Aktaş, Y. (1995). Çalışan annelerin karşılaştıkları sorunlar ve okulöncesi eğitim kurumlarının önemi. Ya-Pa
Okulöncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Seminer Dergisi, 10, 139–148.
Arı, M., Bayhan, P. ve Artan İ. (1995). Farklı ana-baba tutumlarının 4–11 yaş grubu çocuklarında görülen
problem durumlarına etkisinin araştırılması, 10. Ya-Pa Okulöncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Semineri,
İstanbul: Ya-Pa Yayın Paz. San. Tic. A.Ş., 23-38.
Erözkan,A. (2000). Ailenin eğitsel ortamının temel eğitim öğrencisi üzerindeki etkileri. Öğretmen Dünyası, (250),
17-18.
Evans, C. (1997). Turkish fathers’attitudes to and involvement in their fatheringrole: A low socio-economic
sample, Master of Arts in Educational Sciences. İstanbul: Boğaziçi University.
Güngör, A. (1995). Ailesel bazı değişkenlerin öğrencilerin özsaygı düzeyine etkisi. Başbakanlık Aile Araştırma
Kurumu Aile Kurultayı Bildiri Kitabı. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı. Genel Yayın No: 83, 365-372.
Kapçı, E.; Demirci, S. (2009). Anne-Baba Tutum Ölçeğinin 3–13 Yaş Aralığında Çocuğu Bulunan Annelerde
Değerlendirilmesi. XVIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi: İzmir
Mangır, M., Aral, N., Haktanır, G., Baran, G., Başar, F. ve Köksal, A. (1995).Fiziksel yönden istismar edilen ve
edilmeyen çocukların ana-baba tutumlarının algılayış şekillerinin incelenmesi. 10. Ya-Pa Okulöncesi Eğitim ve
Yaygınlaştırılması Semineri. İstanbul: Ya-Pa Yayın Paz. San. Tic. A.Ş., 81–98.
Myers, R. (1996). Hayatta Kalan Oniki, Erken Çocukluk Eğitimi Programlarının Güçlendirilmesi (Çev: R. Ağış
Bakay, E.Ünlü). İstanbul: AÇEV, Yayın no:5.
Mızrakçı, Ş. (1994). Annelerin çocuk yetiştirme tutumlarına etki eden faktörler: demografik özellikleri, kendi
yetiştiriliş tarzları, çocuk gelişimine ilişkin bilgi ,düzeyleri ve çocuğun mizacına ilişkin algıları. Yayımlanmamış
yüksek lisans tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
Özcan, H. (1996). İlkokul öğrencilerinin özgüvenleri, akademik başarıları ve anne baba tutumları arasındaki
ilişkiler. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Özeri, Z. N. (1994). okulöncesi dönemde ahlak gelişimi ve eğitimi (annenin çocuk yetiştirme tutumlarının beş
yaş çocuğunun adalet gelişimine etkisinin araştırılması). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara
Üniversitesi, İstanbul.
Özyürek, A., ve Poyraz, H. (2005). Okulöncesi 5–6 yaş çocukların problem davranışları ve ebeveynlerin disiplin
yöntemlerinin incelenmesi, Milli Eğitim,166, 83–97.
Uluğtekin, S. (1984). Çocuk yetiştirme yöntemleri açısından ana baba çocuk ilişkisi, Hacettepe Üniversitesi
Sosyal Hizmetler Yüksekokulu Dergisi,2, 3.
Ural,O., ve Efe, K.(2005). Aile sosyal davranış denetim ölçeğinin psikometrik özellikleri. 14. Ulusal Eğitim
Bilimleri Kongresi Bildiriler Kitabı. Denizli, Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Fakültesi: Denizli.
Pelletier, J., and Brent, J. M. (2003). Parent participation in children’ school readiness : the effects of parental
self-efficacy, cultural diversity and teacher strategies. İnternational Journal of Early Childhood, 34 (1) ; 45-57.
Tezel Şahin, F. ve Özyürek, A. (2008). 5–6 Yaş grubunda çocuğu olan ebeveynlerin demografik özelliklerinin
çocuk yetiştirme tutumlarına etkisinin incelenmesi, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi,6(3),395-414.
Şendoğdu, M. C. (2000). Anaokuluna devam eden 5–6 yaş çocuklarının annebabalarını algılamaları ile anne
babaların kendi tutumlarını algılamaları arasındaki ilişki. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi,
Ankara.
Yalkın, S. (1994). Parental expectancies of developmental time-tables, child-rearing attitudes and actual child
development. İstanbul: Boğaziçi Üni., (Master of Arts in Educational Sciensces).
Volling, B. L., and Elins J. (1998). Family relationships and children’s emotional adjustment as correlates of
maternal and paternal differantial treatment: a replication with toddler and with toddler and preschool
siblings. Child Development, 69(6), 1640-1656.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com
