You are here

DEÖIŞlKYAŞLI KORU ORMANLARININ OPTİMAL KURULUŞ ESASLARI VE BUNLARDAN BİR PLAN ÜNİTESİNİN OPTIMAL KURULUŞUNU SAPTAMAK AMACÎLE UYGULAMADA YARARLANILMASI OLANAKLARI

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (Original Language): 
Bilindiği üzere ülkemizde düzenli ormancılığın başlamasına değin hemen tüm ormanlarımız gelişigüzel faydalanmalara konu yapılmıştır. Düzenli ormancılığın temellerinin atılmasından sonra da, kısmen bazı kayıtlara bağlı kalınmakla beraber, uygulanan kesimler düzensiz nitelikte olmuştur. Ormanların bünye ve kuruluşları, ağaç türleri ve yetişme muhiti koşulları dikkate alınmaksızın uygulanagelen bu tür kesimler, Planlı Amenajman Dönemine geçilen 1917 yılından sonra da sürdürülmüş, hatta bu uygulama ana hatlarile 1955 yılına kadar devam etmiştir (Eraslan 1957 ve 1968). işte ülkemizde uzun yıllardan beri süregelen düzensiz nitelikteki bu kesimlerle ormanların bünye ve kuruluşları, her yönden olumsuz biçim ve şekiller almıştır, Kısacası aktüel durumu ile ormanlarımız, taşıdıkları ağar serveti, meydana getirdikleri artım ve kuruluş yönünden optimalden hayli uzakta bulunmaktadır (Evcimen 1972, S. 2-3). Günümüzün ve gelecek nesillerin odun ürününe dayalı gereksinmelerinin sürekli bir biçimde yurt ormanlarından giderilmesi hususu, ormancılığın en önemli ve başta gelen ödevini oluşturmaktadır. Bu görevin yerine getirilebilmesi için gerekli görülen önlemlerin en kısa zamanda alınması zorunludur. Söz konusu önlemlerin isabetli ve uygun bir biçimde yerine getirilebilmesi maksadile de. bir ormanın aktüel kuruluşunun ulaştırılacağı optimal kuruluş kavramı ile bu kuruluşun saptanması ve bunlardan yararlanılması olanak ve esaslarının iyice tanınması gerekmektedir. Bu husus da orman amenajmanının en önemli ödevlerinden birini meydana getirmektedir. Ormancılık, özellikle silvikültür tekniğine uygun ve bir plana dayalı olarak yapılan insan müdahaleleri sonucunda meydana gelen Düzenli ve Planlı İşletme Ormanları, kuruluşları yönünden Aymyaşlı ve Deçjişikyaşlı olmak üzere iki ana form içinde gruplandırılmaktadır (Eraslan 1971). Orman İşletmesi ve Orman Amenajma-nına ilişkin çeşitli konularda olduğu gibi optimal kuruluşların saptanması da, birbirlerinden farklılıklar göstermesi nedenile söz konusu bu iki Ana Orman Formu için ayrı teknik ve esaslar izlenerek gerçekleştirilmektedir.
83-114

REFERENCES

References: 

