You are here

KÜLTÜR ENDÜSTRİSİ: KAMUSAL ALANIN TÜKETİMİ

CULTURE INDUSTRY: CONSUMPTION OF PUBLIC SPHERE

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
10.5505/pausbed.2016.76094
Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The concept of public sphere, which has been holding a very important place in the field of political science from the second half of 20th century, is a concept that has social, economic and political dimensions. In this paper it will be tried to define the concept of public sphere with its different dimensions at first. Then, the emergence of public sphere and its basic characteristics will be discussed by giving place the thoughts of Jurgen Habermas who is regarded as the founder of the theory and Hannah Arendt who produced the distinctive thoughts for the theory. In order to mention the existence of public sphere, individuals who create public sphere must have economic freedom. The mentioned relationship between public sphere and economic freedom forms the basic problematic of the study. Therefore, by creating a relationship between the culture industry theory and the theories of public sphere, the consumption of economic freedom and hence the collapse of ideal public sphere will be put forward by examples. Considering that the origin of the information in public sphere is communication, the attention will be drown to the effects of especially social media, visual – written media and cultural- artistic activities on the consumption of public sphere with the thought of culture industry.
Abstract (Original Language): 
20.yy’ın ikinci yarısından itibaren siyaset bilimi alanında çok önemli bir yer tutmaya başlayan kamusal alan kavramı, sosyal, siyasal ve ekonomik boyutlara sahip olan bir kavramdır. Çalışmada öncelikle kamusal alan kavramı farklı boyutlarıyla tanımlanmaya çalışılacaktır. Ardından kuramın kurucusu sayılan Jurgen Habermas’ın ve kuram için özgün düşünceler üreten Hannah Arendt’in düşüncelerine yer verilerek kamusal alanın ortaya çıkışı ve temel nitelikleri ele alınacaktır. Kamusal alanın varlığından bahsedebilmek için bu alanı oluşturan bireylerin ekonomik özgürlüğe sahip olması gerekmektedir. Kamusal alan ile ekonomik özgürlük arasındaki bahsedilen ilişki çalışmanın temel sorunsalını oluşturmaktadır. Bu nedenle çalışmada, kültür endüstrisi kuramı ile kamusal alan teorileri arasında bir ilişki kurularak ekonomik özgürlüğün tüketimi ve dolayısıyla ideal kamusal alanın çöküşü örneklerle ortaya konacaktır. Kamusal alandaki bilginin kaynağının iletişim olduğu düşünüldüğünde, kültür endüstrisi düşüncesiyle kamusal alanın tüketilmesinde sosyal medya başta olmak üzere yazılı-görsel medya ve kültürsanat faaliyetlerinin etkisine dikkat çekilecektir.
15
28

REFERENCES

References: 

Adorno, T. (2003). “Kültür Endüstrisini Yeniden Düşünürken”. Cogito, (Çev: Bülent Doğan),
Sayı: 36.
Adorno, T. (2007). Kültür Endüstrisi Kültür Yönetimi, (Çev: N. Ülner, M. Tüzel, E. Gen), İletişim
Yayınları, İstanbul.
Arendt, H. (1994). İnsanlık Durumu, (Çev: B.S. Şener), İletişim Yayınları, İstanbul.
Arendt, H. (1996). Geçmişle gelecek Arasında, (Çev. B.S. Şener), İletişim Yayınları, İstanbul.
Baudrillard, J. (1997). Tüketim Toplumu, (Çev: H. Deliçaylı), Ayrıntı Yayınevi, İstanbul.
Baudrillard, J. (2003). Sessiz Yığınların Gölgesinde: Toplumsalın Sonu, (Çev: O. Adanır), Doğu
Batı Yayınları, Ankara.
Bernstein, J. (2007). “Sunuş”, Kültür Endüstrisi Kültür Yönetimi, (Çev: N. Ülner, M. Tüzel, E.
Gen), İletişim Yayınları, İstanbul.
Çelik, A. (2012). Kültür Endüstrisi Üç Yanlış Bir Doğru. LiteratürYayınları, İstanbul.
Çığ, E. Ç. (2012). Kamusal Alan Teorileri Açısından Sağlık Gazeteciliği ve Demokrasi.(Yayınlanmamış
Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi.
Eren, A. (2005). Özgürlükler Mekânı Olarak Kamusal Alan. Erzincan Ünicersitesi Hukuk Fakültesi
Dergisi, Cilt: 9, Sayı: 3-4, 95-124. Erişim 08.08.2015, http://www.erzincan.edu.tr/birim/
Hukuk Dergi/makale/2005_IX_2.5.pdf
Habermas, J. (2004). Kamusal Alan, (Çev. ve Ed: M. Özbek), Hil Yayın, İstanbul.
Habermas, J. (2005). Kamusallığın Yapısal Dönüşümü, (Çev: T. Bora ve M. Sancar), İletişim
Yayınları, İstanbul.
Krogh, T. (1999). “Frankfurt Okulu’nun Kültür Anallizi”, Medya İktidar İdeoloji, (Çev. ve Ed:
M. Küçük), Ark Yayınevi, Ankara.
Kurt, A. Y. (2009). Adorno ve Horkheimer’ın Kültür Endüstrisi Üzerine Bir İnceleme. (Yayınlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi
Marshall, G. (2009). Sosyoloji Sözlüğü, (Çev: O. Akınhay ve D. Kömürcü), Bilim ve Sanat Yayınları,
Ankara.
McCarthy, T. (2004). “Kamusal Alanın Yapısal Dönüşümü”nün 1989 İngilizce Baskısına Giriş”,
Kamusal Alan (Çev. ve Ed: M. Özbek). Hil Yayın, İstanbul.
Odabaşı, Y. (1999). Tüketim Kültürü Yetinen Toplumun Tüketen Topluma Dönüşümü, Sistem
Yayınevi, İstanbul.
Onat, N. (2013). Kamusal Alan ve Sınırları. Durak İstanbul Yayınları, İstanbul.
Öker, Z. (2005). “Kurgusal Dünyanın Ötesinde Bir Unutkan Jean Baudrillard”, Kadife Karanlık,
(Ed: N. Rigel), Su Yayınevi, İstanbul.
Pehlivan, B. (2011). Hannah Arendt’in Temel Kavramları ve Kötülüğün Sıradanlaşması.
(Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi.
Taylor, C. (2002). “Modern Social İmaginaries”, Public Culture, 14/1, 91-124.
Türk Dil Kurumu. (2015). Kamu. http://tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama
=gts&guid=TDK.GTS.55a83155bf1ea6.01222298, (16.07.2015).
Yükselbaba, Ü. (2012). Habermas ve Kamusal Alan: Burjuva Kamusallık İlkesinden İletişimsel
Kamusallığa Geçiş. On İki Levha Yayıncılık, İstanbul.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com