You are here

Home » Content

Sürdürülebilir Dağlık Alan Yönetimi Çerçevesinde 6360 Sayılı Büyükşehir Belediyelerine İlişkin Kanunun Değerlendirilmesi

Evaluating the 6360 Metropolitan Municipalities Act Regarding Sustainable Mountain Areas Administration

Journal Name:

  • Optimum Ekonomi ve Yönetim Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2016

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
A significant part mountainous areas in Turkey, with a mountainous area, sustainable management in recent years has become a topic that is raised. In particular the Council of Europe, which is still subject to work with, that is the result of some experiences about "mountains and mountainous areas" in Turkey. For the fields that local-level, holistic policies and governance axis must be applied to an expression is performed. One of the most important factors of sustainable montainous areas development is local governments. One of the important components of Local government reform which began after 2000 in Turkey, a law No. 6360 that came into force in 2012. With the last regulation, special provincial administrations were removed from Metropolitan Municipalities and Investment,Monitoring and Coordination Directorates’ newly established, villages and cities were turned into neighborhoods by the Law No. 6360. A big part of the Turkey, especially mountainous areas in Turkey affected from these changes. Main purpose of the study is, by putting a basic characteristics of changing Metropolitan Municipalities as a one of the dynamics of Administration Around Mountainous Areas and examine the process of the sustainable development in these areas by the changes.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Önemli bir bölümü dağlık alanlarla kaplı Türkiye’de, sürdürülebilir dağlık alan yönetimi son yıllarda gündeme gelen bir konudur. Özellikle Avrupa Konseyi’nin bu konuda devam eden çalışmaları ile birlikte, Türkiye de “dağlar ve dağlık alan yönetimi” konusunda bazı deneyimler elde edilmektedir. Bu alanlara yönelik yerel düzeyde, bütüncül ve yönetişim eksenli politikaların geliştirilmesi gerektiği vurgusu yapılmaktadır. Dağlık alanların sürdürülebilir gelişiminde en önemli etkenlerden biri şüphesiz yerel yönetimlerdir. Türkiye’de 2000 sonrası başlayan yerel yönetimler reformunun önemli parçalarından biri de 2012 yılında yasalaşan ve 2014 yılında yapılan yerel seçimlerle birlikte fiilen uygulanmaya başlayan 6360 sayılı Kanun olmuştur. Düzenleme ile büyükşehir belediyelerinde, il özel idareleri kaldırılarak bunların yerine YİKB’ ler getirilmiş, köyler ve beldeler mahalleye dönüştürülmüştür. Bu değişimden, dağlık alanlarında içerisinde olduğu, Türkiye’nin büyük bir bölümü etkilenmektedir. Bu anlamda çalışmanın temel amacı, sürdürülebilir dağlık alan yönetiminin temel bir dinamiği olarak değişen büyükşehir belediyesi yapısının temel özelliklerini ortaya koyarak, değişimin dağlık alanların sürdürülebilir gelişimine ilişkin ortaya çıkardığı süreci eleştirel olarak inceleyerek değerlendirmektir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-surdurulebilir-daglik-alan-yonetimi-cercevesinde-6360-sayili-buyuksehir-belediyelerine-iliskin-kanunun-degerlendirilmesi.pdf
  • 1
83
97
  • Turkish

JEL Codes:

REFERENCES

References: 

