You are here

Home » Content

Dini Başa Çıkma ve Psikopatoloji İlişkisi (Rize Örneği)

Relationship of Religious Coping and Psychopathology

Journal Name:

  • Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2017

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this study is to determine whether there is a meaningful relationship between individuals' religious coping styles and psychopathology and to reveal, at both the patient level and the non-patient level, whether these variables differ in terms of sociodemographic variables. A total of 300 sample groups, 150 of whom were diagnosed with psychiatry (patient group) and 150 of whom had no psychiatric diagnosis (comparison group), were formed. The participants' age range is 17-69 years. The Religious Achievement Scale (DBT) and SCL-90-R Psychological Symptom Screening List were applied to all the subjects as well as to demographic form. According to the t-test analysis applied, the comparison group's positive religious coping score was significantly higher than the patient group's positive coping score. On the other hand, it was meaningfully found that the patient group's negative religious coping score, SCL-90-R subscale scores (somatization, OKB, depression, interpersonal sensitivity, anxiety, anger-hostility, phobic anxiety, paranoid thoughts, psychoticism, additional scale) and SCL-90-R total score were significantly higher than comparison group’s scores. According to the results of the t-test and the ANOVA test, there are some differences in both groups in terms of demographic variables. Both individuals with psychopathology and healthy individuals generally use religious coping. It is a very important result that healthy individuals generally prefer to use positive religiouscoping whereas individuals with psychopathology use negative religious coping more frequently. From this finding, it can be said that psychopathology leads to more negative religious-coping, or negative religious-coping leads to more psychopathology. However, the findings are not sufficient to answer which one is correct since this study does not involve cause-and-effect relationships.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı, bireylerin dini başa çıkma tarzları ve psikopatolojileri arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığını saptamak ve bu değişkenlerin sosyodemografik değişkenler açısından farklılaşıp farklılaşmadığını hem hastalar düzeyinde hem de hasta olmayan kişiler düzeyinde ortaya koymaktadır. Psikiyatride tanısı olan 150 kişi (çalışma grubu) ile herhangi bir psikiyatrik tanı almamış 150 kişi (karşılaştırma grubu) olmak üzere toplam 300 kişi örneklem grubunu oluşturmuştur. Katılımcılar 17-69 yaş aralığındadır. Tüm bireylere demografik form ile birlikte Dini Başa Çıkma Tarzları Ölçeği (DBTÖ) ve SCL-90-R Psikolojik Belirti Tarama Listesi uygulanmıştır. Yapılan ttesti analizlerine göre karşılaştırma grubunun olumlu dini başa çıkma puanı, çalışma grubunun olumlu dini başa çıkma puanına göre anlamlı olarak daha yüksek iken; çalışma grubunun olumsuz dini başa çıkma puanı, SCL-90-R alt test puanları (somatizasyon, OKB, depresyon, kişilerarası duyarlılık, anksiyete, öfke-düşmanlık, fobik anksiyete, paranoid düşünceler, psikotisizm, ek skala) ve SCL-90-R toplam puanı karşılaştırma grubu puanlarına göre anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur. Yapılan t-testi ve ANOVA testi sonuçlarına göre, demografik değişkenler açısından da her iki grupta bir takım farklılaşmalar söz konusudur. Hem psikopatolojisi olan bireyler, hem de sağlıklı bireyler genel olarak dini başa çıkmayı kullanmaktadır. Ayrıca sağlıklı bireylerin olumlu dini başa çıkmayı, psikopatolojisi olan bireylerin ise olumsuz dini başa çıkmayı daha çok kullanmaktadır. Bu bulgudan hareketle, psikopatolojinin daha çok olumsuz dini başa çıkmaya ya da olumsuz dini başa çıkmanın daha fazla psikopatolojiye yol açtığı söylenebilir. Ancak bu çalışma neden sonuç ilişkisi içermediğinden hangisinin doğru olduğuna cevap vermek için elimizdeki bulgular yeterli değildir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-dini-basa-cikma-psikopatoloji-iliskisi-rize-ornegi.pdf
  • 11
111
151
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Alper, H. (2013). İmanın psikolojik yapısı. İstanbul: Rağbet Yayınları.
