You are here

KAMUSAL ALANDA DÖNÜŞEN YAPILAR: AGORADAN SANAL UZAMA

TRANSFORMING STRUCTURES IN PUBLIC SPHERE: FROM AGORA TO VIRTUAL EXTENSION

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.21497/sefad.285499

Keywords (Original Language):

Abstract (2. Language): 
The individuals of the near past approving the law makers with a passive identity today have been trying to be the active actors by getting power from their own comments. This battle is for the public to be accepted as a value and on the behalf of suplying the public demands through a positive and integrative democracy. It also has the aim of solving the problems that prevent the individual from reaching “a common life atmosphere” by graying him through minimizing or excluding him through marginalizing. With this aim, the sophisticated effort analyzes every means that will improve the relationship between democracy and public sphere by adding them into academic discussions. The location of the new media in this solution process has shown a positive and negative spread. While the new media is compelling the word-speech principal of the public communication with its visual interaction, individuals are trying to get accustomed to this new language. In these new media platforms, individuals are trying to find the formulae for building and maintaining the communication based upon the togetherness of speech and action while, as a politic actor, looking for the possible ways of restraining their identity from turning into a show object. In this study, the current position of the new media has been determined by discussing its possibility to be a public sphere between the state and the society in the related literaure and some suggestions have been asserted.
Abstract (Original Language): 
Yasa koyucuları edilgen bir kimlikle onaylayan yakın geçmişin bireyleri bugün kendi yorumlarının gücüne dayanarak etken bir aktör olma mücadelesine girmişlerdir. Bu mücadele kamunun bir değer olarak görülmesi ve kamusal taleplerin yapıcı ve bütünleştirici bir demokrasi içinde karşılanması adınadır. Aynı zamanda devlet ve toplum arasındaki ilişkide bireyin minimalize edilerek silikleşmesi ya da marjinalleştirilerek dışlanması ile “ortak bir yaşam alanı”na kavuşmayı engelleyen sorunları çözme amacını da taşımaktadır. Bu niyet üzere yürütülen entelektüel çaba demokrasi ve kamusal alan ilişkisini geliştirecek her bir aracı akademik tartışmalara ekleyerek çözümlemektedir. Bu çözüm sürecinde ele alınan yeni medyanın konumu menfi ve müspet bir yayılım göstermektedir. Yeni medya, görme merkezli iletişim yapısıyla kamusal iletişimin söz-konuşma ilkesini zorlarken bireylerde bu yeni dile ayak uydurmaya çalışmaktadırlar. Yeni medya platformlarında bireyler kimliklerinin bir gösteri nesnesine dönüşmesini engelleyecek mümkün yolları ararken aynı zamanda politik bir aktör olarak konuşma ve eylem birlikteliğine dayalı iletişimi kuracak ve sürdürecek formülleri de aramaktadır. Bu çalışmada, yeni medyanın devlet ve toplum arasında kamusal bir alan olma olanakları ilgili literatür üzerinden tartışılarak mevcut durum betimlenmiş ve birtakım önerilerde bulunulmuştur.
507
530

REFERENCES

References: 

