Atıcı, E., 1998. Değişik Yaşlı Doğu Kayını (Fagus orientalis Lipsky) Ormanlarında
Artım ve Büyüme. İ.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü. Doktora tezi, basılmamıştır. Ayan, S., 2009. http://www.agaclar.net/forum/showthread.php?t=743 (Ziyaret tarihi:
01/02/2009)
(Ziyare
t Tarihi. 13/01/2009). Bitkiselrehber 2009. http://www.bitkiselrehber.com/sifali-bitkiler/kayin-agaci-fagus
sylvatica-genc-dal-kabuklari (Ziyaret Tarihi. 13/01/2009). Carus, S., 1998. Aynı Yaşlı Doğu Kayını (Fagus orientalis Lipsky) Ormanlarında
Artım ve Büyüme. İ.Ü.Fen Bilimleri Enstitüsü. Doktora tezi, basılmamıştır. Çepel, N., 1983. Genel Ekoloji. İ.Ü. Yayın No. 3155, Or. Fak. Yayın No. 352, İstanbul. Doğalilaçrehberi 2009. http://www.dogalilacrehberi.com/YararliBilgiler/ Fitoterapi/
KayinAgaci.html (Ziyaret Tarihi. 13/01/2009).
Durkaya, B., 2004. Zonguldak Orman Bölge Müdürlüğü Sarıçam (Pinus sylvestris L.)-Uludağ Göknarı (Abies bormülleriana Mattf.)-Doğu Kayını (Fagus orientalis Lipsky) Karışık Meşcerelerinde Artım-Büyüme İlişkileri. Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Doktora tezi, basılmamıştır.
Eraslan, İ., 1954. Trakya ve Bilhassa Demirköy Mıntıkası Meşe Ormanlarının Amenajman Esasları Hakkında Araştırmalar. İstanbul.
Fırat, F., 1973. Dendrometri. İ.Ü. Or. Fak. Yayın No. 193.
Fırat, F., 1943. Fıstıkçamı Ormanlarımızda Meyva Ve Odun Verimi Bakımından
Araştırmalar Ve Bu Ormanların. Amenajman Esasları. İstanbul. Fırat, F., 1973. Dendrometri. İ.Ü. Or. Fak. Yayın No. 193.
Günay, Z. 1989.Orman Ürünleri Standartları. Gaye Matbaacılık San. Tic. A.Ş. Ankara
Johnson, T. S. ve G. S., Wood, 1987. Simple Linear Model Reliably Predicts Bark Thickness of Radiata Pine in the Australian Capital Territory. Forest Ecology and Management. Doi:10.1016/0378-1127(87)90103-4.
Kalıpsız, A., 1962. Doğu Kayınında Artım ve Büyüme Araştırmaları. O.G.M. Yayın
No. 339/7.
Kalıpsız, A., 1963. Türkiye'de Karaçam Meşcerelerinin Tabii Bünyesi ve Kudreti
Üzerine Araştırmalar. O.G.M. Yayını. Kalıpsız, A. 1984. Dendrometri. İ.Ü. Yayın No: 3194. Or. Fak. Yayın No: 354.
İstanbul.
78
Eyyüp Atıcı
Korsun, F., 1955. Bark Thickness As a Function of Stem Diameter Lesn. Bratislava, 2.1/2, 51-54 s. Slow.
Laasasenaho, J., T., Melkas ve S., Alden, 2005. Modelling Bark Thickness of Picea Abies With Taper Curves. Forest Egology And Management 206(2005), P.35-47
Lahoya
2009
. http://lahoya.azbuz.com/blog/yazi/oku/ 5000000009360576/ 1-Topragin-Yenilenme-Donemi-Yabankazi-22-Aralik---19-Ocak. (Ziyaret Tarihi.
13/01/2009).
Loetsch, F., F. Zöhrer
an
d K.E. Haller, 1973. Forest Inventory. Volume 11. BLV
Verlagsgesellschaft.
München
. Miraboğlu, M., 1955. Göknarlarda Şekil Ve Hacım Araştırmaları. O.G.M. Yayın No:
188.
Meyer, H.A., 1942. Methods of Forest Growth Determination. Pennsylvania. Msxlab2 2009. http://www.msxlabs.org/forum/tip-bilimleri/172519-sigil-verruca-
nedir.html
(Ziyare
t Tarihi. 13/01/2009). Orman Genel Müdürlüğü, 1967. Orman Ürünleri Standartizasyonu, Vural Matbaası,
Ankara.
Orman Genel Müdürlüğü, 2008. Orman Varlığımız. http://www.ogm.gov.tr/ bulten/ bulten1.htm (Ziyaret tarihi :24/04/2008).
Östlin, E.,
1963
. Bark Data For Pine, Spruce, Birch Etc. Part 1: Bark Data For Provinces And Regions. Part 2: Bark Data For Site And Apek Classes And For Awlogs And Pulp-Wood. Inst. Skogstax. Skogshogsk., Stockholm, No. 5, 145
Saraçoğlu, Ö., 1988. Karadeniz Yöresi Göknar Meşcerelerinde Artım ve Büyüme.
Orman Genel Müdürlüğü yayını. Smelko, S., 1962. Determining The Bark Growth Coefficent. Lesn. Cas. 8, 6: 445-455,
Slov.
Spss
Institut
e Inc., 2003. SPSS Base 12.0 User's Guide. 703 p.
Shröder,
J.
, R. R., Soalleiro ve G. V., Alonso, 2002. An Age-Independent Basal Area
Increment Model for Maritime Pine Trees in Northwestern Spain. South Forest
Ecology and Management. 157: 55-64. Williams, V. L., Witkowski, E. T. F., Balkwill, K., 2007. Relationship Between Bark
Thickness at Breast Height for Six Tree Species Used Medicinally in South
Africa. South Africa Journal of Botany 73: P. 449-465.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com