POLITICAL DECISION
Journal Name:
- İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi
Key Words:
Keywords (Original Language):
| Author Name |
|---|
Abstract (2. Language):
Political decisions which have an independent nature of their own involve the inter-relationships
among domination, administration and strategy. Taking into consideration the approach that
establishes the relationship between political decision and sovereignty through instutionalization of
norms, exceptions and norms are delineated and exclusion of exceptions is emphasized with regards
to Schmitt and Agamben-Benjamin. The representationof reality through norms in the
Enlightenment thought and the inter-subjectivity ofthe norms with regards to Habermas is elaborated
while the additional revisions brought upon by Rawls are discussed. The differentiation of negotiator
and decision maker (as in Schmitt) theories are thoroughly scrutinized with respect to their relevant
analysis of infiltration of political decisions by factors which are regarded as irrational. The theories
of Schmitt which disregard norm-centric approaches and lean towards the exception-centric theories
(which exclude historical constants arising from national content) are mentioned. Rawl’s
neutralization approach is examined in view of theliberal theories aiming to destructuralize political
decision architecture along the abovementioned lines. It is mentioned that, as the regulatory
technique becomes more dominant, political decisionstake the shape of jurisprudencial uniform
answers. It is also discussed that the exceptions approach meets more resistance in experiential
processes. What is relevant as norm in view of the relationship between political decision and its
upper limits, sovereignty, is also considered. Additionally, it is mentioned that the exceptional
factors are determined through the exclusion of what is regarded as “off-limits”, namely irrational.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Siyasi karar tahakküm-yönetim- strateji ilişkilerini içerir ve kendine has bağımsızlaşma yeteneği
vardır. Siyasi kararın egemenlikle rabıtası norm ihdasıyla konumlandığından norm ve istisna
eksenleri ayrıntılandırılmış, istisnayı dışlamanın asliliği vurgulanmıştır. Aydınlanmacı tezde
normların hakikati temsili, özneler arasındalığılığı üzerinde durulmuşRawls’un düzeltme girişimine
değinilmiştir. Müzakereci ve kararcı tezlerin rasyonal addedilmeyen unsurların siyasi kararlara
sızışı bakımından farklıklaşmaları irdelenmiştir. Schmitt’in reddettiği norma yakınlık ve meylettiği
istisna kuramının ulus muhtevasından gelen tarihi sabiteleri dışlayıcı yapısına buna mukabil liberal
tezlerin siyasi karar mimarisi bakımından tam yapısızlaştırmayı hedeflediğine ve Rawls’un
nötrleştirici tutumuna değinilmiştir. Düzenlemeci teknik baskınlaştıkça siyasi kararların normla tek
biçimli cevap üretimine dönüştüğü,istisna kuramının deneyim ağırlıklı teknikte dirençle
karşılandığına değinilmiştir. Siyasi kararın üst limitte egemenlikle olan rabıtasına nazaran neyin
norm olduğu ya da istisnai olanla, iç limitte neyin rasyonal olmadığına dair dışlamalarla
belirlendiği vurgulanmıştır.
FULL TEXT (PDF):
- 11
21-78