ARENDT, Hannah (2013). İnsanlık Durumu. çev. Bahadır Sina Şener. İstanbul:
İletişim Yay. 7. bs.
AYDIN, Mustafa (1998). “Kamusalın Dönüşümünün Dinsel ve Siyasal
Sonuçları”. Tezkire Dergisi (13): 105-130.
AYDIN, Mustafa (2002). “Bir Siyasal Mahremiyet Alanı Olarak Kamusal ve Kılık
Kıyafet Sorunu”. Umran Dergisi (96): 77-81.
AYDOĞAN, Filiz-KIRIK, Ali Murat (2012). “Alternatif Medya Olarak Yeni
Medya”. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi (18): 58-69.
BENHABİB, Seyla (1996). “Kamu Alanı Modelleri”. Cogito Dergisi (8): 238-
258.
BERKTAY, Fatmagül (2015). “Hannah Arendt: ‘Çoğulluk, Yeryüzünün
Yasasıdır’”. Kamusal Alan. ed. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yay. 707-716. 3.
bs.
BUCSTEIN, Hubertus (1997). “Bytes That Bite: The Internet and Deliberative
Democracy”. Constellation 4 (2): 248-264.
BUDAK, Hatice (2016). Yeni Çağ Yeni Medya ve Mahremiyetin Yeni Sınırları.
Doktora Tezi. Konya: Selçuk Ü.
ÇAHA, Ömer (1998). “İdeolojik Kamusalın Sivil Kamusala Dönüşümü”. Doğu
Batı Dergisi (5): 73-93.
ÇAYCI, Berk-KARAGÜLLE, Ayşegül Elif (2014). “Mobil İletişim Teknolojileriyle
Değişen Örgütlenme Biçimleri: Ağlarda Örgütlenen Toplumsal Hareketler”.
Journal of Yasar University 9 (36): 6371-
6380. http://journal.yasar.edu.tr/wpcontent/
uploads/2014/12/10_Vol_9_36.pdf [18.03.2016].
DEMİR, Songül (1998). “Kamusal Alanın Belirlenmesinde Ben İle Ötekinin
Yeri”. Doğu Batı Dergisi (5): 209-212.
GÖKÇE, Orhan (2012). “Yeni Medya-Kamuoyu-Demokrasi”. Hepimiz Globaliz
Hepimiz Yereliz. ed. Edibe Sözen. İstanbul: Alfa Yay. 37-54.
GÖKER, Göksel (2015). “İletişimin Mcdonaldlaşması: Sosyal Medya Üzerine Bir
İnceleme”. Turkish Studies, International Periodical For The Langues,
Literatüre and History of Turkish or Turkic 10 (2): 389-410.
GÜÇDEMİR, Yeşim (2003). “Bilgisayar Ağları İnternetin Gelişimi ve Bilgi
Kirlenmesi”. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi (17): 371-378.
HABERMAS, Jurgen (1997). Kamusallığın Yapısal Dönüşümü. çev. Tanıl Bora-
Mithat Sancar. İstanbul: İletişim Yay.
_______________________ Kamusal Alanda Dönüşen Yapılar: Agoradan Sanal Uzama
SEFAD, 2016 (36): 507-530
529
HABERMAS, Jurgen (2015). “Kamusal Alan”. Kamusal Alan. ed. Meral Özbek.
İstanbul: Hil Yay. 95-102. 3. bs.
HANSEN, Miriam (2015). “Yirmi Yılın Ardından Negt ve Kluge’nin “Kamusal
Alan ve Tecrübe”si: Değişken Karışımlar ve Genişlemiş Alanlar”. Kamusal
Alan. ed. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yay. 141-176. 3. bs.
HASDEMİR, Tuba-COŞKUN, M. Kemal (2008). “Kamusal Alan ve Toplumsal
Hareketler”. Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi (18): 58-69.
KARADAĞ, Ahmet (2003). “Kamusal Alan Modelleri: Çoğulcu Perspektiften Bir
Değerlendirme”. Ankara Üniversitesi S.B.F. Dergisi 58 (3): 171-195.
KARAGÖZ, Kezban (2013). “Yeni Medya Çağında Dönüşen Toplumsal
Hareketler ve Dijital Aktivizm Hareketleri”. İletişim ve Diplomasi Dergisi (1):
132-157.
KARAKAŞ, Halime (1998). “Sivil İtaatsizlik Ne Kadar İtaatsiz?”. Doğu Batı
Dergisi (5): 157-176.
KEJANLIOĞLU, D. Beybin (2015). “Medya Çalışmalarında Kamusal Alan
Kavramı”. Kamusal Alan. ed. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yay. 837-860. 3.
bs.
KELLNER, Douglas (2015). “Tabandan Küreselleşme: Radikal Demokratik Bir
Teknopolitikaya Doğru”. Kamusal Alan. ed. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yay.
861-881. 3. bs.
KEYMAN, E. Fuat (1998). “Kamusal Alan ve Cumhuriyetçi Liberalizm:
Türkiye’de Demokrasi Sorunu”. Doğu Batı Dergisi (5): 57-72.
KÜÇÜKŞEN, Kübra (2016). “Perception of Gender Equality in New Media”.
International Journal of Human Sciences 13 (1). 1285-1292. https://www.jhumansciences.
com/ojs/index.php/IJHS/article/view/3565
doi:10.14687/ijhs.v13i1.3565 [30.06.2016].
ÖZBEK, Meral (2015a). “Kamusal Alanın Sınırları”. Kamusal Alan. ed. Meral
Özbek. İstanbul: Hil Yay. 21-90. 3. bs.
ÖZBEK, Meral (2015b). “Kamusal-Özel Alan, Kültür ve Tecrübe”. Kamusal
Alan. ed. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yay. 601-658. 3. bs.
ÖZENSEL, Ertan (2015). “Sosyal Medyanın Mısır Devrimindeki Rolü”. Sosyoloji
Dergisi (5): 69-83.
ÖZGÜL, Gönül Eda (2012). “Bir Görme Biçimi Olarak Yeni Medya: Kamusal
Bir Alan İmkanının Araştırılması”. Journal of Yasar Unıversity 26 (7): 4526-
4547.http://journal.yasar.edu.tr/wpcontent/uploads/2012/10/26_Sayi_8_ma
kale_gonul_eda_ozgul.pdf [18.03.2016].
Hatice BUDAK_________________________________________________________
SEFAD, 2016 (36): 507-530
530
SENNETT, Richard (1996). Kamusal İnsanın Çöküşü. çev. Serpil Durak-
Abdullah Yılmaz. İstanbul: Ayrıntı Yay.
SÖZEN, Edibe (2012). “Sosyal Medyanın Arkeolojisi”. Hepimiz Globaliz
Hepimiz Yereliz. ed. Edibe Sözen. İstanbul: Alfa Yayın. 1-36.
ŞEN, Ercan (1998). “Kamusal Alan ve Özgürlük”. Tezkire Dergisi (13): 63-70.
TİMİSİ, Nilüfer (2003). Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi. Ankara. Dost
Kitabevi.
UÇKAN, Özgür (2012). Dijital Aktivizm mi, Aktivizm
mi?. https://spotdergi.wordpress.com/2012/05/30/dijital-aktivizm-miaktivizm-
mi [01.05.2014].
ÜNÜVAR, Kerem (1998). “Osmanlı’da Bir Kamusal Mekân: Kahvehaneler”.
Doğu Batı Dergisi (5): 186-196.
VİLLA, Dana R. (1996). “Postmodernlik ve Kamusal Alan”. Cogito Dergisi (8):
259-274.
YAĞAN, Uğur (2013). “Teknoloji, Kamusal Alan ve Sosyal Medya: Üniversite
Öğrencilerinin Sosyal Medya Kullanımı ve Politik Katılım Üzerine Amprik
Bir Çalışma”. İletişim Araştırmaları Dergisi 11 (1-2): 123-153.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com