Treatment results of pediatric both-bone fractures of the forearm with residual angulation after reduction)
Journal Name:
- Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi
Keywords (Original Language):
Author Name | University of Author | Faculty of Author |
---|---|---|
Abstract (2. Language):
The case reports of 98 children who had sustained a both-bone diaphyseal forearm fracture with a residual angulation of more than 5° after reduction and were treated conservatively at our hospital between September 1995 and December 2003 were investigated retrospectively. The mean follow-up period was 23.3 months, and the average age of the patients was 8.1 years. Mean angulation degree before reduction was 16.6°, that reduced to 6.8° after reduction. The amount of angulation increased in average 1.5°, and the residual angulation decreased to 3.1 at the last clinical evaluation. There was no significant restriction of movement, and no severe complication such as refracture, nonunion, pseudoarthrosis, or infection occurred. A mean amount of 54% correction of residual angulation was achieved, and most angulations reduced below 10° at final follow-up. In addition, angulations about 10° does not caused clinically significant loss of motion. finally, our conservative treatment method seems to be effective and complications are rare. furthermore, angulations of about 20° can be corrected at late follow-up, and rarely lead to loss of movement.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Çocuk önkol diafiz kırıklarında, kabul edilebilir açılanma derecesini belirlemek amacıyla, Eylül 1995 ile Aralık 2003 tarihleri arasında hastanemizde önkol çift kırık nedeniyle konservatif olarak tedavi edilen ve redüksiyon sonrası 5° rezidüel açılanması olan 98 çocuğun kayıtları retrospektif olarak incelendi. Ortalama takip süresi 23.3 ay, yaş ortalaması 8.1 yıl idi. Redüksiyon öncesi yan grafilerde ortalama açılanma 16.6°, redüksiyon sonrası 6.8°ye düştü. Alçı tedavisi sırasında ortalama 1.5° redüksiyon kaybı görüldü. Son kontrolde ise ortalama açılanma 3.1° olarak bulundu. Geç dönemde hiçbir hastada belirgin bir hareket kısıtlılığı saptanmadı ve refraktür, nonunion, psödoartroz ve enfeksiyon gibi ciddi komplikasyonlar gözlenmedi. Buna göre, geç dönemde rezidüel açılanmada %54 kadar düzelebildiği ve çoğu açılanmaların geç dönemde 10°nin altına gerilediği gözlendi. Ayrıca, 10° civarında kalan angulasyonlarda belirgin fonksiyonel kayıp gözlenmedi. Sonuç olarak, uyguladığımız konservatif tedavi metodunun başarılı ve komplikasyonların az olduğu, ayrıca 20° civarındaki açılanmaların geç dönemde önemli ölçüde düzeldiği ve nadiren hareket kısıtlılığına yol açtıkları yargısına varıldı.
FULL TEXT (PDF):
- 4
22-24