You are here

Home » Content

ÖZNE TÜRLERİNİN TASNİFİNE DAİR BİR ÖNERİ

Journal Name:

  • Karadeniz Araştırmaları Dergisi

Publication Year:

  • 2014

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author Name
Abstract (2. Language): 
Classification of the “subject” is a controversial topic in the Turkish linguistics. Researchers have defined various subject classes, which led to confusion. In this work, two classes of subjects are proposed, in order to simplify their classification. First class, called “deep subject”, is a presence that realizes the action in the sentence and that is implied by the context, but never brought to the surface. The second class, called “surface subject” , is brought to the surface either lexicographically or by being coded to the verb.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Öznenin sınıflandırılması, Türkiye Türkolojisi’ndeki tartışmalı konulardan biridir. Araştırmacılar, pek çok farklı özne başlığı kullanmış; bu durum karmaşaya yol açmıştır. Bu çalışmada, özne türlerinin tasnifini sadeleştirmeyi amaçlayan iki ana başlık önerilmiştir. Bu başlıklardan “derin özne”, cümledeki yargıyı gerçekleştiren/yapan ama derin yapıdan hiçbir şekilde yüzeye çıkarılmayan, bağlamla ortaya konulan varlığın karşılığı olarak tasarlanmıştır. “Yüzey özne” ise, sözlüksel olarak veya yükleme kodlanarak yüzeye çıkarılan özne olarak belirlenmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-ozne-turlerinin-tasnifine-dair-bir-oneri.pdf
  • 40
159
169
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ATABAY Neşe- Sevgi Özel-Ayfer Çam (2003), Türkiye Türkçesinin Söz Dizimi,
İstanbul: Papatya Yayıncılık.
BANGUOĞLU Tahsin (2007), Türkçenin Grameri, Ankara: TDK
BAYDAR Turgut (2008), “+DAn Ekli Özne Üzerine”, Türk Dili Dergisi, S. 679:
19-24.
BİLGEGİL M. Kaya (2009), Türkçe Dilbilgisi, Erzurum: Salkımsöğüt Yayınevi.
BOZ Erdoğan (2007), “Adın Yükleme (Nesne) Durumu ve Tümcenin Nesne
Öğesi Üzerine”, Turkish Studies, 2 (2): 102-108.
----- (2009), “Türkiye Türkçesinde Özne Durum Biçimbirimi Alabilir mi?”,
Turkish Studies, 4 (3): 2371-2377.
BULAK Şahap (2012), “Türkiye Türkçesinde Düz Tümleç (Nesne)”, Turkish
Studies, 7(1): 419-438.
----- (2013), “Özne Türleri Üzerine”, Turkish Studies, 8 (1): 1101-1127.
COOK K. William (2006), “Hawaiian Passive/Imperative Particle”, Voice and
Grammatical Relations (edited by Tasaku Tsunoda-Taro Kageyama),
Amsterdam-Philadelphia: John Benjamins: 1–14.
DELİCE İbrahim (1998), “Türkçe Sözdiziminde Özne", Türklük Bilimi
Araştırmaları, S.6: 191-208.
DEMİRCİ Kerim (2010), “Derin Yapı ve Yüzey Yapı Kavramlarından Ne
Anlıyoruz?” Turkish Studies, 5 (4): 291-304.
DURU M. Özgür (2008), Türk Dilinde Edilgen Çatı, On Dokuz Mayıs Üniversitesi,
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun (Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi).
EDİSKUN Haydar (2010), Türk Dilbilgisi, İstanbul: Remzi Kitabevi.
ERGİN Muharrem (1998), Türk Dil Bilgisi, İstanbul: Bayrak Yayınları.
ERTÜRKSOY Alpaslan (2005), Türkiye Türkçesinde Cümlede Özne, Afyon
Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
GÖKÇE Aziz (2007), “Özne Türleri Üzerine”, İstanbul Kültür Üniversitesi
Uluslararası Türk Dili ve Edebiyatı Kongresi Bildiri Kitabı, İstanbul: 189-
218.
Çiğdem Usta
168
GÜLSEVİN Selma (2011), “Geçişli Fiillerle Kurulmuş “Deyimleşmiş Birleşik
Fiiller”in Yüklem Olduğu Cümlelerde Nesne Meselesi”, Turkish Studies,
6 (1): 1181-1185.
HATİPOĞLU Vecihe (1969), Dilbilgisi Terimleri Sözlüğü, Ankara: Türk Dil
Kurumu Yayınları.
KARAHAN Leyla (2007), Türkçede Söz Dizimi, Ankara: Akçağ Yayınları.
KAYAR Burcu (2006), Japonca ve Türkçede Edilgenlik, Ankara Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enst., Ankara (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
KOÇ Nurettin (1996), “Özneyle İlgili Sorunlar”, Türk Dili Dergisi, C: I, S. 529:
7-15.
KORKMAZ Zeynep (2007), Türkiye Türkçesi Grameri: Şekil Bilgisi, Ankara:
Türk Dil Kurumu Yayınları.
SHİBATANİ Masayoshi (1985), “Passives and Related Constructions: A Prototype
Analysis”, Language, Vol.61: 821-848.
ŞİMŞEK Rasim (1987), Örneklerle Türkçe Sözdizimi, Trabzon: Kuzey Matbaası.
TARİKTAROĞLU, Abdurrahman (1996), “Türkçede Özne Sorunu”, Türk Dili,
S. 536: 192-194.
TGST (1995), “Türk Gramerinin Sorunları” Toplantısı (22-23 Ekim 1993),
Ankara: TDK.
TURAN Zikri (1999), “Öznenin Cümledeki Kimlik Problemi”, Atatürk Üniversitesi
Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, S. 13: 73-85.
YILMAZ Engin (2003), "Türkiye Türkçesinde İkili Çatı Sorunu ve Bunun
Öğretimi İle İlgili Meseleler", Türk Dili Araştırmaları Yıllığı -Belleten
2001/I-II, Ankara: TDK Yayınları: 251-289.
UZUN N. Engin (2000), Ana Çizgileriyle Evrensel Dilbilgisi ve Türkçe, İstanbul:
Multilingual.
ÜSTÜNOVA Kerime (2006), “Yüklem Yalnız Özneyi mi İçinde Taşır?”, Uludağ
Üniversitesi Fen-Edb. Fak. Sosyal Bilimler Dergisi, S. 11: 241-250.
----- (2010), “Yüzey Yapı-Derin Yapı Kavramları Üzerine”, Turkish Studies, 5
(4): 697-704.
ZÜLFİKAR Hamza (1995), “Özne Türleri ve Bunların Adlandırılışı”, “Türk
Gramerinin Sorunları” Toplantısı (22-23 Ekim 1993), Ankara: TDK: 43-
51.
ÖRNEKLERIN ALINDIĞI ESERLERIN KAYNAKÇASI
BE, Ahmet Ümit (2012), Bab-ı Esrar, İstanbul: Everest Yayınları.
BÖ, İskender Pala (2012), Babil’de Ölüm, İstanbul’da Aşk (Cep Boy), İstanbul:
Kapı Yayınları.
Özne Türlerinin Tasnifine Dair Bir Öneri
169
ES, Recep Akakuş (1973), Eyyüp Sultan ve Mukaddes Emanetler, İstanbul:
Eyüp Sultan Dini Hizmetler Derneği.
KAF, Ahmet Şentürk (1976), Kafkaslı: Kafkasya’dan Çıkarılanların Dramı,
İstanbul: Çığır Yayınları.
KDM, Dursun Gürlek (2008), Kültür Dünyamızdan Manzaralar, İstanbul:
Kubbealtı Neşriyatı.
NA, Nazan Bekiroğlu (2012), Nar Ağacı, İstanbul: Timaş Yayınları.
SG, Akın Tekin (2002), Sahipsiz Gezegen 1, İstanbul: Dönence.
SH, Rodolfo Martínez (2008), Sherlock Holmes ve Ölülerin Bilgeliği, İstanbul:
İthaki Yayınları.
ŞS, İskender Pala (2010), Şah-Sultan, İstanbul: Kapı Yayınları.
VK, Lev Nikolayeviç Tolstoy (2007), Vatanseverliğe Karşı, İstanbul: Yokuş
Yayınları.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com