You are here

ÜNİVERSİTE - ŞEHİR ETKİLEŞİMİ SÜRECİNDE KURUMSAL SOSYAL SORUMLULUK PROJELERİ: EVDE ÇOCUK BAKAN KADINLARIN EĞİTİMİ PROJESİ ÖRNEĞİ

The Corporate Social Responsibility Projects in the Interaction Process of the City and University: The Training Project of Babysitters Working at Home

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
This study is about the new concept of public relations is corporate social responsibility and training project of babysitters working at home. Business firms, many other corporations and especially universities are responsible for the development of their environment in terms of education, health, socio economic status, standards of living .etc. Because of that corporations are supposed to aware of the problems in society and they have to use their sources to solve these problems-. One of the most important problems is related to children's daily care in our society. Especially between the ages of 0-6, physicat, social and psychological satisfaction of needs is the key factor for the personality development. As it is known, today in our society the daily care service is given by the women have no professional education. Most of these women working at home for daily care of the children are no specific information concerning the children development, nutrition, hygiene, communication, sexual education of the child, first aid techniques etc. Due to the fact that in this project, 2 training programs were organized and 57 women zuere trained. After completion of training program, the researchers interviewed with the participants and the results were analyzed in terms of descriptive analysis.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışma halkla ilişkilerde yeni bir anlayışın ürünü olarak kurumsal sosyal sorumluluk ve bu doğrultuda hazırlanan evde çocuk bakan kadınların eğitimi ile ilgilidir. İş yaşamında firmalar ve üniversiteler gibi, kurumlar içinde bulundukları çevrenin ve toplumun eğitim, sağlık, sosyo-ekonomik statü, yaşam standartları vb. konularda gelişmesinden sorumludurlar. Bu sebeple kurumlar, içinde bulundukları toplumun sorunlarını bilmeli ve bu sorunları çözme adına kaynaklarını kullanmalıdırlar. Günümüz toplumunun en önemli problemlerden biri de kadının iş hayatındaki verimini yakından etkileyen ve toplumların geleceğini şekillendireceğini düşündüğümüz çocukların günlük bakımları ile ilgilidir. Çocukların özellikle 0-6 yaş dönemi içersinde fiziksel, sosyal, psikolojik ihtiyaçlarım gidermeleri sağlıklı bir kişilik gelişiminin anahtarıdır. Bu noktada, böylesine Önemli bir dönemde özellikle iş yaşamında yer alan kadının çocuğunu ya da çocuklarını emanet ettiği bakıcı kadınların bu yönde donanımlı olması gerekir. Bilindiği üzere evde çocuk bakıcılığı yapan kadınların çoğunun bu konu İle ilgili almış oldukları profesyonel bir eğitim bulunmamaktadır. Bu kadınların birçoğu çocuk gelişimi, beslenme, hijyen, iletişim ve cinsel eğitim gibi konularda belirli bir bilgi birikimine sahip değildirler. Bu gerçekten yola çıkarak bu proje kapsamında, toplamda 57 kişinin katıldığı 2 eğitim programı düzenlenmiştir. Eğitim programı tamamlandıktan sonra araştırmacılar katılımcılarla görüşmeler gerçekleştirmiş ve betimsel analiz yöntemiyle sonuçlar değerlendirilmiştir.
141-153

REFERENCES

References: 

Argüdeıı, Y. (2007} Kurumsal Sosyal Sorumluluk. Haziran 5, 2007, http://www.girisimciliknetwork.gen.tr/makaIe2s3.html
Davis,
K
; Blomstrom, Rv L. (1966). Business And Its Environment., New York: Mcgraw-Hill Book Company
Goodpaster, K. E. (1989). Note on Hie Corporation As Moral Environment. Kenneth R. Andrew (Edited by) Ethics in Practice, Boston: Horward B.S,
İşbir, F. (1998). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Ne Değildir? Ocakl2, 2008,
http://www.ida.org. tr/urun/File/Karumsal_Sosyal_Sorumluluk_Ne_Degildir_Figen_ISBIR.p df
Kilimci, A. (1999). Yaşam İçinde Çocukla İletişim. İletişim Ortamlarında Çocuk Birey Sempozyumu Bildiriler Kitabı. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları No.1172.13-15 Nisan 1999.
Kotler, P. and Lee, N. (2006). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. İstanbul: MediaCat Yayınları.
L'Etang, J. and Pieczka, .M. (2002). Halkla İlişkilerde Eleştirel Yaklaşımlar. Gülcan Işık, Derya Terlan, Sema Yıldırım Becerikli, Ayşe Elif Emre Kaya, Serra Pehlivan (Çeviren). Ankara: Vadi Yayınları. {Orijinal kitabın basım yılı 1996).
Newman, B. and Newman P. (1995). Development Through Life A Psycholocial Approach. 6. Ed. Ohio State: ITP.
Orçan, M. (2007). Yoksullukla Mücadelede Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kampanyaları. Afyon Ko-catepe Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, c.9, 5.2, 27-39.
Ocel, N. (2002). İletişim ve Çocuk iletişim Ortamlarında Çocuk Reklam ve Etkileşimi. İstanbul; İstanbul ܬniversitesi Yayınları No: 15.
Theaker, A. (2006). Halkla İlişkilerin El Kitabı. İstanbul: MediaCat Yayınları.
rın proje b i t i m i n d e iş bulması kadınların
istihdama kazandırılması açısından o l u m lu
bir gelişme olarak yorumlanmıştır. Özellikle
projedeki ev kadınlarının başkalarının
çocuklarına bakma yolundaki kocalarının
i z i n vermemesinden kaynaklı isteksizlikleri
eğitim sonunda o l u m l u bir değişime uğramıştır.
152
İLETİŞİM FAKÜLTESİ DERGİSİ/ Üniversite - Şehir Etkileşimi Sürecinde Kurumsal Sosyal Sorumluluk
Projeleri: Evde Çocuk Bakan Kadınların Eğitimi Projesi Örneği
Varış, F, (1996). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Alkım Yayıncılık
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
Yönet, E. (2005). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Anlayışında Son Dönemeç: Stratejik Sorumluluk.Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, c.8, s.13, .239-264.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com