GROWTH TRAITS OF NATIVE TURKISH GEESE REARED IN DIFFERENT FAMILY FARMS DURING THE FIRST 12 WEEKS OF LIFE IN KARS
Journal Name:
- İstanbul Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
The aim of this study was to determine growth traits of native Turkish geese grazed on
same pastures and fed traditionally during the first 12 weeks of life and also to determine the nutrient
composition of pasture where the geese were grazed inKars. The traditional feeding scheme was ad libitum
wetted bread and wastes of meal products for first two weeks, then grazing until slaughter. The study involved 51 unsexed goslings from six different farms. Number of goslings in Farm I, II, III, IV, V and VI were 12, 10,
9, 6, 8 and 6, respectively. The goslings in the Farm I was fed ground barley regularly, only. Live weight of
the goslings were determined fortnightly from April 15 to 8 July. Pasture samples were also collected at a
three week interval from May 6 to July 8. Final live weight of the geese were 4029.0, 3525.7, 3206.8, 2975.0,
3317.1 and 3227.8 g as above row (P<0.01). Daily live weight gain differed between the farms in the first 8
weeks of life (P<0.01) but not afterwards. Dry matter, crude protein, ether extract, crude fibre, ash, organic
matter and nitrogen free extract of pasture ranged from 18.91 to 27.90 %, 15.85 to 22.54 %, 3.81 to 5.17 %,
20.34 to 25.05 %, 11.64 to 13.79 %, 86.21 to 88.36 % and 40.47 to 43.47 %, respectively on a dry matter
basis. In conclusion, grazing goslings on pasture may be an economical choice when marketing time is
ignored. If earlier marketing time is to be desired, supplemental feeding scheme can be practiced in addition to
grazing, which is also supported by the data of the animals from the Farm I.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Bu araştırma, Kars ilinde aynımerada geleneksel olarak beslenen Türk yerli kazlarının 12
haftalık büyüme özelliklerini ve otlatılan meranın besin madde içeriğini belirlemeye yönelik olarak yapıldı.
Geleneksel besleme programı, ilk iki hafta ad libitum ıslatılmışekmek ve sofra artıklarının verilmesi, kesime
kadar merada otlatma şeklindedir. Araştırmada 6 farklıişletmeye ait 51 adet cinsiyet ayırımıyapılmamışkaz
palazıkullanıldı. İşletme I, II, III, IV, V ve VI’daki palaz sayısıaynısıraya göre 12, 10, 9, 6, 8 ve 6 idi.
Palazların canlıağırlığı15 Nisan’dan 8 Temmuz’a kadar ikişer haftalık aralıklarla belirlendi. Otlatılan
meradan 6 Mayıs ile 8 Temmuz arasında üçer haftalık aralıklarla ot örnekleri alındı. Besi sonu canlıağırlıkları
yukarıdaki sıraya göre 4029.0, 3525.7, 3206.8, 2975.0, 3317.1 ve 3227.8 g olarak bulundu (P<0.01). Günlük
canlıağırlık artışıilk 8 haftalık dönemde işletmeler arasında istatistiksel olarak farklıiken (P<0.01) daha
sonraki haftalarda farksızdı. Otlatılan mera otu örneklerinin kuru madde, ham protein, ham yağ, ham selüloz,
ham kül, organik madde ve azotsuz özmadde içerikleri kuru madde bazında % 18.91 - 27.90, % 15.85 - 22.54,
% 3.81 - 5.17, % 20.34 - 25.05, % 11.64 - 13.79, % 86.21 - 88.36 ve % 40.47 - 43.47 arasında bulundu. Sonuç
olarak; pazarlama süresinin dikkate alınmadığıdurumlarda palazlarımeraya dayalıolarak beslemenin
ekonomik olabileceği, erken dönemlerde pazarlama düşünülürse birinci işletmeden elde edilen veriler göz
önüne alındığında, meraya ilave beslemenin yapılabileceği kanaatine varılmıştır.
FULL TEXT (PDF):
- 3
1-7