American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of
mental disorders (DSM-5®). American Psychiatric Pub.
Antony J.C., Petronis K.R.: Suspected risk factors for depression among
adults 18-44 years old. Epidemiol 1991; 2: 123-132.
Ayten, A., Empati ve din, İz Yayıncılık, İstanbul 2010.
Ayten, A. ve Sağır, Z. (2014). Dindarlık, dini başa çıkma ve depresyon
ilişkisi suriyeli sığınmacılar üzerine bir araştırma. Marmara Üniversitesi
İlahiyat Fakültesi Dergisi, 47, 5-18.
Ayten, A., Göcen, G., Sevinç, K., Ensa, E. (2012). Dini başa çıkma, şükür ve
hayat memnuniyeti ilişkisi: hastalar, hasta yakınları ve hastane
çalışanları üzerine amprik bir araştırma. Dinbilimleri Akademik
Araştırma Dergisi, 12(2), 45-79.
Bal, U., Çakmak, S., & Uğuz, Ş. (2013). Anksiyete bozukluklarında cinsiyete
göre semptom farklılıkları. Arşiv Kaynak Tarama Dergisi, 22(4).
Bayar, R., & Yavuz, M. Obsesif kompulsif bozukluk. İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp
Fakültesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri. 62: 185-192.
Bayraktar, E. (1997). Obsesif-kompulsif Bozukluk. Psikiyatri Dünyası, 1, 25-
32.
Beit-Hallahmi, B. ve Michael A. (1997). The psychology of religious behavior,
belief and experience, London and New York.
Bekker M.H.J.(2000). Agoraphobia: Sex specific stress or sex specific
stressors? In: Sherr L, St. Lawrence SJ, eds. Women, Health and the
Mind. Chichester UK,Wiley : 91-114
Binbay T., Ulaş H., Elbi H. ve ark. (2011) Türkiye’de psikoz epidemiyolojisi:
yaygınlık tahminleri ve başvuru oranları üzerine sistematik bir
gözden geçirme. Türk Psikiyatri Dergisi, 22: 40-52.
148 Ayşe Murat - Muhammed Kızılgeçit
Boyd J.H., (1981). Weissman M.M.: Epidemiology of affective disorder: a
reexamination and future directions. Arch Gen Psychiatry; 38: 1039-
1046.
Bozkurt, N. (2004). Bir grup üniversite öğrencisinin depresyon ve kaygı
düzeyleri ile çeşitli değişkenler arasındaki ilişkiler. Eğitim ve
Bilim, 29(133).
Bruce M.L., Hoff R.A., (1994). Social and health risk factors for first-onset
major depressive disorder in a community sample. Soc Psychiatry
Psychiatr Epidemiol; 29:165- 170.
Cirhinlioğlu, F. G. ve Ok, Ü. (2010). İnanç ya da dünya görüşü biçimleri ile
intihara yönelik tutum, depresyon ve yaşam doyumu arasındaki
ilişkiler. CÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 34, 1-18.
Çetinkaya, S., Nur, N., Ayvaz, A. ve Özdemir, D. (2008). Bir üniversite
hastanesinde hemodiyaliz ve sürekli ayakta periton diyalizi
hastalarında depresyon, anksiyete ve stresle başa çıkma tutumları.
Türk Nöro-Psikiyatri Dergisi, 45(3),78-84.
Çilli, A. S., Kaya, N., Bodur, S., Özkan, İ. ve Küçür, R. (2004). Ev
kadınlarında ve çalışan evli kadınlarda psikolojik belirtilerin
karşılaştırılması. Genel Tıp Dergisi, 14(1), 1-5.
