You are here

Home » Content

22 TEMMUZ 2007 GENEL SEÇİMLERİ'NDE AKP VE CHP REKLAMLARI: KARŞILAŞTIRMALI BİR ANALİZ

The Advertisings of the AKP and CHP for the 22 July 2007 General Elections: a Comparative Analysis

Journal Name:

  • İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2008

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
With the aim to compare usage attributes of political advertisings made by the AKP (Justice and Progress Party) and the CHP (Republic and Peoples Party) a total of 178 advertisings were published in the first 10 national newspapers ranking by circulation, have been analyzed. In this research according to the findings of the content analysis, a positive approach dominated the advertisings of the ruling AKP, depicting the achievements of their period or the projects for the new term. On the other hand, the main opposition party CHP displayed negative elements, containing direct or implied attacks to the opponent more frequently. In the election campaigns for the general elections of July 22nd 2007, the AKP placed image ads more frequently, while the CHP used issue ads more. Both parties discussed in their political advertisings various dimensions of chronic problems of Turkey like economy, healthcare, education, the transportation system, democratic rights, the housing problem, terror, and social secu¬rity. For purposes of a wider reader reach, both parties choose dailies of high circulation (like Hürriyet, Milliyet, and Sabah etc.). With the aim of improved recall, both parties gave also more weight to politi¬cal advertisings in the final week.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
22 Temmuz 2007 Genel Seçimleri öncesi tiraj bakımından ilk 10 sıradaki ulusal gazetelerde yayınlanan AKP ve CHP siyasal reklamlarını kullanım özellikleri bakımından karşılaştırmayı amaçlayan bu çalışmada, toplam 178 reklam incelenmiştir. İçerik çözümlemesi bulgularına göre, iktidar partisi ko¬numundaki AKP reklamlarında, kendi hükümeti zamanında yaptıkları icraatları veya gelecek dönem¬deki projelerini anlatan pozitif bir anlayış egemendir. Ana Muhalefet Partisi CHP ise reklamlarında, rakibe doğrudan ya da imalı saldırıyı içeren negatif unsurlara daha fazla yer vermiştir. AKP 22 Temmuz Genel Seçimlerinde yürüttüğü kampanya çalışmalarında imaj reklamlarını; CHP ise konu reklamlarını daha çok kullanmıştır. Her iki parti de siyasal reklamlarında ekonomi, sağlık, eğitim, ulaşım, demokratik haklar, konut sorunu, terör ve sosyal güvenlik gibi Türkiye'nin kronikleşen meselelerini farklı boyutlarda ele alıp tartışmışlardır. Reklam yayınında gerek AKP gerekse de CHP daha geniş seçmen kitlesine ulaşmak adına, tirajı yüksek gazeteleri (Hürriyet, Milliyet, Sabah gibi) tercih etmiş¬lerdir. Ayrıca AKP ve CHP seçim sürecinin son haftasına girildiğinde siyasal reklam yayınına ağırlık vererek; kampanya mesajlarının akılda kalıcılığını artırmaya çalışmışlardır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-22-temmuz-2007-genel-secimlerinde-akp-chp-reklamlari-karsilastirmali-bir-analiz.pdf
  • 1
5-28
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Ansolabehere, S.
&
Iyengar, S. (1995). Going Negative: How Attack Ads Shrink and Polarize The Electorate. New York: The Free Press.
Ansolabehere, S., Iyengar, S., Simon, A. & Valentino, N. (1994). Does Attack Advertising Demobilize the Electorate?. American Political Science Review, 88 (4), 829-838.
Atkin, C.K., Bowen, L., Nayman, O.B. & Sheinkopf, K.G. (1973). Quality versus Quantity in Televised Political Ads. Public Opinion Quarterly, 37 (2), 209-224.
Atkin, C. & Heald, G. (1976). Effects of Political Advertising. Public Opinion Quarterly, 40 (2), 216¬228.
Aziz, A. (2003).
Siyasal
İletişim. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Balcı, Ş. (2005). Medya ve Siyaset İlişkilerinde Siyasal Reklam: Güncel Örnekler Üzerinden Bir Değerlendirme. Zülfikar Damlapınar (Edited by). Medya ve Siyaset İlişkileri Üzerine (ss. 141 -176), Ankara: Turhan Kitabevi.
