You are here

TİREBOLU-YUKARIBOĞALI’DA KOLÇAK OYUNU: TARİHÇESİ VE SPORA KATKILARI

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.12787/KARAM1194

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Children plays are a reflection of social traditions and conscious bases of the region which in played, in a way. The children plays which are outpouring of folkloric characteristic of the national memory are the activities that contributes to physical and intellectual development of the early ages. When the children plays are examined in Turkish culture, building stones of the common ego which is along from Asia to Hungary, Peloponnesus, Skopje, Sophia and Naissus in pre-Islamic to Turkish regions in Europe, its stages passed, the essence in the spiral of the wild environmental interaction shows up. While the children plays in Anatolia are an inevitable truth that these games are intensely important in the children’s development of body, it must accepted that games were preferred and used by Turks in previous ages, also there were mentally and formally tight connections between them. In this sense, “The Mitt Game” is examined which isn’t compiled out of the region and hasn’t any information about that is passed into oblivion in every part of Turkish culture and Yukaribogali Village is connected to the county of Giresun, Tirebolu by moving from the logical frame of the children plays in this work. After including the causes to malfunction, performance figures, masters and production of mitt; the contributions to body development are separately evaluated.
Abstract (Original Language): 
Çocuk oyunları, benzer diğer oyunlar gibi yörenin kültürel mirasının, toplumsal geleneklerinin ve bilinç köklerinin bir yansımasıdır. Milli hafızanın folklorik karakteristiğinin dışa vurumu olan çocuk oyunları, erken yaşların fiziki ve zihinsel gelişimine katkıda bulunan aktivitelerdir. Türk kültüründe çocuk oyunları incelendiğinde İslam öncesi Asya’sından Macaristan, Mora, Üsküp, Sofya ve Niş gibi Avrupa’daki eski Türk yerleşimlerine dek uzayan ortak milli benliğin yapı taşları ve geçirdiği evreler, yabanıl çevresel etkileşimin sarmalındaki öz ortaya çıkmaktadır. Bugün Anadolu’daki çocuk oyunlarının, çocuğun beden gelişimi açısından son derece önemli olduğu kaçınılmaz bir gerçek iken, çağlar öncesinde Türkler tarafından aynı amaçla tercih edildiği ve kullanıldığı, ayrıca bunlar arasında aklen ve şeklen sıkı bağlar olduğu da bilinir. Bu bağlamda, çalışmada Türklerde çocuk oyunlarının mantıksal çerçevesinden hareketle, Türk kültürü genelinde ve Giresun’un ilçesi Tirebolu’ya bağlı olan Yukarıboğalı Köyü’nde unutulmaya yüz tutmuş, derlenmemiş ve hakkında kolektif bilgi bulunmayan “kolçak oyunu” incelenmiştir. Çalışmada kolçağın oluşumu, ustaları, oynanış şekli ve kullanım dışı kalma nedenlerine yer verildikten sonra beden gelişimine katkıları ayrıca değerlendirilmiştir.
141
151

REFERENCES

References: 

AKSOY, Hüseyin (2014). Çocuk Oyunlarının İşlevleri: Sarıkeçili Yörük Çocuk
Oyunları. Millî Folklor, 101: 265-276.
AYDIN, Ali Dursun vd. (2007). Türk Spor Politikalarında Öngörülen Hedeflerin
Gerçekleşme Düzeylerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma
(GSGM Örneği). Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,
1 (2): 87-95.
BAYSAL, Hatice - İlker H. Çarıkçı (2013). İnsan Kaynakları Geliştirmede
Çocuk/Genç Oyunların Etkililiği. “İŞ, GÜÇ” Endüstri İlişkileri ve İnsan
Kaynakları Dergisi, 6 (4): 88-101.
ERTEN, Rifat (2006). Türk Sporunun Yapısal Düzeni. G.Ü. Hukuk Fakültesi
Dergisi, 10 (1-2): 117-136.
GİRMEN, Pınar (2012). Eskişehir Folklorunda Çocuk Oyunları ve Bu Oyunların
Yaşam Becerisi Kazandırmadaki Rolü. Milli Folklor, 95: 263-273.
GÖKŞEN, Cengiz (2014).Oyunların Çocukların Gelişimine Katkıları ve Gaziantep
Çocuk Oyunları. A.Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 52:
229-259.
HUİZİNGA, Johan (2006). Homo Ludens, Oyunun Toplumsal İşlevi Üzerine Bir
Deneme (tr. M. Ali Kılıçbay), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
İŞCAN, Fehmi (1988). Türklerde Spor. Ankara: Milli Eğitim Gençlik ve Spor
Bakanlığı, Beden Terbiyesi ve Spor Genel Müdürlüğü Yayınları.
KELEŞ, İskender (2015). Trabzon-Çarşıbaşı Yöresi Oyun Folkloru. Uluslararası
Karadeniz Havzası Araştırmaları Dergisi. 1 (1): 133-134.
MAHMUT, Kaşgarlı (2003). Divan-ı Lügati’t-Türk. S. Erdi-S. T. Yurteser
(Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınları.
OĞUZ, M. Öcal - Ersoy Petek (2007). Türkiye’de 2004 Yılında Yaşayan Çocuk
Oyunları. Ankara: G.Ü. Türk Halkbilimi Araştırma ve Uygulama Merkezi
Yayınları.
ONUR, Bekir - Neslihan Güney (2002). Türkiye’de Çocuk Oyunları: Derlemeler.
Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama
Merkezi Yayınları.
ÖZDEMİR, Nebi (2006). Türk Çocuk Oyunları I-II. Ankara: Akçağ Yayınları.
ÖZTÜRK, Nihat (2011). Kolçak ve Kolçak Atmak. http://www.yukaribogali.
gen.tr/v1/haber_detay.asp?haberID=1004 (31.11.2016)
SORMAZ, Fulya - Hülya Yüksel (2012). Değişen Çocukluk, Oyun ve Oyuncağın
Endüstrileşmesi ve Tüketim Kültürü. Gaziantep Üniversitesi Sosyal
Bilimler Dergisi, 11 (3): 985-1008.
TÜRKMEN, Mehmet vd. (2005). Dünden-Bugüne Türklerde Kız ve Kelin
Kovuu Oyunu. G.Ü. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 6 (1): 49-57.
www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_content&view=article&id=645
(01.01.2017).
www.tirebolu.bel.tr/yukari-bogali (31.12.2016).
YAMAKOĞLU, Cihan (2001). Türkiye’de Çocuk Oyunları. Erdem. Cilt: 13,
Sayı: 39: 543-549.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com