You are here

Home » Content

ÇOCUK DAVRANIŞLARINI DEĞERLENDİRME ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

DEVELOPİNG THE CHİLD BEHAVİOUR EVALUATİON SCALE: THE VALİDİTY AND RELİABİLİTY STUDY

Journal Name:

  • Kastamonu Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi

Publication Year:

  • 2010

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In this study, Child Behavior Evaluation Scale was developed; thus, validity and reliability of the scale was examined. Data was gathered from 20 teachers of 243 children, who were studying at pre-school education institutions of Kastamonu provincial centre and Daday, Devrekâni, Seydiler and Taºköprü districts, in 2005 and 2006. Experts’ views were taken as the point of departure in developing Child Behavior Evaluation Scale; hence, items in the scale were determined accordingly. The scale was developed according to validity and reliability tests of the items that were done following the application. In accordance with the explanatory factor analysis, 73 items were grouped under three factors (disobedient behaviors, adjustment, and social anxiety). Cronbach Alfa coefficient and Spearman Brown split half reliability coefficients were used for determining the consistency of the scale. Former yielded .95 and latter .82. The item analysis indicated that all correlations were significant at .001 level. Results showed that the scale is valid and reliable for application in Turkey.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada, Çocuk Davranışlarını Değerlendirme Ölçeği geliştirilerek, geçerlik ve güvenirliği incelenmiştir. Veriler, 2005–2006 yılında Kastamonu il merkezi ve Daday, Devrekâni, Seydiler, Taşköprü ilçelerinde okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 243 çocuğun 20 öğretmeninden elde edilmiştir. Çocuk Davranışlarını Değerlendirme Ölçeği’nin geliştirilmesinde önce uzman görüşleri alınarak ölçek maddeleri belirlenmiş, uygulamadan sonra da bu maddelerin geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yapılarak ölçek oluşturulmuştur. Açımlayıcı faktör analizi sonucunda, 73 madde 3 faktör altında, (İsyankar davranışlar, Uyum, Sosyal kaygı) toplanmıştır. Ölçeğin iç tutarlığını saptamak amacıyla uygulanan Cronbach Alfa katsayısı ölçek toplamında .95, Spearman Brown iki yarı test korelasyon katsayısı da toplamda .82 olarak bulunmuştur. Madde analizi sonucunda ise toplam ölçek bazında hesaplanan tüm korelasyonların .001 düzeyinde anlamlı olduğu belirlenmiştir.. Elde edilen bulgular, ölçeğin Türkiye’de geçerli ve güvenilir olarak kullanılabileceğini göstermektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-cocuk-davranislarini-degerlendirme-olceginin-gelistirilmesi-gecerlik-guvenirlik-calismasi.pdf
  • 3
789-804
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. Achenbach, T.M. (2001). Child Behavior Checklist For Age 6–18. ASERBA Univesity
of Vermont. (2005, Kasım 23).
2. Akan, G. A. (2001). 7-12 Yaş Çocuklarında Görülen Uyum ve Davranış Bozuklukları ve
Benlik Saygısı İlişkisi. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı.
3. Aslan, B. (1997). Kurum Bakımında Bulunan Korunmaya Muhtaç Çocukların Davranış
Sorunları. Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sosyal
Hizmetler Anabilim Dalı.
4. Babinski, L. M., Hartsough, C.S. ve Lambert, N.M. (1999). “Childhood Conduct Problems,
Hyperactivity-Impulsivity and Inattention as Predictors of Adult Criminal Activity”.
The Journal of Child Psychology and Psychiatry and Allied Disciplines. 40(3):
347-355.
