Journal Name:
- İstanbul Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi
| Author Name |
|---|
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
XIX. asrın ikinci yarısı sonrasında Türk edebiyatının yeni ve Batılı bir e¬debî tür olan romanla tanışma sürecinde tercümelerin önemi bilinmektedir. 1862'de Yusuf Kâmil Paşa'mn Fenelon'dan çevirdiği Telenıague'tan başlayarak, Victor Hugo'nun Sefiller'i (1862), Daniel Defoe'nun Robinson Crusoe1 su (1864), Alexandre Dumas Pere'in Monte Kristo 'su (1871), Chateaubriand'm Atala'sı (1872) ve Bernardin de Saint-Pierre'in Pol ve Virjini'si (1873) birbiri peşi sıra Türkçe'ye kazandırılmış ve bu tercümeler, Türk edebiyatçısını ve okuyucusunu bu türün telif örneklerine hazırlamıştır. Şemseddin Sami, Ahmed Midhat Efendi, Namık Kemal gibi ilk romancılarımızın yazdıklarında bu tercüme eserlerin açtığı çığırın devamını aramak yanlış olmaz.
Edebiyatımızda roman tercümeleri, telif örneklerin verilmeye başlanmasından sonra da artarak devam eder. Çoğunluğu devrin adlandırmasıyla "cinâf1 (polisiye), "hissî" (aşk), mizahî veya macera türündeki bu tercüme romanların yazarları arasında Paul de Cock, Eugene Sue, Emil Gabrieux, George Ohnet, Emil Richebourg, Hector Malot, Octave Feuillet, Jules Mary ve Xavier de Montepin başta gelir.
Bu tercüme romanlar arasında, yine devrindeki adlandırmasıyla "fennî" romanların ve yazarlar arasında da Jules Verne'in önemli bir yeri vardır.
İsmail Habib (Sevük), Avrupa Edebiyatı ve Biz adlı eserinde bu devrin tercüme romanları ve romancıları hakkında şöyle demektedir:
FULL TEXT (PDF):
- 1