Ekşi, H. (2001). Başaçıkma, dinî başaçıkma ve ruh sağlığı arasındaki ilişki üzerine
bir araştırma: eğitim, ilâhiyat ve mühendislik fakültesi öğrencilerinin
karşılaştırılması, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Uludağ Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Geçtan, E. (1998). Psikanaliz ve sonrası. Ankara: Remzi Kitabevi.
Güler, Özlem. (2010). Dinî inanç ve psikolojik sağlık ilişkisine dair bir
değerlendirme. Toplum Bilimleri Dergisi. 4 (8), 2010, 95-105.
Güler-Aydın, Ö. (2015). Yaşamı sürdürmede ve intiharı önlemede
dindarlıkla ilgili değişkenlerin rolü. Uluslararası Sosyal Araştırmalar
Dergisi, 8(40): 466-475.
Hisli-Şahin, N. (1998). Stres nedir? ne değildir. stresle başa çıkma: olumlu bir
yaklaşım (3. Baskı) içinde (1-16). Ankara: Türk Psikologlar Derneği.
Dini Başa Çıkma ve Psikopatoloji İlişkisi 149
Hisli-Şahin, N. (1998). Stresle başa çıkma tarzınız: dostunuz ya da
düşmanınız. stresle başa çıkma: olumlu bir yaklaşım (3. Baskı) içinde (1-
16). Ankara: Türk Psikologlar Derneği.
Hocaoğlu, Ç. (2001). Paranoid semptomlar ve sendromlar. Psikiyatri
Dünyası,5, 97-104.
Hökelekli, H. (2015). Din psikolojisine giriş, Dem Yayınları: İstanbul.
Işık, E. Depresyon ve bipolar bozukluklar, Ankara: Görsel Sanatlar
Matbaacılık 5-11, 2003.
Kapıkıran, N. A. (2001). Lise Öğrencilerindeki Psikopatolojik Belirtilerin
Cinsiyet Ve Sınıf Değişkenleri Açısından İncelenmesi. Pamukkale
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(10), 34-39.
Kaya, M., Genç, M., Kaya, B. ve Pehlivan, E. (2007). Tıp fakültesi ve sağlık
yüksekokulu öğrencilerinde depresif belir yaygınlığı, stresle
başaçıkma tarzları ve etkileyen faktörler.
Kesebir, S. (2004). Depresyon ve somatizasyon. Klinik Psikiyatri, 1, 14-19.
Koç, M., & Polat, Ü. (2006). Üniversite öğrencilerinin ruh
sağlığı. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 3(2), 1-22.
Koenig, H. G. (2009). “Research On Religion, Spirituality, And Mental
Health: A Review”, The Canadian Journal of Psychiatry, 54,283-290.
Kökçü, F., Kesebir, S. (2010). İki uçlu olgular ve çocuklarında bağlanma
biçiminin mizaç, kişilik ve klinik özellikler ile ilişkisi: kontrollü bir
çalışma. Türk Psikiyatri Dergisi, 21, 309-318.
Kroenke, K., & Spitzer, R. L. (1998). Gender differences in the reporting of
physical and somatoform symptoms. Psychosomatic Medicine, 60(2),
150-155.
Kula, N. (2002). Deprem ve dini başa çıkma. Gazi Üniversitesi Çorum İlahiyat
Fakültesi Dergisi, 1: 234-255.
Kurt, A. (2009). Bireyselden toplumsala geçişte din. Uludağ Üniversitesi
İlahiyat Fakültesi Dergisi, 18 (1).
Mete, H. E. (2008). Kronik hastalık ve depresyon. Klinik Psikiyatri, 11, 3-18.
150 Ayşe Murat - Muhammed Kızılgeçit
Özcan, M., Uğuz, F. Ve Çilli, A. S. (2006). Ayaktan psikiyatri hastalarında
yaygın anksiyete bozukluğunun yaygınlığı ve ek tanılar. Türk
Psikiyatri Dergisi, 17(4), 276-285.
Özenli, Y., Yoldaşcan, E., Topal, K. ve Özçürümez, G. (2009). Türkiye’de bir
eğitim fakültesinde somatizasyon bozukluğu yaygınlığı ve ilişkili risk
etkenlerinin araştırılması. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 10(Suppl 2), 131-
136.
