POEMS REGISTERED IN ÂŞIK OMER’S NAME IN THE CONKS AT THE
FRENCH NATIONAL LIBRARY
Journal Name:
- Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author |
|---|---|
Abstract (2. Language):
The 17th century is regarded as a turning point with respect to the developmental process of
the Turkish Folk Literature. That century was a period when especially minstrels were in the
ascendant. Minstrels, or poet singers, who are known to have come from among various military
classes, travelled together with the army to various places and gatherings far from Istanbul,
addressed people and read poems. Three prominent poets from that period whose names spring to
mind when it comes to folk poetry in the style of minstrels are Karacaoğlan, Gevherî and Âşık
Ömer. All these three poets found favor with the public and their poems won recognition. We can
say that Aşık Ömer comes into prominence compared to the other two poets especially due to the
fact that he collected his poems in a divan, wrote poems in various kinds of verse and wrote
amply. The divan of Aşık Ömer, who is regarded as one of the greatest of Turkish poet-singers,
was published in the year 2010. The work in question contains 1455 poems of the poet. However,
the poet is estimated to have more than 2000 poems. In this article, poetry journals and cönks at the
Turkish Manuscripts Department of the French National Library (Bibliothèque Nationale de
France) were investigated and in these cönks, fifteen poems of the poet which had not been
included in his divan were found. These poems were transcribed in the Latin alphabet, thereby
making a small contribution to Âşık Ömer’s divan.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
17. yüzyıl, Türk Halk Edebiyatı’nın gelişme seyri açısından bir dönüm noktası olarak kabul
edilmektedir. Bu yüzyıl özellikle adeta saz şairlerinin yıldızlarının parladığı bir dönem olmuştur.
Genelde çeşitli askerî sınıflar arasından yetiştiklerini bildiğimiz saz şairleri, orduyla birlikte
İstanbul’a uzak serhat boylarında çeşitli mekânlarda ve meclislerde bulunmuşlar, halka hitap eden
şiirler söylemişlerdir. Söz konusu yüzyılda âşık tarzı halk şiir denilince akla gelen üç büyük şair
Karacaoğlan, Gevherî ve Âşık Ömer’dir. Her üç şair de halk arasında rağbet görmüş şiirleri beğeni
toplamıştır. Özellikle bir divan tertip etmesi ve birçok nazım türünde şiir yazmasının yanı sıra
şiirlerinin miktarı bakımından da mukayese edildiğinde Âşık Ömer’in diğer iki şaire göre ön plana
çıktığını söyleyebiliriz. Türk saz şiirinin en büyük şairlerinden sayılan Âşık Ömer’in divanı 2010
yılında yayımlanmıştır. Söz konusu eserde şairin 1455 şiiri yer almaktadır. Ancak şairin 2000’den
fazla şiirinin olduğu tahmin edilmektedir. Bu makalede Fransa Millî Kütüphanesinin Türkçe
Yazmalar Bölümündeki mecmualar ve cönkler taranmış, cönklerde şairin yayımlanmış divanında
bulunmayan on beş şiiri tespit edilerek Latin harflerine aktarılmıştır. Böylece Âşık Ömer’in
divanına küçük de olsa bir katkı yapılmıştır.
FULL TEXT (PDF):
- 37