Alpay G., Atvur S. ve Okudan Dernek K. (2014). 6360 Sayılı Yasanın Yerelleşme Bağlamında Değerlendirilmesi, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Y:2014, C:19, S.3,ss.55-70.
Atvur, S. (2009). “Yerel Gündem 21 ve Çevre: Antalya Kent Konseyi Örneği”, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Aralık 2009, Cilt: 35, Sayı: 2, ss.231-241.
Bakırcı, M. (2005). “Avrupa Birliğine Uyum Sürecinde Türkiye ve Avrupa’da Dağlık Sahaların Kullanımına Yönelik Perspektifler (Avrupa Dağlık Bölgeler Şartı’nın Esasları”, Doğu Coğrafya Dergisi, Sayı:13, Erzurum 2005, ss. 291-310.
Beyhan, E. (2008). “Sürdürülebilir Kalkınma Çevre ve Yerel Yönetimler”, Yerel Siyaset, Sayı:35, Kasım 2008, ss. 12-17.
Bozkurt, Ö., Ergun, T. ve Sezen, S. (2008). Kamu Yönetimi Sözlüğü, TODAİE Yayınları, 2. Baskı, Ankara.
Çetin, M. (2007). “Yerel Ekonomik Kalkınma Yaklaşımı ve Uluslararası Organizasyonlar”, Yönetim ve Ekonomi, Cilt:14, Sayı:1, Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Manisa, Yıl: 2007, ss. 153-170.
Çevre ve Orman Bakanlığı (2011). Rio Sözleşmeleri Kapsamında Türkiye’nin Ulusal Kapasitesinin Değerlendirilmesi Projesi Final Rapor, Ankara 2011.
Çukurçayır, M. A. (2012). “Yeni Büyükşehir Belediyeleri Kanunu Haberleri Türkiye’nin Kabusu”, Yeni Meram (Erişim tarihi, 07.10.2015), http://www.yenimeram.com.tr/%C2%93yeni-buyuksehir-belediyeleri-kanunu%C2....
Eldem, H. (2013), Dağlık Alan Yönetiminde Sürdürülebilirlik: Yunt Dağı Örneği, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Zinde Yayıncılık, İstanbul.
Optimum Ekonomi ve Yönetim Bilimleri Dergisi, Cilt 3, Sayı 1- http://dergipark.ulakbim.gov.tr/usakoeyb/
Eldem- Sürdürülebilir Dağlık Alan Yönetimi Çerçevesinde 6360 Sayılı Büyükşehir Belediyelerine İlişkin Kanun
Değerlendirmesi
99
Eldem, H. (2015), Yerel Yönetimler Reformunun Bir Parçası Olarak Köy Kanunu Tasarı Taslağı, Optimum Ekonomi ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 2015, 2(1), 39-61.
Genç, N. (2014) “6360 Sayılı Kanun ve Aydın’a Etkileri, Adnan Menderes Üniversitesi”, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1 (Özel Sayı): 1-29.
Gıda,Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı (2014). Ulusal Kırsal Kalkınma Stratejisi 2014-2020, Ankara, 2014.
Gönençgil, B. (2009), Küresel Degradasyon Sürecinde Dağlar ve Dağ Alanları Yönetimi, Çantay Yayınları, İstanbul, 2009.
Gönençgil, B. ve Diğerleri, (2005). “Dağ Alanları Yönetimi (DAY) ve Planlaması Açısından Erciyes Dağı”, I. Ulusal Erciyes Sempozyumu Bildiriler Kitabı, (Ed. Bekir Çoksevim ve Osman Ceyhan), Kayseri, 2005, ss. 60-76.
Göymen, K. (2004). “Yerel Kalkınma Önderi ve Paydaşı Olarak Belediyeler”, Yerel Kalkınmada Belediyelerin Rolü- Uluslararası Sempozyum, Pendik Belediyesi Kültür Yayınları, No: 21, 2004.
Gözler, K. (2013). “6360 Sayılı Kanun Hakkında Eleştiriler: Yirmi Dokuz İlde İl Özel İdareleri ve Köylerin Kaldırılması ve İlçe Belediyelerinin Büyükşehir İlçe Belediyeleri Haline Dönüştürülmesi Anayasamıza Uygun Mudur?”, Legal Hukuk Dergisi, 11(122): 37-82.
Güler, B.A. (2012). “Hükümetin 8 Ekim 2012 Günlü Bütünşehir Yasa Tasarısı Üzerine”, http://www.yayed.org/uploads/yuklemeler/B%C3%9CT%C3%9CNSEH%C4%B0RTASARIB....
İzci, F. ve Turan, M. (2013). “Türkiye’de Büyükşehir Belediye Sistemi ve 6360 Sayılı Yasa İle Büyükşehir Belediye Sisteminde Meydana Gelen Değişimler: Van Örneği”, Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, 18 (1): 117-152.
