You are here

Home » Content

Sahabe ve Kur’an

The Companions and The Qur’an

Journal Name:

  • Karadeniz Teknik Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2015

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
It is needless to say that there is a difference in thought between the Companions of the Prophet and next generations. This diffrence widely increases when it comes to interpretation of the Quran. This could be due to the fact that the Companions have lived the revelation context as well as they were direct addresses of the revelation. Therefore it becomes a necessity for any one wants to interperet the Quran to determine how the Companions understood it. This approach was frequently critisized being historicisim and accordingly, the Quran became a text which can be understood and interpreted by every reader based on his/her personal thinking. Hence, the fact that the Quran was gradually revealed in a specific context, as well as profetic practices were ignored. This produced a problematic interpretation of the Quran. In conclusion exegieses who want to interpret the Quran should reconsider the Companions opinios and attitudes towards the Quran..
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Kur’ân-ı Kerîm’in anlaşılması söz konusu olduğunda sahabe nesli ile sonraki Müslüman nesiller arasında git gide artan bir fark olduğu aşikârdır. Bunun en önemli sebebi sahabenin vahiy ortamının bizzat şahidi ve Kur’ân’ın dolaysız muhatabı konumunda olmasıdır. Şu bir gerçek ki Kur’ân’ı doğru bir şekilde anlamanın yolu, öncelikle sahabenin onu nasıl anladığını tespit etmekten geçmektedir. Maalesef bu yaklaşım pek çok kez tarihselcilik ile karıştırılarak eleştirilmiştir. Öte yandan Kur’ân-ı Kerîm, modernist çevreler tarafından, evrensel oluşu ve her çağa hitap ettiği düşüncesiyle, her okuyanın kendi zihin dünyası ve kültürel kodlarına göre anlayıp yorumlamaya başladığı bir metin haline getirilmiştir. Böylece Kur’ân’ın bir peygamber rehberliğinde belli bir ortamda ve peyderpey indiği unutulmuş, hem Hz. Peygamberin hem de ilk muhataplarının uygulamaları göz ardı edilir olmuş, bunların bir sonucu olarak da Kur’ân ile ilgili bir anlama problemi baş göstermiştir. Bu noktada, sahabe ve Kur’ân’a karşı duruşlarını yeniden gözden geçirmemiz gerekmektedir..
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-sahabe-kuran.pdf
  • 2
7
36
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Apaydın, H. Yunus, “Re’y”, DİA, XXXV.
……….. “İctihad”, DİA, XXI.
Bardakoğlu, Ali, “Fıkıh Çözüm mü, Sorun mu Üretir?”, Eskiyeni Anadolu
İlahiyat Akademisi Araştırma Dergisi, 29, (2014).
Başer, Vehbi, “Kur’an’da İnsanın Dünyası: Bir Giriş Denemesi”, II.
Kur’an Haftası Kur’an Sempozyumu, (Ankara: 1996).
Bigiyef, Musa Cârullah, Kitâbu’s-Sünne, çev. Mehmet Görmez, (Ankara:
2000).
el-Cüveynî, Ebü’l-Meâlî Rüknüddîn, el-Burhân fî Usîli’l-Fıkh, nşr. Salah
b. Muhammed b. Avîza, (Beyrut: 1997).
………., et-Telhîs (Telhîsü’t-Takrîb), nşr. A. Cevlem en-Nîbâlî-Ş. Ahmed
el-Ömerî, (Beyrut: 1996).
el-Endelüsî, Ebû Hayyân Muhammed b. Yûsuf, el-Bahru’l-Muhît,
(Beyrut: 2005).
el-Gazâlî, Ebû Hâmid Muhammed, el-Mustasfâ min İlmi’l-Usûl, nşr.
Abdullah Mahmûd Muhammed Ömer, (Beyrut: 2010).
el-Kâsânî, Ebû Bekr b. Mes’ûd, Bedâiu’s-Sanâî, (Beyrut: 1974).
el-Kurtubî, Ebû Abdillah, el-Câmi’ li Ahkâmi’l-Kur’ân, (Beyrut: 1988).
el-Mâtüridî, Ebû Mansûr, Te’vîlâtü Ehli’s-Sünne, nşr. Mecdi Bâsellûm,
(Beyrut: 2005).
el-Müsennâ, Ebû Ubeyde Ma’mer b., Mecâzü’l-Kur’ân, nşr. Fuat Sezgin,
Kahire trs.
Erul, Bünyamin, Sahabenin Sünnet Anlayışı, (Ankara: 2007).
er-Radî, Ebü’l-Hasen eş-Şerîf, Nehcü’l-Belâğa, (Beyrut: 1996).
es-Suyûtî, Ebü’l-Fazl Celâlüddîn, el-İtkân fî Ulûmi’l-Kur’ân, (Beyrut:
2002).
eş-Şâtıbî, Ebû İshâk İbrâhim b. Mûsâ, el-İ’tisâm, (Riyad: trs.).
eş-Şehristânî, Ebü’l-Feth Muhammed b. Abdilkerîm, el-Milel ve’n-Nihal,
nşr. Ahmed Fehmî Muhammed, (Beyrut: trs.).
Sahabe ve Kur'an
36
)
et-Taberî, Ebû Ca’fer, Câmiu’l-Beyân an Te’vîli Âyi’l-Kur’ân, (Beyrut:
1999).
et-Tûfî, Ebü’r-Rebî’ Necmüddîn Süleymân, el-İksîr fî İlmi’t-Tefsîr, nşr.
Abdulkâdir Hüseyn, (Kahire: trs.).
ez-Zehebî, Muhammed Hüseyin, et-Tefsîr ve’l-Müfessirûn, (Beyrut:
trs.).
ez-Zerkeşî, Ebû Abdillah Bedrüddîn, el-Burhân fî Ulûmi’l-Kur’ân,
nşr. Muhammed Ebü’l-Fazl İbrahim, (Beyrut: 1972).
Görmez, Mehmet, “Musa Carullah’ın Sünnet Anlayışı”, Ölümünün
50. Yıldönümünde Musa Carullah Bigiyef, (Ankara: 2002).
İbn Ebî Hâtim, Ebû Muhammed, Tefsîru’l-Kur’âni’l-Azîm, (Beyrut:
2003).
İbn Haldûn, Ebû Zeyd Veliyyüddîn, Kitâbü’l-İber, (Beyrut: 1992).
İbn Kayyim el-Cevziyye, Ebû Abdillah, İ’lâmü’l-Muvakkıîn, (Riyad:
1423).
İbn Teymiyye, Ebü’l-Abbâs Takiyyüddîn, Mecmûu’l-Fetâvâ, (Beyrut:
2000).
İbnü’l-Hümâm, Kemâlüddîn Muhammed, Fethü’l-Kadîr, (Bulak:
1319),
Karaman, Hayreddin, İslam Hukukunda İctihad, (Ankara 1975).
Köse, Saffet, “Hz. Ömer’in Bazı Uygulamaları Ahkâmın Değişmesi
Tartışmalarına Bir Bakış”, İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi, 7, (2006).
Polat, Selahattin, “Din, Vahiy, Peygamberlik Işığında Hadis ve Sünnetin
Mahiyeti”, İslam’ın Anlaşılmasında Sünnetin Yeri ve Değeri, Kutlu
Doğum Sempozyumu, (Ankara 2003).
Şen, Ziya, Kur’an’ın Metinleşme Süreci, (İstanbul: 2007).
Tatar, Burhanettin, Din, İlim ve Sanatta Hermenötik, (İstanbul:
2014).

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com