Journal Name:
- Journal of Naval Sciences And Engineering
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author |
|---|---|
Abstract (2. Language):
The use of force is resorted by States as a form of dispute settlement
generally as a last resort. But Article 2(3) of the United Nations (UN) Charter states
that all members shall settle their international disputes by peaceful means. Article
2(4) bans the unilateral use or threat of force by States. In the customary
international law, Article 2(4) is interpreted as a prohibition against the use of force
focusing on restricting the use of military instruments. This instrument-based
interpretation of the use of force causes the responsibility of States which deploys
cyber instruments to cause physical damage in the target States’ critical
infrastructures, remain outside the scope of Article 2(4).
There are doctrinal difficulties in examining current international law on
use of force and self-defense in cyberspace, while the legal frameworks for defining
the parameters of operations in cyberspace are not clear. As being unforseen until
this age of information and cyber technology, the prohibition of the use of force
interpreted from Article 2(4) should be evolved to cover coercive uses of cyber
instruments being used to have destructive effects in the enemy’s physical
infrastructures such as telecommunications, transportation, power systems, finance
and emergency services.
Categorizing the cyber attacks as having physical effects to critical
infrastructure and not having any physical effects can be the first step to solve the
problem of evolving the article to cover cyber attacks within the concept of use of
force. Then the efforts may be concentrated on the cyber attacks having physical
effects on the enemy’s infrastructures to be considered as a use of force. The main
problem is that there would be an unwillingness of the powerful States which are likely to use the opportunities of cyberspace in Inter-State coercion to evolve the
interpretation of the article, while the technology-dependent or powerless States
would have a volition to evolve the Article.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Kuvvet kullanımına, devletler tarafından anlaşmazlıkların çözümünde
genellikle son çare olarak başvurulmaktadır. Ancak Birleşmiş Milletler Şartının 2(3)
maddesinde, tüm taraf devletlerin uluslararası anlaşmazlıklarını barışçı yollarla
çözmesi gerektiği ifade edilmektedir. Madde 2(4), devletler tarafından tek taraflı
kuvvet kullanımı ya da kuvvet kullanma tehdidinde bulunulmasını yasaklamaktadır.
Uluslararası örf adet hukukunda Madde 2(4), askeri araçların kullanımını
kısıtlamaya odaklanan bir kuvvet kullanımı yasağı olarak yorumlanmaktadır.
Kuvvet kullanımı yasağına ilişkin söz konusu araç-temelli yorum, hedef devletlerin
kritik tesisleri üzerinde fiziksel hasara neden olacak şekilde siber araçları kullanan
devletlerin sorumluluklarının Madde 2(4)’ün kapsamı dışında kalmasına neden
olmaktadır.
Siber uzayda kuvvet kullanımı ve meşru müdafaaya ilişkin mevcut
uluslararası hukukun incelenmesinde doktrinsel güçlükler olmakla birlikte, siber
uzayda yürütülen harekatların parametrelerinin tanımlanmasına ilişkin hukuki
çerçeveler de açık değildir. Günümüz bilgi ve siber teknoloji çağına kadar göz
önüne alınmamış olmakla beraber, Madde 2(4)’te söz konusu kuvvet kullanma
yasağı, siber araçların, düşmanın telekomünikasyon, ulaştırma, güç sistemleri,
finans ve acil durum servisleri gibi fiziki altyapısına yıkıcı etkiler meydana getirecek
şekilde cebri kullanımını da kapsayacak şekilde yeniden düzenlenmelidir.
Siber saldırıların kritik altyapılar üzerinde fiziksel etkileri olanlar ve
olmayanlar şeklinde kategorize edilmesi, söz konusu maddenin kuvvet kullanımı
konsepti kapsamında siber saldırıları kapsayacak şekilde yeniden düzenlenmesi
probleminin çözümü için ilk adım olabilir. Daha sonra çabalar, düşman altyapısı
üzerinde fiziksel etkileri olan siber saldırıların kuvvet kullanımı olarak kabul
edilmesi üzerinde yoğunlaştırılabilir. Temel sorun, teknoloji bağımlı veya güçsüz
devletlerin, maddenin yeniden düzenlenmesi konusunda istekli olacak olmalarına
rağmen, devletler arası zorlama yöntemi olarak siber uzay fırsatlarını kullanma
ihtimali olan güçlü devletlerin, maddenin yeniden düzenlenmesi konusunda isteksiz
davranacak olmalarıdır.
- 1