LOVE, RELIGION LANGUAGE, THE ROLE AND IMPORTANCE OF STORIES AND CHILDREN IN EDUCATION
Journal Name:
- The Journal of Academic Social Science Studies
Key Words:
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
Education is responsible to satisfy and develop, taking both physical and spiritual needs of people. Education is aprocess which starts before birth, forms in family, shapes in school and continues throughout life. The formation of a healty understanding of religion is possible with family life, behaviour and love. Love is the key element for children which makes them closer to the god belief and also also need to acquire in proper time. A child who grows in a family which dominated by love is successfull in all aspects of adulthood, peacefull in social and religious life. If our children can not win a behaviour in proper time, they can have life-long problems, even they can have anti-religious attitude. The language used in family, school and environment is also important. It is known that stories and religion language plays an affective role for formation and development of faith. Stories and fairy tales can be seriosly affective of explaining religious issues. The first thing we have to do is, to teach love by applying, organize the language which we use according to development characteristics of chidren and be sure that the concept which we use is understandable for them. We have enugh material to use for this issues in our religious and national culture. The most important issue in the religious education of children is the words and behaviours of adults must be compatible and examplry. It will be helpful to look from a “child – eye” all the activities for the kids, offer the religion as “child’s religion” and use and understandable religion language.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Eğitim, kişinin fiziki ve manevi ihtiyaçlarını birlikte ele alarak geliştirmek ve karşılamakla görevlidir. Doğumdan önce başlayıp, ailede temellenen ve okulda şekillenen, hayat boyu devam eden bir süreçtir. Çocuklarda sağlıklı bir din anlayışının oluşması öncelikle ailenin yaşantısı, davranışı ve sevgisi ile mümkün olabilmektedir. Sevgi, çocukları Allah inancına yaklaştıran bir unsurdur ve zamanında kazandırılması gereken bir özelliktir. Sevginin hâkim olduğu bir ailede yetişen çocuğun yetişkinlik döneminde her bakımdan başarılı, sosyal ve din ile barışık olduğu gözlemlenmiştir. Eğer çocuklarımız bir davranışı zamanında kazanamaz iseler, ömür boyu problemler yaşayabilecek, hatta din karşıtı tutum takınabileceklerdir. Ailede, okulda ve çevrede kullanılan dil de çok önemlidir. İnancın oluşması ve gelişmesinde din dili’nin, hikâye ve kıssa’ların önemli bir yerinin olduğu bilinmektedir. Dini konuların anlatılmasında hikâye ve masal tekniğinin ciddi katkıları olabilmektedir. Bizim öncelikle yapmamız gereken iş, sevgiyi uygulayarak öğretmek ve kullandığımız din dili’ni çocukların gelişim özelliklerini göz önünde bulundurarak düzenlemek, kullandığımız kavram ve kelimelerin doğru anlaşılması ve şema’landırılmasına yardımcı olmaktır. Dini ve milli kültürümüzde bu konular için kullanabileceğimiz yeterince materyal mevcuttur. Çocukların din eğitimi konusunda en önemli konu, yetişkinlerin söz ve davranışlarının birbiri ile uyumlu ve örnek alınabilecek nitelikte olmasıdır. Çocuklar için yapılacak bütün faaliyetlerde olaylara “çocuk gözü” ile bakabilmek ve dini “çocuğun dini” olarak sunabilmek, anlayabilecekleri bir “din dili” kullanmak işimizi hayli kolaylaştıracaktır.
FULL TEXT (PDF):
- 3
1285-1298