Özmen, D., Dündar, P. E., Çetinkaya, A. Ç., Taşkın, O., & Özmen, E. (2008).
Lise öğrencilerinde umutsuzluk ve umutsuzluk düzeyini etkileyen
etkenler. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 9(1), 8-15.
Pargament, K. I., Koenig, H. G. Ve Perez, L. “The many methods of
religious coping: development and ınitial validation of the rcope”,
Journal of Clinical Psychology, 56 (4), 2000, 519-543.
Pargament, K. I. ve diğ. (2004). Religious coping methods as predictors of
psychological, physical and spiritual outcomes among medically ıll
elderly patients: a two-year longitudinal study. Journel of Health
Psychology. 9 (6), 713-730.
Pargament, K. I. (2005). Acı ve tatlı: dindarlığın bedelleri ve faydaları
üzerine bir değerlendirme. (A. U. Mehmedoğlu, Çev.). Çukurova
Üniversitesi. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 5(1).
Parker G, Hadzi-Pavlovic D., (2001). Is the female preponderance in
depression secondary to a primary female preponderance in anxiety
disorders? Acta Psychiatr Scand; 103:252-6.
Patel V, Pereira J, Coutinho L, Fernandes R, Fernandes J, Mann A., (1998).
Poverty psychological disorder and disability in primary care
attenders in goa, India. Br J Psychiatry; 172:533-536. 27.
Reiger DA, Narrow WE, Rae DS., (1990). The epidemiology of anxiety
disorders: the epidemiologic catchment area (ECA) experience. J
Psychiatr Res.; 24:3-14
Roskies, Ethel. (1998). Savaş ya da kaç tepkisi: strese gösterilen ilk tepkiler. (N.
H. Şahin, Çev.). Ankara: Türk Psikologları Derneği Yayınları.
Dini Başa Çıkma ve Psikopatoloji İlişkisi 151
Samaan R., (2000). The influence of race, ethnicity and poverty on mental
health of children. J Health Care Poor Underserved; 11: 100-110.
Steenwyk, S. A. ve ark. (2010). Images of god as they relate to life
satisfaction and hopelessness. International Journal for the Psychology of
Religion, 20 (2), 85-88.
Sungur, M. Z. (1997). Fobik bozukluklar. Psikiyatri Dünyası, 1(1), 5-11.
Tuncay, S. (2000). türkiye’de gençlik sorunlarının psikolojik boyutu. Muğla
Üniversitesi SBE Dergisi, 1(1).
Ünal, S. ve Özcan, E. (2000). Depresyonda hazırlayıcı, ortaya çıkarıcı ve
koruyucu etkenler. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 1(1), 41-48.
Uzun, C. (2008). Kişilerarası ilişkilerde öfke, benlik algısı ve anksiyete. (Yüksek
lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Psikoloji
Bölümü Uygulamalı Psikoloji Anabilim Dalı.
Weissman MM, Bland RC, Canino GJ, Greenwald S, Hwu HG, Lee CK et
al., (1994). The cross national epidemiology of obsessive compulsive
disorder. the cross national collaborative group. J Clin Psychiatry.;55:5-
10.
Wittchen HU, Zhao S, Kessler RC ve ark. (1994) DSM-III-R generalized
anxiety disorder in the national comorbidity survey. Arch Gen
Psychiatry, 51: 355-64
Wool, C. A., & Barsky, A. J. (1994). Do women somatize more than men?:
gender differences in somatization. Psychosomatics, 35(5), 445-452.
Yapıcı, A. (2013). Ruh sağlığı ve din: psiko-sosyal uyum ve dindarlık. Ankara:
Karahan Kitabevi.
Yılmaz, A. (2005). Yetiştirme yurdunda yaşayan çocukların genel ruh sağlığı
durumlarının belirlenmesi. (Yüksek Lisans Tezi), Erciyes Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü Hemşirelik Anabilim Dalı Hemşirelik
Programı.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com