The Armenian Question in The Paris Peace Conference
Journal Name:
- İstanbul Üniversitesi Yakın Dönem Türkiye Araştırmaları Dergisi
Keywords (Original Language):
Author Name | University of Author | Faculty of Author |
---|---|---|
Abstract (2. Language):
The realization that the big powers were on the verge of taking important decisions motivated many nations including the Armenians to act in order to ensure their interests. In the Paris Peace Conference meeting on 26 February 1919, Boghos Nubar and Avetis Ahoranian in the name of the Ottoman Armenians and the Armenian Republic, respectively, demanded territory from the Ottoman State. The movement led by Mustafa Kemal Pasha was unexpected to accept these demands which were demographically controversial and clashed with the principle of applicability. Nevertheless, there was the need for the mandate of a power which would protect, improve and finance Armenian subsistence. This situation resulted in diplomatic maneuvers among Britain, France, the United States and Italy during the conference. Since the Mesopotamia region was of special importance for Britain, the mandate of Anatolia was offered to the US. However, the assessment by the American-based King-Crane and General Harbord missions that the task of mandate would bring about significant military, political and economic hardship affected the Washington's view on the matter. As a result of the voting in the US Senate, the Armenian mandate proposal was rejected on 1 June 1920.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Büyük güçlerin Paris Barış Konferansı'nda önemli kararlar alma aşamasında olması, Ermenilerin de içinde bulunduğu birçok ulusun kendi çıkarlarını sağlamak için harekete geçmesine sebep oldu. Paris Barış Konferansı'nın 26 Şubat 1919 tarihli toplantısında Osmanlı Ermenilerini temsilen Boghos Nubar ile Ermenistan Cumhuriyetini temsilen Avetis Ahoranian Osmanlı Devleti 'nden toprak talebinde bulunmuşlardır. Demografik bakımdan sağlam gerekçeye dayanmayan ve uygulanabilirlik ilkesine ters düşen bu taleplerin Mustafa Kemal Paşa önderliğindeki hareket tarafından kabul edilmesi beklenemezdi. Bununla beraber Ermeni varlığını koruyacak, geliştirecek ve finanse edecek bir gücün mandaterliğine ihtiyaç vardı. Bu durum konferans esnasında ingiltere, Fransa, ABD ve italya arasında diplomatik manevraların yaşanmasına sebep oldu. Özellikle ingiltere için Mezopotamya bölgesi önemli olduğundan Anadolu'da mandaterlik görevi ABD'ye sunuldu. Ancak, Amerikan eksenli King-Crane ve General Harbord Heyetlerinin askerî, siyasî ve ticarî açıdan mandaterlik görevinin büyük zorluklar getireceğini tespit etmesi Washington'un mandaterliğe bakışını olumsuz etkiledi. Amerikan senatosunda yapılan oylama neticesinde Ermenistan mandaterlik teklifi 1 Haziran 1920'de reddedildi.
FULL TEXT (PDF):
- 13
79-98