You are here

Cerrahi ve dahili bölüm asistanlarında tükenmişlik düzeyleri ve etkileyen faktörler

The burnout levels and affecting factors in assistants of surgical and internal medicine departments

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Abstract (2. Language): 
Objective: Aim of the study is to detect and comparise burnout levels and identify socio-cultural factors that leads to development of Burnout Syndrome in assistants who are recently receiving specialist training in surgical and internal medicine departments. Material and Method: 95 assistants from the surgical and internal medicine department of Mustafa Kemal University Tayfur Ata Sokmen Faculty of Medicine Education and Research Hospital who have been working more than 6 months were included to the study. Questionnaire consist of sociodemographic questions and the Maslach Burnout Scale were performed to assistants participated in the study. Results: 52 (54.7%) of the assistants participating in the study was from internal medical departments and 43 (45.3%) from surgical departments. Surgery assistants who live in tenement house had higher burnout levels. Although assistants who can’t use annual leave had higher levels of EE and DP, PA level was moderate in both groups. By the increase in age and duration of assistantship; level of burnout reduced in both groups. Increased duration of monthly working hours were associated with higher depersonalization level. According to the monthly working hours, DP level was higher for assistants of the surgical departments. In university hospitals where revolving fund is distributed based on performance, the monthly income levels were higher in intensive workload areas. Therefore, in surgical departments in which the monthly income was higher, levels of EE and DP were higher, although there was no significant difference in PA levels. Conclusion: As the experience and time spent in career increased, burnout levels were reduced. In departments, where burnout levels are higher, workplace conditions should be corrected; daily working hours and number of night duties should be regulated in a humanistic manner.
Abstract (Original Language): 
Amaç: Tıpta uzmanlık eğitimini almakta olan cerrahi ve dahili bölüm asistanlarında Burnout (tükenme) Sendromuna neden olan sosyokültürel etmenlerin belirlenmesi, tükenmişlik düzeylerinin saptanması ve karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırmaya Mustafa Kemal Üniversitesi Tayfur Ata Sökmen Tıp Fakültesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde 6 aydan uzun süredir çalışan cerrahi ve dahili bölüm asistanı 95 kişi dahil edildi. Çalışmaya katılan asistanlara sosyodemografik sorulardan oluşan anket ve Maslach Tükenmişlik Ölçeği uygulandı. Bulgular: Çalışmaya katılanların %54,7’si dahili bölüm (n:52), %45,3’ü (n:43) cerrahi bölüm asistanı idi. Cerrahi bölüm asistanlarında kirada oturanlarda tükenmişlik düzeyi daha yüksekti. Yıllık izin kullanamayanlarda duygusal tükenmişlik (EE) ve depersonalizasyon (DP) düzeyi daha yüksek olmasına karşın bireysel başarı (PA) düzeyi her iki grupta da orta düzeyde idi. Yaş ve asistanlıkta çalışılan süre arttıkça her iki grupta da tükenmişlik düzeyi azalmakta idi. Aylık çalışma saatlerine göre DP düzeyi cerrahi bölüm asistanlarında yüksekti. Aylık çalışma saatlerinin fazla oluşu depersonalizasyon düzeyini büyük oranda arttırıyor idi. Performansa dayalı döner sermaye dağıtımının olduğu üniversite hastanelerinde iş yükünün daha yoğun olduğu bölümlerde aylık gelir düzeyleri daha yüksekti. Bu yüzden aylık gelirin daha yüksek olduğu cerrahi bölümlerde EE ve DP düzeyleri daha yüksek olmasına karşın, PA düzeyleri açısından anlamlı bir fark saptanmadı. Sonuç: Meslekte geçirilen süre ve deneyim arttıkça tükenmişlik düzeyleri azalmakta idi. Tükenmişliğin daha sık görüldüğü bölümlerde işyeri koşulları düzeltilmeli, günlük çalışılan saat ve nöbet sayıları insani koşullara uygun olarak düzenlenmelidir.
6-8

REFERENCES

References: 

1. Freudenberger HJ. Staff burnout. J Socc Issues 1974;
30:159-165.
2. Maslach C, Jackson SE. The measurement of
experienced burnout. J Occup Behav 1981; 2:99-113.
3. Maslach C, Jackson SE. Maslach Burnout Inventory
Second ed., Palo Alto, Consulting Psychologists Press,
1986.
4. Keel P. Psychische belastungen dursch die Arbeit.
Burnout syndrom. Praeventumed 1993; 2:131-132.
5. Rick J, Briner RB. Psychosocial risk assessment:
problems and prospects. Occup Med 2000; 50(5):310-
314.
6. Hsy K, Marshall V. Prevalence of depression and distress
in a large sample of Canadian residents, interns and
fellows. Am J Psychiatry 1987; 144:1561-1566.
7. Musal B, Elçi ÖÇ, Ergin S. Uzman hekimlerde mesleki
doyum. Toplum ve Hekim 1995; 10:2-7.
8. Erol A, Sarıçiçek A, Gülseren Ş. Asistan Hekimlerde
Tükenmişlik: İş Doyumu ve Depresyonla İlişkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2007; 8:241-247.
9. Sayıl I, Haran S, Özgüven H. Ankara Üniversitesi Hastanesinde çalışan doktor ve hemşirelerin tükenmişlik dü-
zeyleri. Kriz Dergisi 1997; 5(2):71-77.
10. Ergin C. Doktor ve hemşirelerde tükenmişlik ve
Maslach tükenmişlik ölçeğinin uyarlanması. 7. Ulusal
Psikoloji Kongresi, Bilimsel Kitabı, Ankara, 1992.
11. Edelwich J, Brodsky S. Burn-out stages of
disillusionment in the helping professions. New York,
Human Sciences Press, 1980.
12. Çam O. Tükenmişlik envanterinin geçerlilik ve güvenirliğinin arttırılması. 7.Ulusal Psikoloji Kongresi, Bilimsel
Kitabı, Ankara, 1992.
13. Aslan H, Gürkan BS, Alparslan N. Tıpta uzmanlık öğ-
rencisi hekimlerde tükenme düzeyleri. Türk Psikiyatri
Dergisi 1996; 7(1):39-45.
14. Hersbach P. Stress in Krankenhaus-die belastungen von
krankenpflegekraeften und aretzen/aertzinnen.
Psycholher Psychosom Med. Psychol 1991; 41:176-186.
15. Heim E. Stressonen der heilberufe. Zsclhpsychoson
Med 1992; 38:207-226.
İletişim:
Yrd Doç Dr Seçil Günher ARICA
Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi
Aile Hekimliği Anabilim Dalı Hatay/Türkiye
tel: +90.326.2291000 +90.505.4542405
mail: secilgunher@hotmail.com

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com