You are here

Home » Content

YÖNETİLENLERİN “ÖZ” YÖNETİMİ- KAMUOYU

Journal Name:

  • İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi

Publication Year:

  • 2006

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In this article we discuss the explanations by the public opinion that political systems interest and use. Public opinion is the aggregate or part of individual attitudes or opinions held by the population. Public opinion is the distribution of opinions and attitudes held by the public. Individuals hold a wide variety of opinions. It is useful to know how strongly the public holds particular opinions and the direction in especially represantative democracy. The content, stability, intensity and direction of public opinion are all important indicators of what the public wants and expects out of its government and political leaders. While popular opinion is not the only factor that determines public policy, it is generally the most important one in democratic states. Public opinion has played a small role in totalitarien states. On the other hand a democratic society without public judgment is like a plane without wings.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu makalede siyasal sistemlerin ilgilendikleri ve kullandıkları “kamuoyu” kavramı incelenmektedir. Kamuoyu, toplumun tümünün ya da bir kesiminin tavırve düşüncelerinden oluşmaktadır. Kamuyu oluşturan bireyler farklı görüşve davranışlara sahiptir. Kamuoyu bu görüşve davranışları tasnif edip, ortaya çıkarır. Özellikle temsili demokrasilerde mevcut görüşlerden hangisinin daha güçlü olduğunu bilmek yararlıdır. Kamuoyunun içeriği, sertliği, yoğunluğu ve yönü kamunun siyasal iktidardan ve liderlerden beklentilerini göstermesi açısından önemlidir. Kamuoyu, demokrasilerde kamusal politikaların oluşmasında yegane faktör olmasa da en önemlisidir. Kamuoyu totaliter devletlerde küçük bir rol üstlenmektedir. Buna karşın, kamusal yargıların olmadığı demokratik toplumlar kanatsız uçak gibidir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-yonetilenlerin-oz-yonetimi-kamuoyu.pdf
  • 10
49-66
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Abadan, N., Halk Efkarı, Mefhumu ve Tesir Sahaları,Ankara 1956.
Aktan, C. C., “Çoğunlukçu Temsili Demokrasi Bir Fazilet Rejimi Değildir”,
Demokrasi Gündemi, Türk Demokrasi Vakfı Bülteni,1994/ 2, S.18.
Ağaoğulları, M.A.- Köker, L., Tanrı Devletinden Kral-Devlete,Ankara 1991.
Arblaster, A., Demokrasi,Çev. N. Yılmaz, Ankara 1999.
Aristoteles, Politika,Çev. M.Tuncay, II. Basım, İstanbul 1983.
Barber, B., Güçlü Demokrasi, Yeni Bir Çağ İçin Katılımcı Siyaset,Çev. M.
Beşikçi, İstanbul 1995.
Barry, N. P., An Introduction to Modern Political Theory,London and
Basingtoke 1981.
Bourdieu, P., “Kamuoyu Yoktur”, P. Bourdieu, et.al, Kamuoyu Kimin Oyu?Haz.
H. Tufan, İstanbul 1995.
Burns, E. McNall, ÇağdaşSiyasal Düşünceler, 1850-1950,Çev. A. Şenel, 1984.
Dicey, A. V., “Amme Efkarı İle Hukuk Arasındaki Münasebet”, Çev. A. Güriz,
Adliye Dergisi,Y. 51, mart 1960, S.1.
Domenach, J.- M., Politika ve Propaganda, İstanbul 1995.
Eflatun, Devlet,Çev. S.Eyüboğlu- M.A. Cimcoz, Ankara 1980.
Ertekin, Y., Halkla İlişkiler, Üçüncü Bası, TODAİE y., Ankara 1995.
Garcia, C., “Walter Lipmann and George Santayana; AShared Vision of Society
and Public Opinion”, The Journal of American Culture, Malden, June 2006,
Vol. 29, Iss. 2.
Hegel, G.W.F., Hukuk Felsefesinin Prensipleri,Çev. C. Karakaya, İstanbul 1991.
Huntington, S. P., Üçüncü Dalga Yirminci Yüzyıl Sonlarında Demokratlaşma,
Çev. E. Özbudun, Ankara 1993.
Kapani, M., Kamu Hürriyetleri, Yenilenmiş5. Baskı, Ankara 1976.
Kapani, M., Politika Bilimine Giriş,6. Basım, Ankara 1992.
Keane, J.,Demokrasi ve Sivil Toplum, İstanbul 1988.
Kışlalı, A. T., Siyaset Bilimi, Ankara 1987.
Linz, J. J., Totaliter ve Otoriter Rejimler,Çev. E. Özbudun, Ankara 1984.
Bihterin Dinçkol .
66
Lipson, L., Politika Biliminin Temel Sorunları,Çev. T. Karamustafaoğlu, İkinci
Basılış, Ankara 1978.
Lipson, L., Demokratik Uygarlık,Çev. H. Gülalp/ T. Alkan, Ankara 1984.
Lowell, A.L., Public Opinion and Popular Government, New York 1913.
Machiavelli,Hükümdar (Il Principe), Türkçesi: S. Bağdatlı, İstanbul 1984.
Meray, S., “Halk efkarı ve Yoklaması”, AÜSBFD.,C. IX, Mart 1954, S.1.
Mussolini / Lavecchia, Meezza, Faşizm,Tercüme eden: Vadad L. Ersan, 1.Cilt,
İstanbul 1966.
Ober, J., Political Dissent in Democratic Athens: Intellectual Critics of Popular
Rule,New Jersey 1998.
Ogle Jr., M. B., Public Opinion and Political Dynamics,New York 1950.
Okutan, C., Cumhuriyetçi Paradigma Paradigmatik Cumhuriyet, İstanbul 2006.
Özerkan, Ş., “Kamuoyu Araştırmalarının Karar Verme Sürecine Etkisi”, Marmara
İletişim Dergisi, MÜİF. Yayını, Aralık 1992, S.1.
Sander, O., Siyasi Tarih, İlkçağlardan 1918’e, 10. Baskı, Ankara 2002.
Sartori, G., Demokrasi Teorisine Geri Dönüş,çev. T. Karamustafaoğlu/ M.
Turhan, Türk Demokrasi Vakfı Y., Ankara 1993.
Sezer, D., Kamu Oyu ve DışPolitika,Ankara 1972.
Şenel, A., Siyasal Düşünceler Tarihi,Ankara 1968.
Tekeli, Ş., David Easton’un Siyaset Teorisine Katkısı Üzerine Bir İnceleme,
İstanbul 1976.
Tocqueville, Amerika’da Demokrasi,Çev. İ. Sezal-F. Dilber, Ankara, 1994.
Tortop, N., Kamu Kuruluşlarında Halkla İlişkiler, Gözden Geçirilmiş İkinci Bası,
TODAİE Y., Ankara 1975.
Uygun, O., Demokrasinin Tarihsel Felsefesi ve Ahlaki Boyutları, İstanbul 2003.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com