You are here

AYNI YAŞLI DOĞU KAYINI MEŞCERELERİNDE HACIM ARTIMININ MEŞCERE YAŞI, BONİTET, GÖĞÜS YÜZEYİ VE SOSYAL GÖVDE SINIFLARA GÖRE DEĞİŞİMİ

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada, Batı ve Orta Karadeniz yöresi aynı yaşlı Doğu Kayını meşcerelerinde hacım artımının; meşcere yaşı, bonitet, göğüs yüzeyi ve ağaç sosyal sınıflarına bağlı olarak gösterdiği değişimin izlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmamızda doğal yoldan oluşmuş, müdahale görmemiş, saf ve aynı yaşlı Doğu Kayını meşcereleri incelenmiştir. Meşcerelerden alınan örnek alanlarda, hacım artımı-yaş ilişkisinin, sağa çarpık çan eğrisi biçiminde olduğu görülmüştür. Meşcere göğüs yüzeyi, hacım artımı- yaş ilişkisi üzerinde doğrusal yönde artan bir etki göstermiştir. Meşcere hacım artımına katılımdaki sosyal gövde sınıflarına ait farklılık; erken yaşlarda büyüktür. Ancak bu fark meşcerenin yaşlanması ile küçülmektedir. Artım miktarı ve azalma hızı, bonitet ve göğüs yüzeyine göre de değişim göstermektedir. Meşcere yıllık hacım artımını, meşcere yaşı, göğüs yüzeyi ve bonitete bağlı olarak veren bir regresyon modeli kurulmuştur. Model hacım artımındaki değişimin %85' ini açıklayabilmektedir.
62-79

REFERENCES

References: 

AKSOY, H. 1986: Silvikültür JDers Notu (Roto Baskı), istanbul, 99 sahife.
ALEMDAĞ, Ş.,1963: Tokat Mıntıkasında Doğu Kayınında Bazı Artım ve Büyüme Münasebetleri ve Bu Ormanlara Uygulanacak İdare Müddeti. Orman Araştırma Enstitüsü, Teknik Bülten No: 12, Ankara, 62s.
ANONİM.,1991: Amenajman planlarının düzenlenmesi, uygulanması, denetlenmesi ve yenilenmesi hakkındaki yönetmelik, 95 sahife+ 70 s. Ek tablo.
CARUS, S., 1998: Aynı Yaşlı Doğu Kayını (Fagus orientalis Lipsky.) Ormanlarında Artım ve Büyüme. İ. Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, 202 s. (Doktora tezi).
ÇEPEL, N, 1966: Orman Yetişme Muhiti Tanıtımının Pratik Esasları ve Orman Yetişme Muhiti Haritacılığı. Kutulmuş Matbaası, İstanbul.
ÇEPEL, N.,1983:Orman Ekolojisi. İÜ. Yayın No: 3140, Orman Fakültesi Yayın No:337. İstanbul, 536s.
ELER,Ü.,1977: Ağaç Serveti Envanterinin Yapılması Amacıyla Meşcere Tipi Ayırımı Üzerine Araştırmalar. (Doktora tezi),İstanbul.
FIRAT, F., 1972: Orman Hasılat Bilgisi. İ.Ü. Yayın No: 1642, 166, İstanbul, 191 sahife.
GÜLEN, İ, 1965: Karaçamda (P. nigra Arnold.) Çap Artımı ile Hacım Artımı Arasındaki Münasebetler Üzerinde Araştırmalar. TC Tarım Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğü Yayın Sıra No: 419, Seri No: 9, İstanbul, 88 sahife.
KALIPSIZ. A.. 1968: Meyer Metodlan ve Kritiği. İ.Ü. Yayın No: 129, İstanbul, 71 sahife.
KALIPSIZ , A., 1984: Dendrometri. İ.Ü. Yayın No:3194. O F. Yayın No:354, İstanbul. 406 s.
KAL1PS1Z,A., 1988: Orman Hasılat Bilgisi. İ.Ü. Yayın No: 3516. OF Yavm No: 397. İstanbul. 349 sahife.
AYNI YAŞLI DOĞU KAYINI MEŞCERELERİNDE HACİM ARTIMI
79
MEYER, HA,1942: Methods of Forest Growth Determination. Pennsylvania.
SAATÇİOĞLU,F.,1971:Orman Bakımı. İ.Ü. Yayın No: 1636. Orman Fakültesi Yayın No:160, İstanbul, 303s.
SARAÇOĞLU,Ö.,1988:Karadeniz Yöresi Göknar Meşcerelerinde Artım ve Büyüme. İ.Ü.Orman Fakültesi Orman Hasılatı ve Biyometri Anabilim Dalı, İstanbul, 312 s.
WYKOOF, W.R.-CROOKSTON,N.L.,-STAGE, A.R.,1982: User's Guide to the Stand Prognosis Model U.S.A Forest Service, Intermountain Forest and Range Experiment Station. GTR-133, Ogden, Utah, p. 112.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com