You are here

Home » Content

ÖRGÜT KÜLTÜRÜ MODELLERİ: MODELLERİN BELİRLENMESİNDE KULLANILAN BOYUTLAR AÇISINDAN BİR İNCELEME

Organizational Culture Models: An Analysis of Dimensions Used in Formulating Models

Journal Name:

  • International Journal of Academic Value Studies

Publication Year:

  • 2017
DOI: 
http://dx.doi.org/10.23929/javs.121

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Organizational culture is known as crucially important for companies to adapt rapidly changing environment, gain competitive advantage and able to act with members. This makes organizational culture a strategic issue for the practitioners and researchers and raises the number of organizational culture studies and organizational culture models presented in the literature. The aim of this study is present the disorganized information systematically to other researchers who will study organizational culture by profiling the dimensions which are used in organizational culture models. For this purpose, 20 organizational culture models which are frequently used in the literature have been examined and the dimensions used for the formation of typologies have been determined. As a result of the study, 47 different dimensions were seen to play a role in the formation of organizational culture models. Risk, individual focus, environment/environmental adaptation, values, intra-group communication, objectives, organizational structure, control/control mechanism, authority and competition are frequently encountered dimensions in the formation and interpretation of organizational culture typologies. The basic dimensions obtained with the study are considered to play a leading role practitioners and researchers in their studies about the organizational culture. Also these dimensions are referring the basic point to look at for creating successful organizations by bringing in perspective about organizational culture models.
Abstract (Original Language): 
İşletmelerin çevresel değişimlere hızlı ayak uydurabilmeleri, rekabet avantajı kazanabilmeleri, üyeleriyle birlikte hareket edebilmeleri için örgüt kültürünün kritik derecede önemli olduğu bilinmektedir. Bu durum uygulamacı ve araştırmacılar için örgüt kültürünü stratejik bir noktaya taşımakta ve örgüt kültürüne ilişkin yapılan çalışmaların ve dolayısıyla literatüre sunulan örgüt kültürü modellerinin sayısını gün geçtikçe arttırmaktadır. Bu çalışmanın amacı yazında yer alan örgüt kültürü modellerinde kullanılan boyutların profilini çıkararak alanda dağınık olan bilgiyi sistematik bir şekilde örgüt kültürü çalışması yapacak diğer araştırmacılara sunmaktır. Bu amaçla literatürde sıklıkla kullanılan 20 örgüt kültürü modeli incelenerek, tipolojilerin oluşturulmasında kullanılan boyutlar belirlenmiştir. Çalışma sonucunda 47 farklı boyutun örgüt kültürü modellerinin oluşumunda rol oynadığı görülmüştür. Risk, bireysel odaklanma, çevre/çevreye uyum, değerler, grup içi iletişim, otorite-otorite yapısı, amaçlar, örgüt yapısı, denetim/kontrol mekanizması, yetki, rekabet boyutları örgüt kültürü tipolojilerinin oluşumu ve yorumlanmasında sıklıkla karşılaşılan boyutlardır. Çalışma sonucunda elde edilen bu temel boyutların örgüt kültürü üzerine çalışmalar yapan uygulamacı ve araştırmacılara, çalışmalarında yol gösterici rol oynayacağı düşünülmektedir. Aynı zamanda bu boyutlar örgüt kültürü modellerinin oluşumuna ilişkin bir bakış açısı kazandırarak, başarılı örgütler yaratılması için bakılması gereken temel noktaları işaret etmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-orgut-kulturu-modelleri-modellerin-belirlenmesinde-kullanilan-boyutlar-acisindan-bir-inceleme.pdf

JEL Codes:

REFERENCES

References: 