AYKIN, R., 1976 : Toros Göknarı (Abies cilicica) Seçme Ormanlarında Optimal Kuruluşun Saptanması. Ormancılık Araştırma Enstitüsü Yayınları Teknik Bülteni No. 57, S. 3-38 ve No. 58, S. 3 - 23, Ankara.
ORASLAN, 1., 1956 : Türkiye'de Muhtelifyaşlı Ormanların Optimal Kuruluşları Hakkında İlk Araştırmalar. İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi, Seri A, Sayı 2, S. 159 - 202.
ORASLAN, 1., 1957 : Türkiye'de Silvikültür ve Amenajman Münasebetlerinin 100 Yıllık Tarihi İnkişafı, Türk Ormancılığı Yüzüncü Tedris Yılına Girerken, 1857 - 1957, S. 62 - 90.
ERASLAN, 1., 1961 : Türkiye'deki Ormanların Optimal Kuruluşları Hakkında Araştırmalar. İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi Seri A, Sayı 2, S. 12 - 1,0.
ERASLAN, 1., 1968 : Orman Amenajman Teşkilâtımızın 50 Yıllık Tarihsel Gelişimi ile Reorganizasyonunun Lüzumu ve Esasları. İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi, Seri B, Sayı 2, S. S - 30.
ERASLAN, t., 1971 ; Orman Amenajmanı. Yeniden İşlenmiş Üçüncü Baskı. İ.Ü. Orman Fakültesi Yayınları No. 161,5/169, 1,88 Sahife, Kutulmuş Matbaası, İstanbul.
ERASLAN, t. - YÜKSEL, §. . GİRAY, N. : Batı Karadeniz Bölgesindeki Değişik-yaşlı Ormanların Optimal Kuruluşları Hakkında Araştırmalar (Yayınlanmamış ve ara sonuçlar elde edilmiştir).
EVCİMEN, B. S., 1967 : Normal (Optimal) Orman Teorisi ve Kavramı. İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi, Seri B, Sayı 2, S. 1 - 17.
EVCİMEN, B. S., 1972 : Türkiye'de Aymyaşlı Ormanların Optimal Kuruluşa Götürülmesi Hakkında Araştırmalar. Or. Gn. Md. Yayınlarından, Sıra No. 55 - 521,, 253 Sahife, Ongun Kardeşler Matbaası, İstanbul.
FRANÇOİS, T., (Çev.: H.C. ŞAD) 1978 : Savoie'daki Değişikyaşlı Koru Ormanlarının Teorik Optimal Kuruluşu. İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi, Seri B, Sayı 1, S. 205 -228.
HTJFFEL, G.,
1926 : Economie Forestiere. Tome Troisieme. Librairie de 'lAcademie d'Agriculture. 26 Rue Jacob, Paris (6r) PP. 517.
KUNZE, M. F., 1938 : Hilfstafeln für Holzmassen - Aufnahmen Verlag von Paul. Pa-rey in Berlin.
MEYER, H. A., 1933 : Eine Mathematisch - Statistische Untersuchung über den Auf-bau des Plenterwaldes. Scheweizerische Zeit schrift für Forstwesen No. 1, S. 33 - 1,6; No. 3, S. 88 - 103, Bern.
Or. Gn. Md.
Şb. 3. A., 1973 : Orman Amenajman Planlarının Düzenlenmesine, Uygulanmasına ve Yenilenmesine Dair Yönetmelik. Ankara.
Or.
Gn. Md. Şb. 3. A., 1970 : Kastamonu Orman Başmüdürlüğü, Daday Orman İşletme Müdürlüğü Boyalca Serisi Amenajman Planı (1970 - 1989).
O. N. F.,
1965 : Manuel Pratique d'Amenagement Imprimeire Louis - Jean, GAP, D6-pot legal No. 37. PP. 263.
114
HÜSEYİN CAHİT ŞAD
ŞAD, H. C, 1972 : Fransa'da Değişikyaşlı Koru Ormanlarının Optimal Kuruluşlarının Tayini Hakkında Yeni Görüş ve Teklifler. İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi, Seri B, Sayı 2, S. 122 - 1U-
ŞAD, H. C, 1979 : Batı Karadeniz Bölgesindeki Değişikyaşlı Koru Ormanlarında Kullanılabilecek Amenajman Metodları Hakkında Kıyaslamalı Araştırmalar, 186 Daktilo Sahifesi Habilitasyon Tezi (Basılmak üzere İ.Ü. Orman Fakültesi Yayın Komisyonu Başkanlığına sunulmuştur).
VENET, J., 1967 : Le Traitement des Peuplements. Sylviculture. La Futaie Jardinke. Document de travail No. 5. VE. N. G. R. E. F. 11 PP. Nancy.
VENET, J., 1969 : Guide Pratique d'Amenagement des Forits. L'E. N. G. R. E. F. PP. 69, Nancy.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com