5. Barron, A.P. ve Earls, F. (1984). “The Relation of Temperament and Social Factors to Behavior
Problems in Three-Year-Old Children”. Journal of Child Psychology and Psychiatry.
25(1):23–33.
6. Başaran, İ.E. (1974). Eğitim psikolojisi. (4. Basım). Ankara: Yargıçoğlu Matbaası.
7. Birmaher, B., Khetarpal, S., Brent, D., Cully, M., Balach, L., Kaufman, J. ve Neer, S.M.
(1997). “The Screen For Child Anxiety Related Emotional Disorders (SCARED): Scale
Construction and Psychometric Characteristics.” Journal of the American Academy
of Child & Adolescent Psychiatry. 36(4):545-553.
8. Büyüköztürk,Ş., Akgün, Ö.E., Özkahveci,Ö. Ve Demirel,F. (2004).”Güdülenme ve Öğrenme
Stratejileri Ölçeğinin Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması” Kuram
ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 4(2): 207-239.
9. Cai, X., Kaiser, A.P. ve Hancock T.B. (2004). “Parent and Teacher Agreement on Child
Behavior Checklist Items in a Sample of Preschoolers From Low-Income and Predominantly
African American Families.” Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology.
33(2):303-312. 10. Çakmak, D. ve Saatçioğlu, Ö. (2003). Yüksek Lisans İçin Ruh Sağlığı ve Hastalıkları.
(No:5). İstanbul: İstanbul Ticaret Üniversitesi Yayınları.
11. Çelik, İ. (2003). Öfke Tetikleyicileri Ölçeği (Bir Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması). Yüksek
Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri
Anabilim Dalı.
12. Douglas, J. (1989). Behaviour Problems In Young Children. London: Tavistock/Routledge.
13. Eisenberg, N., Fabes, R.A., Murphy, B.C., Shepard, S., Guthrie, I.K., Mazsk, P., Poulin,
R. ve Jones, S. (1999). “Prediction of Elementary School Children’s Socially Appropriate
and Problem Behavior From Anger Reactions At Age 4-6 Years.” Journal of Applied
Developmental Psychology. 20(1): 119-142.
14. Fuchs-Beauchamp, K.D. (1996). “Preschoolers’ Inferred Self-Esteem: The Behavioral
Rating Scale of Presented Self-Esteem in Young Children.” The Journal of Genetic
Psychology. 157(2):204-210.
15. Greenberg, M.T., Domitrovich, C. ve Bumbarger, B. (2001). “Çocukluk Döneminde
Psikolojik Sorunları Önleme.” Çeviren: Ilgın, Gökler. Türk Psikoloji Bülteni
(2003). sayı:30-31:114-119.
16. Hammarberg, A. ve Hagekull, B. (2002). “The Relation Between Pre-school Teacher’s
Classroom Experiences and Their Perceived Control Over Child Behaviour.” Early
Child Development and Care.172:625-634.
17. Herrera, M. ve Little, E. (2005). “Behaviour Problems Across Home and K i n d e r g a r -
ten in an Australian Sample.” Australian Journal of Educational and Developmental
Psychology. 5:77-90.
18. Humphreys, T. (1999). Çocuk Eğitiminin Anahtarı: Özgüven. (2. Baskı). Çeviren: Tanju
ANAPA. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
19. Jones, K., Ling, M.Q. ve Charlton, T. (1999). “Professional Development in Response
to Problem Behaviours in Primary and Special Schools in Singapore.” Journal of In-
Service Education. 25(1):55-68.
20. Kapçı, E.G. (1998). “Okul Öncesi Davranış Ölçeğinin Türk Çocuklarına Uyarlanması
ve Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi.” Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi.
5 (1):9-15.
21. Karaoğlu, M. (2002). Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında İstenmeyen Davranışlar ve Yönetimi.
Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İlköğretim
Anabilim Dalı.
22. La Greca, A.M. ve Stone, W.L. (1993). “Social Anxiety Scale for Children-Revised: Factor
Structure and Concurrent Validity.” Journal of Clinical Child Psychology. 22 (1):
17-27.
23. Lewis, M. (1990). “Çocuk Psikopatolojisinde Yeni Tartışmalar, Kültür ve Psikopatoloji.”