Bakan, İ., Büyükbeşe, T., & Bedestenci, Ç. (2004). Örgüt Kültürü Teorik ve Ampirik Yaklaşım. İstanbul: Aktüel Yayınları.
Barney, J. (1991). Firm Resources and Sustained Competitive Advantage. Journal of Management, 17(1), 99-120.
Brown, A. (1998). Organizational Culture. St Ives: Financial Times Pitman Publishing.
Cameron, K. S., & Quinn, R. E. (2006). Diagnosing and Changing Organizational Culture: Based on Competitive Values. San Francisco: Jossey- Bass.
Deal, T. E., & Kennedy, A. A. (2000). Corporates Cultures: The Rites and Rituals of Corporate Life. New York: Basic Books.
Denison, D. R., & Mishra, A. K. (1995). Toward a Theory of Organizational Culture and Effectiveness. Organization Science, 6(2 March-April), 204-233.
Eren, E. (2001). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. İstanbul: Beta Dağıtım.
Goffee, R., & Jones, G. (1998). Character of a Corporation:How Your Company's Culture Can Make or Break Your Business. New York: HarperBusiness.
Goffee, R., & Jones, G. (2002). Kurum Kültürü: Kuruşunuzun Kurumsal Kültürünün İşiniz Üzerine Yıkıcı ve Yapıcı Etkileri. Ankara: Pelin Ofset.
Güvenç, B. (2002). İnsan ve Kültür. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Handy, C. (1986). Süper Yönetim. İstanbul: İlgi Yayıncılık.
Hawkins, P. (1997). Organizational Culture: Sailing Between Evangelism and Complexcity. Human Relations, 50(4), 417-440.
Hofstede, G., Hofstede, G. J., & Minkov, M. (2010). Cultures and Organizations: Software of the Mind. McGraw-Hill.
Hofstede, G., Neuijen, B., Ohayv, D. D., & Sanders, G. (1990). Measuring Organizational Cultures: A Qualitative and Quantitative Study Across Twenty Cases. Administrative Science Quarterly, 35(2), 286-316.
Kilmann, R. H. (1982). Getting Control of the Corporate Culture. Universty of Pittsburgh Graduate School of Business, No.3. Managing.
Kilmann, R. H. (1985). Corporate Culture: Managing the Intangible Style of Corporate Life May Be the Key to Avoiding Stagnation. Psychology Today, 19(4), 62-68.
Kono, T. (1990). Corporate Culture and Long-range Planning. Long Range Planning, 23(4), 9-19.
Javstudies.com Javstudies@gmail.com International Journal of Academic Value Studies
International Journal of Academic Value Studies ISSN:2149-8598 Vol: 3 Issue: 9 pp. 153-163
161
Lahiry, S. (1994). Building Comittment Through Organizational Culture. Training&Deelopement, 50-54.
Miles, R. E., & Snow, C. C. (1978). Organizational strategy, structure, and process. Tokyo : McGraw-Hill Kogakusha.
Miles, R. E., Snow, C. C., Meyer, A. D., & Henry J. Coleman, J. (1978). Organizational Strategy, Structure and Process. The Academy of Management Review, 3(3), 546-562.
Miller, D., & Kets de Vries, M. F. (1986). Personality, Culture and Organization. The Academy of Management Review, 11(2), 266-279.
Morgan, G. (1998). Metafor. (G. BULUT, Çev.) İstanbul: BZD Yayıncılık.
Ouchi, W. (1989). Teori Z: Japonların Yönetim Tarzı Nasıl İşliyor? İstanbul: İlgi Yayıncılık.
Parsons, T. (2005). An Outline of the Social System. C. Calhoun içinde, Classical Sociological Theory (s. 421-440). Wiley-Blackwell.
Peters, T. J., & Waterman, R. H. (1995). Mükemmeli Arayış Yönetme ve Yükseltme Sanatı. İstanbul: Altın Kitaplar.
Pettigrew, A. (1979). On Studying Organizational Cultures. Administrative Science Quarterly, 24, 570-581.
Pheysey, D. C. (1993). Organizational Cultures: Types and Transformations. New York: Routhledge.
Schein, E. H. (2009). The Corporate Culture Survival Guide New and Revised Edition. San Francisco: Jossey-Bass.
Schneider, W. E. (2010). Why Good Management İdeas Fail: the Neglected Power of Organizational Culture. Strategy and Leadership, 24-29.
Schwartz, S. H. (1981). Matching Corporate Culture and Business Strategy. Organizational Dynamics, 30-48.
Tureac, C. E. (2005). The Components of the Organizational Culture. Oeconomica, 1, 77-91.
Wallach, E. (1983). İndividuals and Organizations: The Cultural Match. Training and Developement Journal, 29-36.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com