You are here

ROSENCRANTZ VE GUİLDENSTERN GERÇEKTEN ÖLDÜLER Mİ YOKSA ZATEN ÖLÜ MÜYDÜLER?

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Tom Stoppard’s Rosencrantz and Guildenstern Are Dead first appeared in Edinburgh Festival in 1966. In this play, Stoppard presents an alternative standpoint to Shakespeare’s Hamlet by bringing Ros and Guil into the foreground in order to tell their own stories while the Hamlet characters become plot devices. Stoppard utilizes the theatrical medium to make man aware of the ultimate realities of his condition, which are represented in the play as life and death. In this sense the play can be regarded as an important example of the Theatre of the Absurd since it attempts to inculcate a sense of loss and anguish in man. Ros and Guil who almost appear to be two sides of the same coin are thrown into an alien universe which has no value and meaning and man’s presence in such a universe is both anguished and absurd.
Abstract (Original Language): 
Tom Stoppard’ın Rosencrantz ve Guildenstern Öldüler adlı oyunu, “Absürd Tiyatro” diye adlandırılan akımın en önemli örneklerinden birini teşkil etmektedir. Stoppard bu oyununda, yaşadığımız dünyanın, insana bir anlam yükleyebilecek değerlerden ve olumlu beklentilerden yoksun olduğunu ve bireyin artık yalnız yaşadığı dünyaya karşı değil, kendine karşı da yabancılaştığını göstermeye çalışmaktadır. Absürd Tiyatro tüm bu anlaşılamayan karmaşa içindeki yalnız insanın, varolma deneyimini anlatmaya yönelik bir biçim arayışıdır. Stoppard ilk kez 1966 yılında Edinburgh Festivali’nda sahnelenen Rosencrantz ve Guildenstern Öldüler adlı oyununda, Shakespeare’in Hamlet’inde önemsiz olarak betimlenebilecek iki karakteri, “Rosencrantz” ile “Guildenstern”’ü alıp onları, hem oyununun başlığı yapmıştır, hem de dramatik ilginin merkezine yerleştirmiştir. Karakterler bu yöntemle, bireyin varoluşunun anlamsızlığını ve bu gerçeğin bireyde yarattığı rahatsızlık durumunu irdeleyen hikâyelerini anlatmaktadırlar.
23-38

REFERENCES

References: 

Abrams, M. H. A Glossary of Literary Terms. 3. Baskı. New York: Holt, Rinehart and
Winston, 1971.
Aristoteles, Poetika. Çev. İsmail Tunalı. İstanbul: Remzi Kitabevi, 1995.
Candan, Ayşın. Yirminci Yüzyılda Öncü Tiyatro. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi
Yayınları, 2003.
Cuddon, J. A. A Dictionary of Literary Terms. Gözden Geçirilmiş Baskı. Great Britain:
W & J Mackay, Chatham, 1979.
Çapan, Cevat. Değişen Tiyatro. İstanbul: Metis Yayınları, 1992.
Esslin, Martin. The Theatre of the Absurd. Londra: Eyre & Spottiswoode, 1962.
---. Pinter: A Study of His Plays. Londra: Eyre Methuen, 1973.
Hayman, Ronald. Contemporary Playwrights: Tom Stoppard. Londra: Heinemann,
1977.
Innes, Christopher. Modern British Drama 1890-1990. Cambridge: Cambridge UP,
2001.
İpşiroğlu, Zehra. Uyumsuz Tiyatroda Gerçekçilik. İstanbul Üniversitesi Yabancı Diller
Yüksek Okulu Yayınları, 1978.
Özlek, Sinem. “Oyun İçinde Oyun Kullanımı Merkezinde Shakespeare’in Hamlet,
Beckett’in Godot’u Beklerken ve Stoppard’ın Rosencrantz ve Guildernstern
Öldüler Metinleri.” Tiyatro Eleştirmenliği ve Dramaturji Bölümü Dergisi 2.
İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, 2003. s. 68-84.
Shakespeare, William. Hamlet. Çev. Can Yücel. İstanbul: Adam Yayınları, 1992.
Sözalan, Özden. The Stage in the Text: Essays on American Drama. İstanbul: Okuyan
Us Yayın, İnceleme 2, 2006.
Stoppard, Tom. Toplu Oyunları I: Rosencrantz ve Guildenstern Öldüler, Travestiler,
Gerçek Şey. Rosencrantz ve Guildenstern Öldüler. Çev. M. Hamit Çalışkan.
Ankara: Dost Kitabevi Yayınları, 2000.
Styan, J. L. The English Stage: A History of Drama and Performance. Cambridge:
Cambridge UP, 1996.
Şener, Sevda. Dünden Bugüne Tiyatro Düşüncesi. İstanbul: Metis Yayınları, 1992.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com