You are here

Kuvvet Antrenmanlarının 18–22 Yaş Erkek Taekwondocularda Anaerobik Güce Etkisi

Impact of Strength Trainings on Anaerobic Power of Male Taekwondo Athletes at the Age between 18 and 22

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Abstract (2. Language): 
The aim of this study is to determinate the effect of different strength training methods on the anaerobic power of the male taekwondo athletes at the age between 18 and 22. Thirteen subjects who were male taekwondo athletes from the province of Konya volunteered to participant the study. Two groups with 15 persons per each were randomly formed from this group of 30 athletes. The age average of the 1st group where pyramidal training method is used in 19.8 ± 2.3 years, their body weight average is 67.8 ± 5.7 kg and their height age is 174.7 ± 11.2 cm. The age average of the 2nd group where repetitive training method is used in 20.1 ± 2.3, their body weight average is 61.7 ± 5.4 kg and their height age is 172.5 ± 10.6 cm.Pre- and post-training body weights of the groups involved in the research and differences in their development results of vertical jumping are evaluated by using t-test. At the end of the research, while statistically significance between the groups’ vertical jumping is obtained (p<0.05), no significance is found in terms of the body weight average (p>0.05). In other words, it is concluded that, from the strength training methods obtained in the research, pyramidal training methods and repetitive training method are important and valid strength training methods in increasing the anaerobic powers of the taekwondo athletes.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, değişik kuvvet antrenman metotlarının 18–22 yaş grubu erkek taekwondocuların anaerobik güçlerine olan etkisini araştırmaktır. Araştırma aktif olarak taekwondo yapan 30 denek üzerinde gerçekleştirilmiştir. Denekler tesadüfi örneklem yöntemiyle 15’er kişilik iki grup oluşturulmuştur: Piramidal Antrenman Metodu Grubu (yaş = 19,8 ± 2,3 yıl, vücut ağırlığı = 67,8 ± 5,7 kg, boy uzunluğu = 174,7 ± 11,2 cm) ve Tekrar Antrenman Metodu Grubu (yaş = 20,1 ± 2,3 yıl, vücut ağırlığı = 61,7 ± 5,4 kg, boy uzunluğu = 172,5 ± 10,6 cm). Her iki antrenman grubu sporcuları 10 haftalık antrenman programını haftada 4 gün olarak gerçekleştirdiler. Antrenman öncesi ve sonrasında deneklerin vücut ağırlığı ve dikey sıçrama mesafeleri ölçülmüştür. Antrenman öncesi ve sonrası performans farklılıklarının incelenmesinde bağımlı gruplarda t-testi uygulanmıştır. Araştırmanın bulgularına göre; grupların dikey sıçrama ortalamalarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık elde edilirken (p<0,05), vücut ağırlığı ortalamalarında ise anlamlı bir farklılığa rastlanmamıştır (p>0,05). Sonuç olarak, araştırmada incelenen her iki kuvvet antrenman metodunun da taekwondocuların anaerobik güçlerini artırmada önemli ve geçerli kuvvet antrenman metotları olduğu belirlenmiştir.
36-44

REFERENCES

References: 

