SOCIAL LAW AND PRIVATE ENTERPRISE
Journal Name:
- Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi
| Author Name |
|---|
Abstract (2. Language):
the principal feature of this century, the economic and social development of the society he does not want to recognize two distinct routes. Economists of the nineteenth century, they would not be busy with the current understanding of economic development. Economic entity, any sense in a static community spirit. Using force, whether it be political or natural cilvelerinin skilfully donated some areas get the opportunities, location, location was seen as being the natural peaks of the accumulated assets. The aim of sociologists at that time, to protect the weak and the poor more abuse, or - if you allow it finds - in the name of social justice, to ride a radical division of wealth. At that time, industrialization, social justice, not as a means of allowing, on the contrary, injustice in the distribution of wealth was seen as the principal reason. Major cities and industrial zones are pointed out, those places insolvent living conditions, child labor, slums, deteriorating family rabıtaları, of course, the results of industrialization young people portrayed as criminals.
Today, of course, as a result of industrialization in societies do not consider social ayarsızlığı and irregularity. Social problems in certain centers of the country it is being observed, it is already available in the community as a sign of conspicuous accept the economic backwardness. Today, we know that the social misery as a result of industrialization, but on the contrary, the more is the only way to solve social problems of industrialization. Because we know that the solution to social problems, the opportunity to donate, will be economic development.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
içinde bulunduğumuz yüzyılın bellibaşlı özelliği, toplumun kalkınmasında iktisadî ve sosyal diye iki ayrı yön tanımak istememesidir. Ondokuzuncu Yüzyıl'da iktisatçılar, bugünkü anlayışta bir ekonomik gelişme ile meşgul olmazlardı. Ekonomik varlık, statik bir mâna taşırdı. Kuvvet kullanmakla olsun, siyasî maharetle olsun veya tabiat cilvelerinin bazı bölgelere bağışladığı imkânlarla olsun, yer, yer biriken varlık zirveleri tabiî görülürdü. Sosyologların o zamanki amacı, zayıfı ve fakiri daha fazla istismardan korumak veya - eğer imkân bulursa - sosyal adalet nâmına radikal bir servet taksimine gitmekti. O devirde sanayileşme, sosyal adalete imkân veren bir vasıta olarak değil, bilâkis, servet dağıtımında adaletsizliğin bellibaşlı sebebi gibi görülürdü. Büyük şehir ve endüstri bölgelerine işaret edilir, oralardaki sıhhatsiz yaşama şartları ,çocuk işçiler, gecekondular, bozulan aile rabıtaları, suçlu gençler sanayileşmenin tabiî sonuçları olarak gösterilirdi.
Bugün artık toplumlardaki sosyal ayarsızlığı ve düzensizliği sanayileşmenin tabiî bir sonucu olarak görmüyoruz. Ülkenin belirli merkezlerinde sosyal sıkıntılar müşahede ediliyorsa bunu, zâten o toplumda mevcut olan iktisadî geriliğin göze çarpan belirtisi olarak kabul ediyoruz. Bugün artık biliyoruz ki, sosyal sefaletler sanayileşmenin sonucu değil, bilâkis, daha çok sanayileşme sosyal problemleri çözmenin yegâne yoludur. Çünkü biliyoruz ki, sosyal problemlere çözüm imkânı bağışlayacak, iktisadî kalkınma olacaktır.
FULL TEXT (PDF):
- 1
1-6