Kalkınma Bakanlığı (2013) Onuncu Kalkınma Planı 2014-2018, Ankara, http://www.kalkinma.gov.tr/Lists/Kalknma%20Planlar/Attachments/12/Onuncu..., E.T: 01.02.2015.
Kaya, K. (2007). “Bölgesel Kalkınmada Yeni Bir Model: Kalkınma Ajansları ve Türkiye’de Uygulanabilirliği”, Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Yönetimi ve Siyaset Bilimi Anabilim Dalı, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara.
Keleş, R. (2012), “Anakentlerin Dünü, Bugünü ve Yarını”, Kentsel ve Bölgesel Araştırma Sempoyumu-3, 6-7 Aralık, 2012, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Kısakürek, Ş. ve Karadeniz, N. (2009). “Kahramanmaraş Çimen Dağı Yönetim Planlaması”, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi, Yıl: 2009, Cilt:15, Sayı:2, ss. 173-180.
Koçak, F. ve Velittin, B. (2010). “Doğada Yapılan Sportif Etkinliklerde Çevresel Sürdürülebilirlik”, Ankara Üniversitesi Çevrebilimleri Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 2, 2010, ss. 213-222.
Koyuncu, E. ve Köroğlu, T. (2012). “Büyükşehir Tasarısı Üzerine Bir Değerlendirme”, TEPAV, www.tepav.org.tr., 07.06. 2014.
Önez Çetin, Z. (2015). Türkiye’de İl Özel İdaresi Sisteminin Dönüşümü ve 6360 Sayılı Kanunun Dönüşüme Etkileri, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Y:2015, C:20,S:2, ss.247-266.
Ortaylı, İ. (1974). Tanzimattan Sonra Mahalli İdareler, TODAİE Yayınları, Ankara.
Öner, Ş. ve Yıldırım, U. (2002). “1963’den 2002’ye: Kalkınma Planlarında Türk Yerel Yönetimlerinin Dönüşümü” Uludağ Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 21, Sayı: 2, 2002, ss. 230-278.
Soyak, A. (2003). “Türkiye’de İktisadi Planlama: DPT’ye İhtiyaç Var Mı?”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, Cilt: 4, Sayı: 2, Yıl: 2003, ss. 167-182.
Talu, N. (2007). “Sürdürülebilir Kalkınma Durum Değerlendirme Raporu”, Sürdürülebilir Kalkınmanın Sektörel Politikalara Entegrasyonu Projesi, AB, DPT, UNDP, OFCU, Temmuz 2007.
Tarım ve Köyişleri Bakanlığı (2007). Katılım Öncesi Yardım Aracı Kırsal Kalkınma (IPARD) Programı 2007-2013.
Toprak, Z. (2004) “Avrupa Dağlık Bölgeler Şartı Taslağı”, Yerel ve Bölgesel Yönetimler Kongresi Anlaşmalarında Avrupa Konseyi, (Ed. Zerrin Toprak, Hikmet Yavaş, Mustafa Görün), Birleşik Yayınları, İzmir, ss. 177-196.
Toprak, Z.(2006), Yerel Yönetimler, Nobel Yayınevi, Ankara.
Tüylüoğlu, Ş. ve Karakaş, D.N. (2006). “Bölgesel Kalkınma ve Ekonomik Durgunlaşma Süreci”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt:39, Sayı: 4, Aralık 2006, ss. 195-224.
U.N., Sustainable Mountain Development (2011), Report of the Secretary- General, August 2011.
Optimum Journal of Economics and Management Sciences, Vo1. 3, No. 1- http://dergipark.ulakbim.gov.tr/usakoeyb/
Eldem – Evaluating the 6360 Metropolitan Municipalities Act Regarding Sustainable Mountain Areas Administration
100
Yontar, İ.G. (2007). “Sürdürülebilir Çevre ve Ekonomi İçin Bir Araç: Türkiye’de ISO 14001 Çevre Yönetim Sistemi Standardı”, Review of Social Economic & Business Studies, Vol.9/10, Fall 2007-2008, ss. 477-500.
Zengin, O. (2014), “Büyükşehir Belediyesi Sisteminin Dönüşümü: Son On Yılın Değerlendirmesi”, Ankara Barosu Dergisi, 72(2): 91-116.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com