Akgün N (1994). Egzersiz Fizyolojisi. 5. Baskı, Ege Üniversitesi Basımevi, İzmir.
Aslan C ve Tel M (1999). Taekwondo Sporu Yapan Elit Düzeydeki Sporcularda Sakatlıklar ve
Nedenlerinin Araştırılması. Spor Hekimliği Dergisi, 34, 145-155.
Ateş M ve Ateşoğlu U (2007). Pliometrik Antrenmanın 16-18 Yas Grubu Erkek Futbolcuların
Üst ve Alt Ekstremite Kuvvet Parametreleri Üzerine Etkisi. Spormetre Beden Eğitimi ve
Spor Bilimleri Dergisi,1, 21-28. Ankara.
Biçer M ve Akkuş H (2005). Futbolcularda Hazırlık Dönemi Çalışmalarının Bazı Fiziksel ve
Fizyolojik Parametreler Üzerine Etkisi. S.Ü. Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 7 (1-2),
10-18, Konya.
Cheng CF, Lin JC ve Lin LC (2003). Influences of plyometric training on power and power
endurance ın hıgh school basketball players. American College of Sports Medicine,
Volume 35 (5) supplement 1.
Cho JW ve Choe M (1980). “ A Study on the Effect of Taekwondo Training on the
Physical Fitnes in Pre School Children”. WTF. Seoul, Korea.
Dündar U (1995). Antrenman Teorisi. 2. Baskı, Seren Matbaacılık, Ankara.
Erkmen N, Kaplan T, Sanioğlu A ve Taşkın H (2005). 2. Lig Futbol Takımında Hazırlık
Sezonu Öncesi-Sonrası Fiziksel/Fizyolojik Parametrelerin Karşılaştırılması. S.Ü. Beden
Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 7 (1-2), 46-52, Konya.
Gençay ÖA ve Çoksevim B (2000). Hazırlık Döneminde Profesyonel Futbolcuların Atletik
Performanslarının Değerlendirilmesi. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Kongresi
Bildiriler Kitabı (1) 87-93, Ankara.
Günay M (2001). Spor Fizyolojisi. Gazi Kitabevi, Ankara.
Heller J, Peric T, Dlouha R, Kohlikova E, Melichna J ve Novakove H (1998). Physiological
Profiles of male and female tekvando (ITF) black belts, Journal of Sports Sciences, 16,
243-249.
İmamoğlu F (1992). İkibinli Yıllara Doğru Türk Sporu Üzerine Bazı Gözlemler. G.Ü. Gazi
Eğitim Fakültesi Dergisi. 8,1,9-1, Ankara.
Jung Chan M (1988). The World of Taekwondo Research. Seoul, Korea.
Kutlu M, Tel M, Ağaoğlu SA, Aydos L ve Onay M (1996). Türk Taekwondo Milli Takım Düzeyi
Sporcuların Fiziksel ve Fizyolojik Profilleri. H.Ü. 4. Spor Bilimleri Kongresi, 1-3 Kasım,
Ankara.
Lewis P (1996). The Martial Arts, Biddles Ltd., Guildford and Kings Lynn.
Muratlı S, Sevim Y (1993). Antrenman Bilgisi. Etam A.Ş.Web-Ofset, Eskişehir.
Müniroğlu S, Koz M, Atıl M, Erongun D ve Bulca Y (2000). Türkiye Profesyonel 1. Liginde
Mücadele Eden Bir Futbol Takımının Sezon Öncesi ve Sonrası Fiziksel ve Fizyolojik
Özelliklerinin İncelenmesi. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Kongresi Bildiriler Kitabı
(1) 109-115, Ankara.
O’shea P (1980). Quality Strength Training For Optimal performance İn the Discus, Javelin,
Shot and Hammer Throw. Edmund J. Burke. Toward an understanding of human
performance. 2. Edition Movement Publications. U.K
Özyurt G ( 1991). Futbol ve Antrenman İlkeleri. Onlar Matbaacılık, Ankara.
Patlar S, Akkuş H, Çakmakçı E ve Polat Y (2000). Futbolcularda Sürekli Koşular Metodunun
Kuvvet Parametreleri Üzerine Etkisi. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim
Dergisi, 2 (2), 41-46, Konya.
Savaş S, Uğraş A (2004). Sekiz Haftalık Sezon Öncesi Antrenman Programının Üniversiteli
Erkek Boks, Taekwondo ve Karate Sporcularının Fiziksel ve Fizyolojik Özellikleri Üzerine
Olan Etkileri. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24 (3), 257-274.
Sevim Y (1995). The Effect of Six Weeks Combined Strength Training. Training for Strength
Development in Male Handball Players. Handball EHF Periodical for Coaches and
Lectures-1, 32-39, Vienna.
Sevim Y, Savaş S (1993). Sporda Yetenek Seçimi. Bilim ve Teknik Dergisi, 311, 785-788.
Stroyer J, Hansen L ve Klausen K (2004). Physiological Profile and Activity Pattern of Young
Soccer Players During Match Play. Med. Sci. Sports Exerc., 36 (1), 168–174, 2004.
Şemşek D ve Sanioğlu A (2005). Taekwondocuların Esneklik Düzeyleri ve Yaralanma İlişkisi.
S.Ü. Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 7 (1-2), 19-27.
Wisloff U, Castagna C, Helgerud J, Jones R ve Hoff J (2004). Strong correlation of maximal
squat strength with sprint performance and vertical jump height in elite soccer players. Br
J Sports Med 2004;38,285-288.
Yalçınkaya GZ (1987) Taekwondo. Hilal Matbaacılık, İstanbul.
Yücesan S, Sürücüoğlu MS ve Akman M (1988). Taekwondocuların Beslenme Alışkanlıkları
ve Bilgileri Üzerine Bir Araştırma. Spor Hekimliği Dergisi, 23 (2), 49-55.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com