Balcı, Ş. (2006). Negatif Siyasal Reklamlarda İkna Edici Mesaj Stratejisi Olarak Korku Çekiciliği Kullanımı. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya: Unpublished doctoral thesis.
Balcı, Ş. (2007). Türkiye'de Negatif Siyasal Reklamlar: 1995, 1999 ve 2002 Genel Seçimleri Üzerine
Bir Analiz. Selçuk İletişim, 4 (4), 122-142. Balcı, Ş. & Bal, E. (2007). 22 Temmuz 2007 Genel Seçimleri'nde Negatif Siyasal Reklam Kullanımı:
Partiler, Konular ve Stratejiler. Medya ve Siyaset Uluslararası Sempozyumu, Cilt 2, Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi, 15-17 November, İzmir, 904-917.
Basil, M., Schooler, C. & Reeves, B. (1991). Positive and Negative Political Advertising: Effective¬ness of Ads and Perceptions of Candidates. Frank Biocca (Edited by), Television and
21
İLETİŞİM FAKÜLTESİ DERGİSİ 122 Temmuz 2007 Genel Seçimlerinde AKP ve CHP Reklamları:
Karşılaştırmalı Bir Analiz
Political Advertising: Psychologial Processes (245-262), Vol. 1. New Jersey: Lawrence Erl-baum Associates.
Bektaş,
A
. (2002). Siyasal Propaganda: Tarihsel Evrimi ve Demokratik Toplumlardaki Uygulamaları. İs¬tanbul: Bağlam Yayıncılık.
Benoit, W.L., Pier, P.M. & Blaney, J.R. (1997). A Functional Approach to Televised Political Spots: Acclaiming, Attacking, Defending. Communication Quarterly, 45 (1), 1-20.
Yazar, Y. (1992). Siyasal Propaganda. Yusuf Yazar (Edited by), İstanbul: Ağaç Yayıncılık.
Burgoon, M., Hunsaker, F.G. & Dawson, E.J. (1994). Human Communication. California: Sage Publications.
Chang, C. (2001). The Impact of Emotion Elicited By Print Political Advertising on Candidate Eval¬uation. Media Psychology, 3 (2), 91-118.
Devlin, L.P. (1995). Political Commercials in American Presidential Elections. Lynda Lee Kaid & Christina Holtz- Bacha (Edited by), Political Advertising in Western Democracies (pp. 186-205), London: Sage Publications.
Devran, Y. (2003). Siyasal Kampanya Yönetimi: Mesaj, Strateji ve Taktikler. İstanbul: AND Yayınları.
Devran, Y. (2007). Medya Bağlamında 22 Temmuz Seçimleri. Türkiye Günlüğü, 90, 163-182.
Finkel, S.E. & Geer J.G. (1998). A Spot Check: Casting Doubt on the Demobilizing Effect of Attack Advertising. American Journal of Political Science, 42 (2), 573-595.
Garramone, G.M. (1986). Candidate Image Formation: The Role of Information Processing, Lynda Lee Kaid, Dan Nimmo
&
Keith R. Sanders (Edited by). New Perspectives on Political Advertising (pp. 235-247), Canbondale: Southern Illinois Press.
Geçen Haftanın Gazete Tirajları (2007). June 25, 2007, http:IIwww.aktifhaber.comInews_detail.php?id= 119280
Gunsch, M.A., Brownlow, S., Haynes, S.E. & Mabe, Z. (2000). Differential Linguistic Content of Various Forms of Political Advertising. Journal of Broadcasting & Electronic Madia, 44
(1), 27-42.
Herrnson, P.S. & Patterson, K.D. (2000). Agenda Setting and Campaign Advertising in Congres¬sional Elections. James A. Thurber et al. (Edited by). Crowded Airwaves: Campaign Ad¬vertising in Elections (pp. 96-112), Washington: Brookings Institution Press.
Johnson-Cartee, K.S. & Copeland, G.A. (1991). Negative Political Advertising: Coming of Age. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates Publishers.
Johnson-Cartee, K.S. & Copeland, G.A. (1997). Manipulation of the American Voter: Political Campaign Commercials. London: Praeger Series in Political Communication.
22
İLETİŞİM FAKÜLTESİ DERGİSİ 122 Temmuz 2007 Genel Seçimlerinde AKP ve CHP Reklamları:
Karşılaştırmalı Bir Analiz
Johnston, A. & Kaid, L.L. (2002). Image Ads and Issue Ads in U.S. Presidential Advertising: Using Videostyle
to Explore Stylistic Differences in Televised Political Ads From 1952 to 2000. Journal of Communication, 52 (2), 281-300.
Kahn, K.F. & Kenney, P.J. (2000). How Negative Campaigning Enhances Knowledge of Senate Elec¬tions. James A. Thurber et al. (Edited by). Crowded Airwaves: Campaign Advertising in Elections (pp. 65-95), Washington: Brookings Institution Press.
Kaid, L.L. (1981). Political Advertising. Dan D. Nimmo & Keith R. Sanders (Edited by). Handbook of Political Communication (249-271), Beverly Hills: Sage Publications.
