You are here

GEORGE BERNARD SHAW’UN PYGMALION: A ROMANCE IN FIVE ACTS’ OYUNUNUN POLİTİK AJANDASI

THE POLITICAL AGENDA OF GEORGE BERNARD SHAW’S PYGMALION: A ROMANCE IN FIVE ACTS

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
George Bernard Shaw’s Pygmalion (1912) is a play written at the onset of modernism, when the majority consensus declared didacticism obsolete. Shaw, as well as being productive in a variety of literary genre, was also an active socialist, vocal in political theory who chose to focus on perennial issues of class, women’s emancipation and working class autonomy; all of which, in Pygmalion, pivoted around the premice of individuality and a perverse didacticism. For Shaw didacticism was neither outdated nor inappropriate as a technique: the theater, he believed, need not be a place of mere entertainment, but could rise to the challenge of generating political awareness and altering even deeply entrenched dogmatism. Hence, in Pygmalion, one of his most intensely didactic plays, Shaw entices a middle-class audience with the promice of “Romance” but subsequently entraps them within a contentious socialist debate. The play is inspired by an ancient Greek myth: Pygmalion, is a sculptor devoted to his art and the pursuit of perfection, to the extent of rendering him incompatible with women. One day he sculpts a female form so lovely that he falls hopelessly in love with it. The Goddess sees Pygmalion’s devotion and taking pity on him breathes life into the creation he has named Galatea, so that eventually they are united in marriage. Shaw takes this romantic tale and uses it to depict female and lower class enslavement by a capitalist/patriarchal society, arriving at the blatant deduction that the the class system is both arbitrary and wholly redundent. In practice, however, the prospect of a ‘love story’, inspite of the seriously political content, proved to be a pull too great so that audiences, much to Shaw’s dismay, were swept along by a clichéd anticipation of romantic attachment rather than intellectual speculation as to the nature of liberté and égalité. Hence inciting an imagined marriage between patriarch and underdog and thereby putting pay to any hope of burgeoning individuality and social autonomy.
Abstract (Original Language): 
George Bernard Shaw, Pygmalion (1912) oyununu modern dönemin başlarında yazmıştır. Tüm yazarlar, didaktik söylemin edebiyatta yeri olmadığına dair hemfikirdirler, bu toplumsal bazlı söylemin yerini, sübjektif bakış açısı almaktadır. Ancak, Shaw tiyatro/roman/şiir yazarlığı dışında sosyalisttir ve politik teori ve toplum yapısı hakkında yazmaktadır, bu nedenle oyunlarında ve özellikle de sınıf çatışmasının, kadının ve işçi sınıfının bağımsızlığının, bireyselliğin yorumlandığı Pygmalion’da, didaktik söylemi uygulamaktadır. Dönemine aykırı bir tutum sergilemekle bilinir. Onun için didaktik söylem demode veya yersiz bir teknik değildir. Tiyatroyu sadece sanat yapmak için değil, toplumu George Bernard Shaw, Pygmalion (1912) oyununu modern dönemin başlarında yazmıştır. Tüm yazarlar, didaktik söylemin edebiyatta yeri olmadığına dair hemfikirdirler, bu toplumsal bazlı söylemin yerini, sübjektif bakış açısı almaktadır. Ancak, Shaw tiyatro/roman/şiir yazarlığı dışında sosyalisttir ve politik teori ve toplum yapısı hakkında yazmaktadır, bu nedenle oyunlarında ve özellikle de sınıf çatışmasının, kadının ve işçi sınıfının bağımsızlığının, bireyselliğin yorumlandığı Pygmalion’da, didaktik söylemi uygulamaktadır. Dönemine aykırı bir tutum sergilemekle bilinir. Onun için didaktik söylem demode veya yersiz bir teknik değildir. Tiyatroyu sadece sanat yapmak için değil, toplumu
FULL TEXT (PDF): 

REFERENCES

References: 

Evans, T.F. George Bernard Shaw: The Critical Heritage. London & NewYork: Routledge, 1976
Gillie, Christopher. Movements in English Literature 1900-1940. London: Cambridge
University Press, 1975
Keating, Peter. The Haunted Study: A Social History of the English Novel 1875-1914.
London: Secker & Warburg, 1989
Kermode, Frank & Hollander, John, ed. The Oxford Anthology of English Literature. New
York: Oxford University Press, 1973
King James Bible, London: George Eyre & Andrew Strahan, 1824
Larkin, Philip. Ed. The Oxford Book of Twentieth-Century English Verse. London: Guild
Publishing, 1984
Mill, John Stuart. On Liberty, The Subjection of Women, etc. London: Oxford University
Press, 1966
Rubinstein, Frankie. A Dictionary of Shakespeare’s Sexual Puns and their Significance.
London: Palgrave Macmillian, 1984
Shaw, George Bernard. Pygmalion: A Romance in Five Acts. London: Penguin Books, 1957
Shaw, George Bernard. Prefaces by Bernard Shaw. London: Odhams Press Ltd., 1958

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com