You are here

YAŞAM VE ÖLÜM KORKUSU: PETER SHAFFER’IN AMADEUS’U

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Peter Shaffer’s Amadeus emphasises man’s fear of death and how this fear is closely related with the establishment of morality. Salieri regards Mozart’s genius as the divine gift of God and he therefore accuses God of betrayal, as he bestows Mozart with the gift of composition, although in contrast to Mozart, Salieri obeys all the rules and prohibitions of his religion. As a consequence, Salieri declares God as his enemy and the play depicts how Salieri becomes a parody of man who wants to gain immortality by sacrificing life to death. The paper further illustrates how Shaffer in this play engages with the genre of tragedy in order to emphasise man’s eternal effort to endow death with meaning.
Abstract (Original Language): 
Amadeus’ta Shaffer, on sekizinci yüzyıl sonlarında yaşamış olan Wolfgang Amadeus Mozart’ın gerçek hayatından yola çıkarak, Mozart ile, ve onunla aynı dönemde Viyana’da yaşamış olan ve oyunda Mozart’ın rakibi ve düşmanı olarak gösterilen besteci Antonio Salieri arasındaki ilişkiyi kurgular. Yazarın, Salieri karakterini yaratarak vurgulamak istediği noktalardan biri, yasakların insanların ölüme bir anlam kazandırmak istemeleri sonucu ortaya çıkmış olmalarıdır. Oyunda, bu yasakların insanı kendinden yabancılaştırdığı, ve yaşama bir anlam kazandıracağına, insanı daha da hayattan uzaklaştırdığı vurgulanır. Bu olumsuz tutumu oyunda Salieri adlı karakter sergiler; ona bütünüyle karşıt bir davranış sergileyen karakter ise Mozart’tır. Bir tragedyayı andıran oyunun kurgusunda, seyirci, yasaklara karşı çıkan Mozart’ın düşüşünü ve ölümünü izler ve oyunun sonunda içinde bastırdığı ölüm korkusuyla yüzleşerek yabancılaşmış olduğunu görüp, kendisiyle ve yaşamla yeniden barışma olanağını elde eder.
71-84

REFERENCES

References: 

Aristoteles. Poetika. İstanbul: Küçük Kitaplar, 2003.
Henri Bergson. “Laughter.” Ed. Robert W. Corrigan. Comedy: Meaning and Form. San
Francisco: Chandler, 1965.
Cooke, Virginia, ve Malcolm Page. File on Shaffer. Londra: Methuen, 1987.
Dutta, Shomit, ed. Greek Tragedy. Londra: Penguin, 2004.
Gianakaris, C.J. “Shaffer’s Revisions in Amadeus.” Theatre Journal 35.1 (1983): s.88-101.
Hegel, G.W.F. Aesthetics: Lectures on Fine Art. 2. Cilt. Londra: Oxford UP, 1975.
MacMurraugh-Kavanagh, M.K. Peter Shaffer: Theatre and Drama. Londra: Macmillan,
1988.
Nietzsche, Friedrich. Genealogy of Morals. Oxford: Oxford UP, 1998.
Nietzsche, Friedrich. Müziğin Ruhundan Tragedyanın Doğuşu. İstanbul: Say Yayınları,
2005.
Plunka, Gene A. Peter Shaffer: Roles, Rites and Rituals in the Theatre. Cranbury:
Associated U P, 1988.
Price, Amy. “Nietzsche and the Paradox of Tragedy.” British Journal of Aesthetics 38.4
(Ekim 1998): s. 384-93.
Shaffer, Peter. Amadeus. Ed. Roger Cornish ve Violet Ketel. Plays of the Seventies.
Londra: Methuen, 1986.
Stott, Andrew. Comedy. New York: Routledge, 2005.
Tibbetts, John C. “Faces and Masks: Peter Shaffer’s Amadeus from Stage to Screen.”
Literature/Film Quarterly 32.3 (2004): s. 166-174.
26 G. W. F. Hegel, Aesthetics: Lectures on Fine Art, 2. Cilt (Londra, Oxford UP, 1975), s. 1215.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com