EĞİTİMDE TİYATRO VE EZİLENLERİN TİYATROSU

Doksanlı yıllarda İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dramaturji ve Tiyatro Eleştirmenliği bölümünün bir projesi olarak Fındıklı‟daki Namık Kemal ilköğretim okulunda eğitimde tiyatro çalışmalarını başlatmıştık. O dönemde benimle birlikte çalışan genç arkadaşlar asistanlar ve yüksek lisans öğrencileriyle okula gittiğimizde, amacımız on, on beş kişilik küçük bir çalışma grubu oluşturmaktı. Ama evdeki pazarlık çarşıya uymadı. Çünkü hiç beklenilmedik bir ilgi ve coşkuyla karşılaşmıştık. Çocuklar çalışmalara katılmak için birbirleriyle yarışarak şarkıcıların taklitinden ayağını yere vura vura bağıra çağıra şiir söylemeye, televizyonda izledikleri ucuz güldürü taklitlerinden göbek atmaya değin tüm becerilerini canla başla sergiliyorlardı. Sonunda üç ayrı öbek oluşturarak tiyatro çalışmalarına katılmak isteyen yaklaşık yetmiş çocuğu da kabul etmek zorunda kaldık. Çocuklardan kimi alışmışılagelen türde bir müsamare yapılacağını düşünüyor, kimi de televizyonda gördüğü komediyenleri ve şarkıcıları taklit ederek bir gösteri hazırlanacağını sanıyordu. Oysa amacımız çok farklıydı.