries of the world. Recently, definitions of the poverty have been made that address not only with economic context but also refer the human aspect of poverty. The ability (capacity) approach, which was put forward by Amartya Sen and adopted by the United Nations and its associate United Nations Development Programme (UNDP), is also one of the new definitions of poverty that oppose definitions that describe poverty only in terms of income. Sen describes poverty as deprived of ability and views the concept of ability as a competence to refrain from situations no one would want such as hunger, illness, lack of education, bad living conditions. Sen discusses poverty as a paucity of capacity, rather than income, and do not accept income alone as an indicator of poverty. In this study, the poverty situation in Turkey was handled within the framework of the ability approach of Amartya Sen by using the data of Turkish Statistical Institute (TURKSTAT / TÜİK).
Abstract (Original Language): 
Yoksulluk, ortadan kaldırılması için uluslararası kuruluşlar başta olmak üzere aktif bir şekilde mücadele edilen günümüzün en büyük küresel sorunlarından biridir. Barınma, eğitim, sağlık gibi temel insani ihtiyaçların karşılanamaması olarak tanımlanabilen yoksulluk dünyanın en gelişmiş ülkelerinde dahi görülebilmektedir. Son dönemlerde yoksulluğu sadece ekonomik bağlamda ele almayan, yoksulluğun insani boyutuna da değinen tanımlamalar yapılmıştır. Amartya Sen tarafından ortaya konan, Birleşmiş Milletler ve ona bağlı Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP) tarafından da benimsenen, yoksulluğu salt gelir miktarıyla betimleyen tanımlara karşı çıkan yapabilirlik yaklaşımı da yeni yoksulluk tanımlarından biridir. Sen, yapabilirlik kavramını; açlık, hastalık, eğitimsizlik, kötü yaşam koşulları gibi, hiç kimsenin istemeyeceği durumlardan kaçınabilme yetisi olarak görmüş ve yoksulluğu yapabilirlikten yoksun olmak şeklinde tanımlamıştır. Sen yoksulluğu gelir yoksunluğundan ziyade, kapasite yoksunluğu olarak ele almakta ve yoksulluk göstergesi olarak sadece gelir düzeyine bakılmasını kabul etmemektedir. Bu çalışmada da Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) verileri kullanılarak, Türkiye’deki yoksulluk durumu Amartya Sen’in yapabilirlik yaklaşımı çerçevesinde ele alınmıştır.
177
189

REFERENCES

References: 

Arabacı, R. Y. (2015). Gelir Dağılımı ve Yoksulluk. A. Tokol ve Y. Alper (Ed). Sosyal Politika. (178-203). Bursa: Dora Basım
ASAGM. (2010). Sosyal yardım algısı ve yoksulluk kültürü. Ankara: Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü.
Birleşmiş Milletler. (2000). BM Binyıl Bildirgesi. New York.
Bora, A. (2007).Yoksulluk kader olamaz. Amargi, (8).
Buğra, A. (2001). Ekonomik kriz karşısında Türkiye’nin geleneksel refah rejimi. Toplum ve Bilim. 89, 22-30.
Buğra, A. (2005). Yoksulluk ve sosyal haklar. İstanbul: Sosyal Politika Forumu.
Buz, S. (2015). Yaşlı bireylere yönelik yaş ayrımcılığı. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 14 (53), 268-278.
Demir, S. (2006). Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı ve İnsani Gelişme Endeksi ve Türkiye açısından değerlendirme. DPT Sosyal Sektörler ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü , 2-5.
Field, F. (1983). The minimum wage. Londra: Policy Studies Institute.
Metin, B. (2014). Yoksullukla mücadeleye insan hakları açısından bakmak: Amartya Sen'in kapasite yaklaşımı temelinde bir değerlendirme. Journal of Yaşar University, 6261-6380.
Sen, A. (1981). Poverty and famines: an essay on entitlement and deprivation. Oxford: Clarendon Press.
Sen, A. (2000). Development as freedom. New York: Borzoi Books Inc.
Sen, A. (2004). Özgürlükle Kalkınma. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Şener, Ü. (2009). Kadın Yoksulluğu. TEPAV Değerlendirme Notu. Ankara
Taş, Y., ve Özcan, S. (2012). Türkiye'de ve Dünya'da yoksulluk üzerine bir araştırma. International Conference on Eurasian Economics 2012 (s.423-430). Almathy: Turan University Press.
Temiz, H. E. (2004). Küreselleşmenin sosyal boyutları ve Türkiye Açısından Etkileri. İzmir: Birleşik Metal İşçileri Sendikası Yayınları.
Temiz, H. E. (2008). Dünya’da kronik yoksulluk ve önleme stratejileri. Çalışma ve Toplum. 2, 61-100.
TÜİK. (2015). Gelir ve yaşam koşulları araştırması. Ankara.
TÜİK. (2015). İstatistiklerle çocuk. Ankara.
TÜİK. (2015). İstatistiklerle kadın. Ankara.
TÜİK. (2015). İstatistiklerle yaşlılar. Ankara.
TÜİK. (2016). İşgücü istatistikleri. Ankara.
TÜİK. (2015). Sosyal koruma istatistikleri. Ankara.
TÜİK. (2015). Zaman kullanım araştırması. Ankara.
TÜRK – İŞ. (2017). http://www.turkis.org.tr/AGUSTOS-2017-ACLIK-ve-YOKSULLUK-SINIRI-d10574, Erişim tarihi: 26.08.2017)
Yar, F. (2015). Türkiye'de gelir dağılımı ve yoksulluk. Global Politika ve Strateji, 1-31.
Yuncu, L. D. (t.y.). İki yoksulluk yaklaşımı: A.Sen’in yapabilirlikten yoksunluk teorisi ve toplumsal dışlanma çerçevesinin karşılaştırması. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Politika Forumu.
Yurdakul, F. (2010). Amartya Sen'in yoksulluk üzerine düşünceleri ve Sen yoksulluk indeksi: Türkiye Uygulaması. New World Sciences Academy , 293-303.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com