You are here

Home » Content

KONYA İLİNDE ÇALIŞAN HEKİMLERİN ADLİ OLGULARA VE ADLİ RAPORLARA YAKLAŞIMI - ANKET ÇALIŞMASI

MEDICAL PRACTITIONERS' APPROACH TO FORENSIC CASES AND FORENSIC REPORTS IN KONYA PROVINCE - A QUESTIONNAIRE STUDY

Journal Name:

  • Selçuk Tıp Dergisi

Publication Year:

  • 2008

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Aim: The aim of the present study was to investigate the medical practitioners' approach to foren¬ sic cases and to composing forensic reports and to determine the problems they face regarding the¬se issues and to present suggestions for solutions to problems. Material and Method: Question¬naire forms were administered to practitioners working in emergency services and 112 Hizir Acil (swift emergency ambulance and first aid) services of hospitals affiliated with the Ministry of Health in the Province of Konya and around and who participated in "Emergency Medical Service Certifica¬te Program Basic Module Training" before their training. Results: 85.2 % of the practitioners who participated in the study stated that the undergraduate forensic medicine training was not adequ¬ate. It was seen that the percentage of the practitioners who received training on forensic medici¬ne and report after graduation was 20.1 %. Among the subjects, 42.4 % of the practitioners stated that the forensic report should be prescribed by "the medical practitioner who made the first diag¬nosis", 84.3 % of the practitioners stated that they experienced an uneasiness because of the fact that the patient was a forensic case, 66.8 % stated that a unit which dealt with only forensic cases should be set up in the units they worked, however, they did not want to take part in that group. It was determined that, of the practitioners, the number of the ones who made wrong assessments regarding the issues in the Turkish Penal Code such as "vital danger", "simple medical intervention" and "the effects of bone fractures on life functions" was high. Conclusion: Although the rate of en¬countering forensic cases is high in practitioners, it is understood that practitioners experience uneasiness about writing forensic reports because of their lack of training and knowledge. It is sug¬gested that practical training should be provided concerning the issues of forensic report writing, concepts used as criteria for severity of injuries and approach to forensic cases, especially to the prac¬titioners who work at emergency services in order to remove the uneasiness experienced and to or¬ganize forensic reports according to objective criteria.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Amaç: Bu çalışma, acil servis çalışanı hekimlerin adli olgulara ve adli rapor düzenlenmesine yaklaşı¬mını ve bu konularla ilgili yaşadığı sorunları tespit etmek ve çözüm önerileri sunmak amacıyla yapıl¬mıştır. Gereç ve Yöntem: Konya ve çevresinde Sağlık Bakanlığı'na bağlı hastanelerin acil servislerin¬de ve 112 Hızır Acil servislerinde çalışan ve "Acil Hekimliği Sertifika Programı Temel Modülü Eğitimi"ne katılan pratisyen hekimlere, eğitim öncesi, anket formları uygulanmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan hekimlerin %85.2'si mezuniyet öncesi adli tıp eğitiminin yeterli olmadığını belirtmişlerdir. Mezuniyet sonrasında adli tıp ve rapor konusunda eğitim alanların oranının ise %20.1 olduğu görülmektedir. Hekimlerin %42.4'ü adli raporun "tanıyı ilk koyan hekim tarafından" verilmesinin gerektiğini, %84.3'ü hastasının adli olgu olması nedeniyle fazladan bir tedirginlik yaşadığını, %66.8'i çalıştıkları birimlerde sadece adli olgulara bakan bir birim oluşturulması gerektiğini ancak bu gruba katılmak istemedikleri¬ni belirtmişlerdir. Hekimlerden, Türk Ceza Kanunu'nda yara ağırlığının belirlenmesi ile ilgili "yaşamsal tehlike", "basit tıbbi müdahale" ve "kemik kırığının yaşam fonksiyonlarına etkisi" konusunda yanlış de¬ğerlendirme yapanların oranının yüksek olduğu tespit edilmiştir. Sonuç: Acil servis çalışanı pratisyen hekimlerin adli olgu ile karşılaşma oranı yüksek olmasına rağmen, adli rapor yazımı hususunda eği¬tim ve bilgi yetersizliği nedeniyle tedirginlik yaşadıkları anlaşılmaktadır. Yaşanan tedirginliği gidermek ve objektif kriterlere uygun adli rapor düzenlenmesi için özellikle acil servis çalışanı pratisyen hekim¬lere adli rapor düzenleme, yara ağırlık kriteri olarak kullanılan kavramlar ve adli olguya yaklaşım ko¬nularında uygulamalı eğitim verilmesi gerektiğini düşünmekteyiz.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-konya-ilinde-calisan-hekimlerin-adli-olgulara-adli-raporlara-yaklasimi-anket-calismasi.pdf
  • 2
83-89
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. Çolak B, Biçer Ü, Gündoğmuş NG, Etiler N. Kocaeli ilinde Adli Görev ve Pratisyen Hekimler, Adli Tıp Dergisi 2001;15(2): 36-45.
2. Büken B, Erkol Z, Büken E. Bolu ve Düzce Bölgesindeki Hekimlerin Adli Rapor Tanzimi ve Standart Adli Rapor Formlarına Yaklaşımı, Adli Bilimler Dergisi 2004;3(2):45-52.
3. Karagöz YM, Karagöz SD. Adli tıp ve hekim sorun¬ları, bir anket çalışması. Toplum ve Hekim
1997;12(80):2-6.
4. Tüzün B; Elmas i, Akkay E. Adli rapor düzenleme zorunluluğuna hekimlerin yaklaşımı: Anket çalışması. Adli Tıp Bülteni 1998;3(1):27-31.
5. Gündüz T. Pratisyen hekimlerin adli tıp uygula¬malarında karşılaştığı sorunlar. II. Adli Bilimler Kongresi. Bursa 13-16 Mayıs 1996.
6. Büken B, Mayda AS, Büken E, Tataroğlu C. Tıp Fakültesi Uzmanlık Öğrencilerine Mezuniyet Sonrası Verilen Adli Tıp Eğitiminin Yararlarını Ölçme Çalışması. Adli Tıp Dergisi 2001;15(4):41-
50.
7. Çolak B, Yaycı N, inanıcı A. Türkiye'de Mezuniyet Öncesi Adli Tıp Eğitiminin Durumu, Adli Tıp Dergisi
2001;15(3):1-8.
8. Tümer AR, Hancı İH, Esen S. Hayati Tehlike Kavramı ve Cerrahi Hekimleri, 9. Ulusal Adli Tıp Günleri Paneller ve Poster Sunuları Kitabı. Antalya 18-21 Ekim 2001;151-6.
9. ince CH, Korur Fincancı fi. Adli raporlar, adli bilir¬kişilik konusunda ayrıntılı görüşme çalışması (ön çalışma). Yıllık Adli Tıp Toplantıları - 2001;151-3.