Kaid, L.L. (1999). Political Advertising: A Summary of Research Findings. Bruce I. Newman (Ed¬ited by). Handbook of Political Marketing (423-438), London: Sage Publications.
Kaid, L.L. & Johnston, A. (1991). Negative Versus Positive Television Advertising in U.S. Presidential Campaigns, 1960-1988. Journal of Communication, 41 (3), 53-64.
Kaid, L.L., Leland, C.M. & Whitney, S. (1992). The Impact of Televised Political Ads: Evoking
Viewer Responses in the 1988 Presidential Campaign. The Southern Communication
Journal, 57 (4), 285-295.
Kocabaş,
F
. & Elden, M. (2002). Reklamcılık: Kavramlar, Kararlar, Kurumlar. İstanbul: İletişim Yayınla¬rı.
Lau, R.R. & Pomper, G.M. (2001). Negative Campaigning By US Senate Candidates, Party Politics, 7
(1), 69-87.
Mayer, W.G. (1996). In Defense of Negative Campaigning. Political Science Quarterly, 111 (3), 437¬455.
Merritt, S. (1984). Negative Political Advertising: Some Empirical Findings. Journal of Advertising,
13 (3), 27-38.
Newman, B. (1999). A Predictive Model of Voter Behavior: The Repositioning of Bill Clinton. Bruce Newman (Edited by). Handbook of Political Marketing (259-284), London: Sage Publications.
Niray, N. Öksüz, O. & Deniz, Ş. (2007). Türkiye'de Siyasal Reklamcılık Uygulamaları: 22 Temmuz 2007 Genel Seçimlerinde Ulusal Basında Siyasal Reklam Analizi. Medya ve Siyaset U¬luslararası Sempozyumu, Cilt 2, Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi, 15-17 November,
İzmir,
239-250
.
NTV (2005). On
Yıl (1995-2005). İstanbul: Doğuş Grubu İletişim Yayıncılık.
NTV (2006). Türkiye'de ve Dünyada Fotoğraflarla Bir Yıl (2006). İstanbul: Doğuş Grubu İletişim Ya¬yıncılık.
23
İLETİŞİM FAKÜLTESİ DERGİSİ / 22 Temmuz 2007 Genel Seçimlerinde AKP ve CHP Reklamları:
Karşılaştırmalı Bir Analiz
Özel, Z. (2007). 22 Temmuz 2007 Genel Seçim Afişlerinde Lider İmajları. Medya ve Siyaset Uluslara¬rası Sempozyumu, Cilt 2, Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi, 15-17 Kasım, İzmir, 205¬218.
Rigel, N. (2000). Rüya Körleşmesi. İstanbul: Der Yayınları.
Roddy, B.L. & Garramone, G.M. (1988). Appeals and Strategies of Negative Political Advertising. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 32 (4), 415-427.
Sorescu, A.B. & Betsy, D.G. (2000). Negative Comparative Advertising: Evidence Favoring Fine-Tuning. The Journal of Advertising, 29 (4), 25-40.
Surlin, S.H. & Gordon, T.F. (1977). How Values Effect Attitudes Toward Direct Reference Political Advertising. Journalism Quarterly, 54 (1), 89-98.
Swint, K.C. (1998). Political Consultants and Negative Campaigning. New York: University Press of America, Inc.
Thorson, E., Christ, W.G. & Caywood, C. (1991). Effects of Issue-Image Strategies, Attack and Sup¬port Appeals, Music and Visual Content in Political Commercials. Journal of Broadcast¬ing & Electronic Media, 35 (4), 465-486.
Tinkham, S.F. & Weaver-Lariscy, R.A. (1993). A Diagnostic Approach to Assessing the Impact of Negative Political Television Commercials. Journal of Broadcasting & Electronic Media,
37 (4), 377-399.
Topuz, H. (1991). Siyasal Reklamcılık: Dünyadan ve Türkiye'den Örneklerle. İstanbul: Cem Yayınevi.
Ural, M. (2002). Kampanyaların Anatomisi. Radikal Gazetesi, December 08, 2007, http://www.radikal.com.tr/haber.php?haberno=55151
Uztuğ, F. (2003). Siyasal Marka Konumlandırma ve Siyasal Mesaj Stratejileri İlişkisi: 1991-1995-1999 Seçimleri Türkiye Siyasal Reklam Mesaj Türleri Analizi. Selçuk İletişim, 3 (1), 4-19.
Uztuğ, F. (2004). Siyasal İletişim Yönetimi: Siyasette Marka Yaratmak. İstanbul: MediaCat Kitapları.
Zhao, X. (2002). A Variable- Based Typology and a Review of Advertising- Related Persuasion Research During the 1990s. James Price Dillard & Michael Pfau (Edited by). The Persuasion Handbook: Developments in Theory and Practice (pp. 495-512), London: Sage Publications.
Ayrıca çalışmada Akşam, Güneş, Hürriyet,
Milliyet
, Posta, Sabah, Takvim, Türkiye, Vatan, Zaman gazetelerinin 21 Haziran-21 Temmuz tarihli nüshaları incelenmiştir.
24

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com