Political Communication and Religion: Chance of Association
Journal Name:
- Mütefekkir Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
In spite of the influence of the religious thought on the political or social life, the
studies that analyze the relation of religion with interpersonal, social and political communication
in Turkey seem to be little if any. It is possible to relate this rarity to many
reasons. Yet, the stance, which imprisons thought into specific areas, is also visible at
academic environment. Both the unfounded allegations that state religion has nothing
to do with communication and the forceful approach which estimates religion to be
the core of all, do not correspond to the academic ethics.
Nevertheless, the literature review regarding the religion and communication
seems to be more accessible at “non-Turkish” sources. Along with those who relate
religious behaviour with violence and dogma, some other studies claim that religious
feeling makes a communication to last in a more dignified way. Here it is possible to
associate the tendency relating religion to violence, with the latest global “anti-religion”
movements which mostly rooted at islamophobic perspective. Yet, using religion
in political communication or handling it as a way of propaganda is more visible in
Middle Eastern countries although rarely seen in Western ones as well.
In this regard, this study aims to (a) present a literature review of religious communication,
(b) highlight the religious patterns of communication, (c) tell about the political
background of religious discourse (d) illustrate the reasons of increasing usage of
religious doctrines in political communication and campaigning in Muslim societies
and its reflection in the socio-political mirror.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Dini öğretilerin siyasal ya da sosyal hayat üzerindeki belirgin etkisine rağmen, bu
öğretilerin özellikle Türkiye’de, bireyler arası, toplumsal ve siyasal iletişim ile olan ilişkisine
dair çalışmalar “yok” denecek kadar az görünmektedir. Bu yoksunluğu birçok
sebebe bağlamak mümkündür. Ancak, güncel hayatta sıklıkla karşılaştığımız “düşünceyi
belli alanlara hapsetme tavrı”yla akademik alanlarda da karşılaşabilmektedir. Bir
yandan, “dinin söz konusu alana dair söyleyecek bir şeyin olmadığını” iddiaların net
referanslara dayanmaması, diğer taraftan “dini” her konuda baskın gören yaklaşımın
dikte edici tavrı, akademik etikle örtüşmemektedir.
Oysa iletişim ve din alanına yönelik yaptığımız taramalarda yabancı kaynaklara ulaşmak
daha kolay görünmektedir. Dini davranış biçimini; şiddet ve dogmayla ilişkilendirenlerin
yanında, onu; bireyler arasındaki ilişkinin daha saygın yürümesini sağlayan
temel unsurlardan olduğunu belirtenler de mevcuttur. Aslında dini; şiddetsel tavırla
ilintilendirme eğiliminin, özellikle islamafobi başta olmak üzere, global ölçekte yayılan
din karşıtlığı ile ilişkilendirmek mümkündür. Ne var ki, Batılı toplumlarda daha az görülse
de, özellikle siyasal alanda “dini iletişim”in ya da “bir siyasal propaganda aracı
olarak dini motiflerin” kullanılmasına Ortadoğu ülkelerinde daha sık karşılaşılmaktadır.
Bu çerçevede, elinizdeki makale; (a) dini iletişime dair bir literatür sunmak, (b) iletişimin
dinsel örüntülerini vurgulamak, (c) dini söylemin siyasal arka planını aktarmak
ve (d) dini öğretilerin özellikle Müslüman toplumlardaki politik iletişim vazgeçilmez
öğelerinden biri olarak kullanılmasının nedenlerini ve bunun sosyo-politik aynadaki
yansımasını betimlemeyi amaçlamaktadır.
FULL TEXT (PDF):
- 6