THE ROLE OF AVARIZ TAXES FOR THE REALIZATION OF VENUE
ORGANIZATION IN THE OTTOMAN EMPIRE
Journal Name:
- Karadeniz (Black Sea-Çernoye More) Sosyal Bilimler Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
The Ottoman Empire acquired a structure spreading over immense boundaries in the
pre-modernization era. This required a well settled technological organization within its
boundaries. The biggest portion of the rural organization of Ottoman Empire consists of
States which have close ties to the center. In terms of administrative structure, it was
divided into sanjaks, townships and sub-districts/village units. Within this administrative
mechanism, the rural representatives of the emperor were "Beylerbeyi" in military
authorities who had the title of "Bey" and "Kadi" in administrative authorities who had the
title of "Effendi"
The Ottoman provincial organization acquired its most advanced form in Rumelia,
Anatolia, Arabia and North Africa in the 16th century after passing through long and
various stages. Ottoman state administration developed this organization by taking many
elements of administrative traditions of previous Turkish and Islamic states.
The intended purpose of Ottoman Empire’s separation of its lands into states is the
principle of self-governance in terms of economics. Each state was responsible for training
soldiers required for its defense and allocated in proportion to its share. This issue was
considered to be among the basic functions of Timar and Zeamet lands.
The centralized state structure of Ottoman Empire consisting of semi- autonomous
units was effective in developing and implementing its own administrative traditions. It is
possible for a state having a vast territory to be able to satisfy this qualification only with a
healthy transportation and communication network. The Ottomans improved the
transportation possibilities inherited from Byzantium and Seljuks. Some of the roads that
constitute the Silk Road were straight roads which were available for wheeled vehicles to
pass. The large part of the roads enabled caravan transportation.
Within the main policy of the Ottoman venue organization it was important to provide
accessibility of the venue which will cover the entire Memalik-i Mahruse Two paths were
followed for this in the Ottoman classical period. A road network was established with the
names of right, middle and left branches where the first one starts from Istanbul and in one
hand in the Rumelia Side and on the other hand in the Anatolian side. Besides, this main
route was been expanded by secondary routes. In order to provide security and accessibility
on these roads menzil and derbend organizations was provided to be functional. Another
method pursued by the Ottomans for venue integration was to establish road safety circles
that expanded from Istanbul to the periphery. The venues which included the capital
İstanbul-Hüdavendigar and İzmit sanjask were constituting an integrityKeywords: Venue
Organization, Avarid, Menzil, Derbend, Exempt,
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Osmanlı devleti modernleşme öncesi dönemde çok geniş sınırlara ulaşan bir yapıya
ulaşmıştır. Bu durum sınırları içinde teknolojik açıdan çok iyi bir organizasyon meydana
getirmesini gerektirmiştir. Sıkı sıkıya merkeze bağlı olan Osmanlı Devletinin taşra
teşkilatının en büyük parçasını eyaletler teşkil etmektedir. İdari yapı itibariyle eyaletlerde
sancaklara, kazalara ve nahiye/köy ünitelerine ayrılmışlardır. Bu idari mekanizma
içerisinde hükümdarın taşradaki temsilcileri askeri yetkilerde bey unvanlı, Beylerbeyi, idari
yetkilerde efendi unvanlı Kadılar olmuştur.
Osmanlı taşra teşkilatı uzun ve çeşitli merhalelerden geçtikten sonra 16. Asırda
Rumeli, Anadolu, Arabistan ve Kuzey Afrika’da en gelişmiş şekline ulaşmıştır. Osmanlı
eyalet idaresi daha önceki Türk ve İslam devletlerine ait idari geleneklerden bir çok unsuru
alarak bu teşkilatı geliştirmiştir.
Osmanlı imparatorluğunun topraklarının eyaletlere ayrılmasında güdülen amaç
bunların iktisadi yönden kendi kendini yönetmesi ilkesidir. Her eyalet imparatorluğun
savunması için gerekli olan ve gelirine göre hissesine düşen askeri de yetiştirmekle görevli
idi. Bu husus Tımar ve Zeamet toprakların temel işlevleri arasında sayılmıştır.
Osmanlı devletinin yarı muhtar birimlerden oluşan merkezi devlet yapısı kendi idari
gelenekleri geliştirip uygulamada etkili olmuştur. Geniş bir ülkeye sahip bir devletin bu
vasfı sağlayabilmesi ancak sağlıklı bir haberleşme ve ulaşım ağına olmakla mümkündür.
Osmanlılar Bizans ve Selçuklulardan devraldıkları ulaştırma imkânlarını geliştirmişlerdir.
İpek yolunun devamını oluşturan yolların bir kısmı tekerlekli araçların geçmesine elverişli
düz yollardır. Yolların büyük bir kısmı kervan ulaşımına imkân tanımaktadır.
Osmanlı mekân organizasyonunun ana politikası içinde Memalik-i Mahruse’nin
tümünü kaplayacak mekânın ulaşılabilirliğini sağlamak önem arz etmektedir. Osmanlı
klasik döneminde bunun için iki yol izlenmiştir. İlki, İstanbul’dan başlayan ve bir taraftan
Rumeli canibinde diğer yandan da Anadolu canibinde sağ, orta ve sol kol adı ile oluşturulan
yol ağı kurulmuştur. Ayrıca bu ana güzergâh talî yollar ile de genişletilmiştir. Bu yollar
üzerinde güvenliği ve ulaşılabilirliği sağlamak üzere menzil ve derbend teşkilatları işlevsel
kılınmıştır. Osmanlıların mekân entegrasyonu için izledikleri bir diğer metod ise
İstanbul’dan itibaren çevreye doğru genişleyen yol güvenliği çemberleri kurmak olmuştur.Başkent İstanbul-Hüdavendigar ve İzmit sancaklarının yer aldığı mekânlar bir bütünlük arz
etmektedir.
FULL TEXT (PDF):
- 32