10. Ocak S, inanıcı MA. Marmara Üniversitesi Hastanesi Acil Servisinde Düzenlenen Adli Raporların Değerlendirilmesi. Yıllık Adli Tıp
Toplantıları - 2002;152-6.
1 1. Salaçin S, Çekin N, Özdemir MH, Kalkan fi. Mezuniyet öncesi adli tıp eğitimi almış öğrencilere yönelik bir anket çalışması. Adli Tıp Bülteni
1997;1:21-4.
12. Katkıcı U,Örsal M. Adli raporlarda hayati tehlike.1995 Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi, 4(4);126-7.
13. Kalyoncu H. Müessir fiillerin adli tıp açısından değerlendirilmesi. 1. Ulusal Adli Tıp Günleri Panel ve Serbest Bildirileri 2. Baskı,Temel Matbaacılık Ltd. Sti., istanbul, 1987:32.
14. Balcı Y, Güzel S, Çetin G. Yeni Türk Ceza Kanunu çerçevesinde düzenlenecek adli raporlar için kılavuz. içinde: Çetin G, Yorulmaz C, editörler. Yeni yasalar çerçevesinde hekimlerin hukuki ve cezai sorumluluğu, tıbbi malpraktis ve adli raporların düzenlenmesi. 155-184.
15. Bilgin NG, Dokgöz H, Kar H. Eski ve yeni Türk Ceza Yasası'na göre düzenlenen adli raporların karşılaştırılması. Adli Tıp Bülteni 2006;11(2):64-70.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com