Çeviren: Nursel ORAL. Türk Psikoloji Bülteni (2003). sayı:30-31:120-129.
24. Lindholm, B.W. ve Touliatos, J. (1981). “Development of Chıldren’s Behavior Problems.”
The Journal of Genetic Psychology. 139:47-53. 25. Luk, S.L., Leung, P.W.L, Bacon-Shone, J., Chung, S.Y, Lee, P.W., Chen, S., Lieh-Mak,
F., Ko, L., Wong, V.C.N. ve Yeung, C.Y. (1991). “Behaviour Disorder in Pre-School
Children in Hong Kong a Two-Stage Epidemiological Study.” British Journal of Psychiatry.
158:213-221.
26. McGee, R., Silva, P.A. ve Williams, S. (1984). “Behaviour Problems in a P o -
pulation of Seven-Year-Old Children: Prevalence, Stability and Types of Disorder- A
Research Report.” Journal of Child Psychology and Psychiatry. 25(2):251-259.
27. Morgan, T.C. (1998). Psikolojiye Giriş. (12. Baskı). Yayın Sorumlusu: KARAKAŞ, S.
Ankara: Metekson A.Ş.
28. Nelson, B., Martin, R.P., Hodge, S., Havill, V. ve Kamphaus, R. (1999). “Modeling the
Prediction of Elementary School Adjustment From Preschool Temperament.” Personality
and Individual Differences. 26:687-700.
29. Öztürk, M. (1997). Çocukluk Çağı Ruhsal Sorunları ve Bozuklukları. Ruh Sağlığı ve Bozuklukları.
(7. Basım). Editör: ÖZTÜRK, M.O. Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
30. Pike, A., Iervolino, A.C., Eley, T.C., Price, T.S. ve Plomin, R. (2006). “Environmental
Risk and Young Chıldren’s Cognitive and Behavioral Development.” International Journal
of Behavioral Development. 30 (1):55-66.
31. Reynolds, C.R. ve Kamphaus, R.V. (2004). Parent Rating Scales Report Behavior Assessment
System for Children. (2005, Kasım 8).
32. Rothbart, M.K, Ahadi, S.A., Hershey, K.L. ve Fisher, P. (2001). “Investigations of Temperament
at Three to Seven Years: The Children’s Behavior Questionnaire.” Child Development.
72(5):1394-1408.
33. Roza, S.J., Hofstra, M.B., Ende, J. ve Verhulst, F.C. (2003). “Stable Prediction of Mood
and Anxiety Disorders Based on Behavioral and Emotional Problems in Childhood: A
14-Year Follow-Up During Childhood, Adolescence, and Young Adulthood.” The American
Journal Of Psychiatry. 160 (12):2116-2121.
34. Schinka, J.A. (1985). Children’s Problems Checklist. Psychological Assessment Resources.
(2005, Kasım 23).
35. Schmitz, S., Fulker, D.W., Plomin, R., Zahn-Waxler, C.R., Emde, R.N. ve Defries, J.C.
(1999). “Temperament and Problem Behaviour During Early Childhood”. International
Journal of Behavioral Development. 23(2):333-355.
36. Şahin, H. (2004). “Saldırganlık Ölçeği Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması.” Süleyman Demirel
Üniversitesi Burdur Eğitim Fakültesi Dergisi. 5(7):180-190.
37. Şener, Ş., Dereboy, Ç., Dereboy, İ.F. ve Sertcan, Y. (1995). “Conners Öğretmen Derecelendirme
Ölçeği Türkçe Uyarlaması-1.” Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi. 2(3):131-
141.
38. Yalçıntaş, E. (2006). Kendini Kontrol ve Atipik Davranışlar Ölçeğinin 24 ile 72 Aylık
Arasında Olan Türk Otistik Çocukları İçin Uyarlama Çalışması. Yüksek Lisans Tezi.
Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Anabilim Dalı.
39. Tezbaşaran, A.A. (1997). Likert Tipi Ölçek Geliştirme Kılavuzu. (İkinci Baskı).
Ankara:Türk Psikologlar Derneği Yayınları. 40. Yavuzer, H. (1985). Çocuk Psikolojisi. (2. Baskı). İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
41. Zahn-Waxler, C., Friedman, R.J., Cole, P.M., Mizuta, L. ve Hiruma, N. (1996). “Japanese
and United States Preschool Children’s Responses to Conflict and Distress.” Child
Development. 67:2462-2477.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com