You are here

HEKİM-HASTA İLETİŞİMİ ÜZERİNE NİTEL BİR ÖN ÇALIŞMA

A QUALITATIVE PRE-STUDY ON THE PHYSICIAN-PATIENT COMMUNICATION

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
Many outputs such as physician satisfaction or patient satisfaction are closely affected by the quality and qualification of doctor-patient communication. Such an important issue that affects so many outputs should be examined in more depth in order to figure out the problems of doctor-patient satisfaction; which is why this pre-study was applied on doctor-patient communication. Many studies in the literature show that the main effect on doctor-patient communication is the usage of medical terminology. But in order to understand the problem much clearly, it will be better to analyze it from both sides’ view. Thus one of the main aims of this pre-study was to find out if there is really a communication problem as well as trying to find out the answers to the questions like the sources of this problem and how both sides try to deal with it. This qualitative pre-study was done using projective (analytical) method by asking several questions prepared earlier to the 20 (10 physicians and 10 patients) participants which were chosen by convenience sampling method. According to the results one can say that there’s a transition from paternalistic doctor-patient relation to a more democratic one.
Abstract (Original Language): 
Sağlık sisteminin pek çok çıktısı hekim-hasta iletişiminin niteliğinden yakından etkilenmektedir. Hekim tatmini, hasta memnuniyeti, hemşire ve diğer sağlık personelinin memnuniyeti hekim-hasta iletişiminden etkilenen unsurlardan bazılarıdır. Bu kadar çok çıktıyı etkileyen bir konunun daha derinlemesine incelenmesi gerekildiği düşünülerek bu araştırma kapsamında hekim ve hasta iletişimini inceleyen bir ön çalışma yapılmıştır. Yazın incelendiğinde hekimlerin tıbbi terminolojiyi kullanmasının hekim-hasta iletişimini olumsuz yönde etkilediğini ortaya koyan pek çok çalışma göze çarpmaktadır. Ancak sorunun daha açık bir biçimde ortaya konması için öncelikle soruna her iki taraf açısından bakmak daha yararlı olacaktır. Bu doğrultuda söz konusu araştırmada öncelikle hekimlerin ve hastaların karşılıklı olarak bir iletişim sorunu yaşayıp yaşamadıkları saptanmaya çalışılmıştır. Öte yandan, varsa eğer, böyle bir sorunun kimden kaynaklanıyor olabileceği, tarafların bu tür sorunları çözdükleri gibi sorulara da yanıt aranmıştır. Araştırmada projektif (analitik) görüşme yöntemi kullanılarak hekim-hasta iletişimi üzerinde nitel bir ön çalışma yapılmıştır. Kolayda örneklem yöntemiyle seçilen 10 hekim ve 10 hasta olmak üzere toplamda 20 katılımcı ile yüz yüze görüşülmüştür. Katılımcılara önceden hazırlanmış farklı soru gruplarının yöneltildiği görüşmeler sonucunda iletişim sorununun kaynağı, nedenleri ve tarafların bu sorunla baş etme yolları hakkında bilgi toplanmıştır. Ayrıca yapılan görüşmeler sonucunda ataerkil hekim-hasta ilişkisinden daha demokratik bir ilişkiye doğru gidildiği anlaşılmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
23-37

REFERENCES

References: 

Atıcı, E. (2007). Hasta-Hekim İlişkisi Kavramı. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 33
(1), 45-50.
Aydın, S. & Kurdak, H. (2004). Aile Doktorları İçin Kurs Notları-1. Aşama, February 18, 2012,
http://aile.mersinsaglik.gov.tr/download/ailehekkursnotlari.doc.
Cüceloğlu, D. (2008). İletişim Donanımları ‘Keşke’siz Bir Yaşam İçin İletişim, İstanbul:
Remzi Kitabevi.
Henzel, Z. O. (2009). Hastayı Algılama ve Hasta Kavramı Oluşturma Bağlamında Türk ve
Fransız Hekimlerin Karşılaştırılması, Çukurova Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü,
Deontoloji ve Tıp Tarihi Anabilim Dalı, Adana: Dissertation Paper.
Koch, E. & Turgut, T. (2004). Hasta-Hekim İlişkisinin Güncel Sorunları ve Kültürlerarası
Yönleri: Bir Bakış. Türk Psikiyatri Dergisi, 15 (1), 64-69.
Kutlu, M., Çolakoğlu, N. & Özgüvenç, Z. P. (2010). Hasta Hekim İlişkisinde Empatinin Önemi
Hakkında Bir Araştırma. Sağlıkta Performans ve Kalite Dergisi, 1(2), 127-143.
Mahmud, A. (2009). Doctor –Patient Relationship, Pulse. Medical Journal of Apollo Hospitals
Dhaka, July, Vol 3(1), 12-14.
Oğuz, Y. (1995). Klinik Uygulamada Hekim-Hasta İlişkisi. Türkiye Klinikleri Tıbbi Etik Dergisi,
2 (3), 59-65.
Ong, L.M.L., Haes, J.C.J.M., Hoos, A.M. & Lammes, F.B. (1995). Doctor-Patient Communiİstanbul
Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 2012/II, 43, 23-37
35
cation: A Review of The Literature. Social Science & Medicine, 40 (7), 903-918.
Oskay, Ü. (2004). İletişimin ABC’si, İstanbul: Der Yayınları.
Özçakır, A. (2004). Hekim-Hasta İlişkisi: Karar Verme Sürecinde Hastanın Yeri. Türkiye
Klinikleri Tıp Bilimleri Dergisi, 4 (24), 411-415.
Özçakır, A., Dağdeviren N. & Görpelioğlu S. (2004). Aile Doktorları İçin Kurs Notları -1.
Aşama, Şubat 18, 2012, http://aile.bsm.gov.tr/docs/AH_Kurs_Notlari.pdf.
Özer, O. (2007). Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Polikliniklerine Başvuran Hastalarla
Yapılan Anket Çalışması ile Hasta-Hekim İletişiminin İncelenmesi, Şişli Etfal Eğitim
ve Araştırma Hastanesi Aile Hekimliği Koordinatörlüğü, İstanbul: Proficiency Thesis.
Özlü, T. (2005). Biyo-Hukuk Sözleşmesi İlkeleri Bağlamında Hekim-Hasta İlişkisi, Şubat 18,
2012, http://scholar.googleusercontent.com/scholar?q=cache:59QgtHxPyMkJ:scholar.
google.com/+%22hekim+hasta%22+ili%C5%9Fkisi&hl=tr&as_sdt=0.
Tuna, Y. (2007). Örgütsel İletişim Sürecinde Yöneticilerin Duygusal Zekâ Yeterlilikleri, Anadolu
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İletişim Anabilim Dalı, Eskişehir: Dissertation Paper.
Tutar, H. (2003). Örgütsel İletişim, Ankara: Seçkin Yayınları.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com