Özürlü çocukların annelerinde anksiyete, depresyon ve yaşam kalitesi
Journal Name:
- Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi
Keywords (Original Language):
Author Name | University of Author | Faculty of Author |
---|---|---|
Abstract (2. Language):
Objectives: The purpose of this study was to investigate the relationship among anxiety and depression with quality of life in mothers with disabled children. Methods: The study was performed three rehabilitation centers in Ankara. One hundred and seven disabled children's mothers included of the study. Beck Depression Inventory (BDI), State Trait Anxiety Inventory (STAI) and Nottingham Health Profile's Part -1 (NHP) were used to assess depression, anxiety and quality of life of mothers. The assessments were performed during children's treatment in rehabilitation centers. Results: The mean score on the BDI was 14.22, SD:13.03, SAI was 41.95, SD: 6.55 and TAI was 47.27, SD:7.94. There was a significant correlation between BDI and TAI (r: 0.348, p0.01) and all subscales of NHP (emotional reaction-ER r: 0.622, energy level-EL r: 0.416, pain r: 0.463, sleep r: 0.429, physical mobility-PM r: 0.422, social isolation-SI r: 0.587, p0.01). There was a significant correlation between TAI and ER (r: 0.271, p0.01) EL (r: 0.206, p0.05) sleep (r: 0.252, p0.01) of NHP. There was a significant correlation between mother's education level and TAI (r:-0.209, p0.05). There was a significant correlation between mother's education level and NHP pain scale (r:-0.240, p0.05). Conclusions: The findings of this study indicated that mothers with disabled children have anxiety and depression. Increased depression and anxiety level affected with badly in mother's quality of life. The effective rehabilitation programs should provide sufficient opportunities for repeated follow-up interviews which offer not only information on the children's disabilities but also psychological support for the mothers.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Amaç: Bu çalışmanın amacı özürlü çocukların annelerinde anksiyete, depresyon ve yaşam kalitesi arasındaki ilişkiyi incelemektir. Yöntem: Çalışma Ankara'da 3 ayrı rehabilitasyon merkezinde yapıldı. Çalışmaya 107 özürlü çocuk annesi dahil edildi. Depresyon düzeyini değerlendirmek için Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ), anksiyete düzeyini değerlendirmek için Durumluluk-Süreklilik Kaygı Ölçeği (DSKÖ) ve yaşam kalitesini değerlendirmek için Nottingham Sağlık Profili (NSP) uygulandı.Değerlendirmeler çocukların rehabilitasyon merkezlerinde tedavileri esnasında yapıldı. Bulgular: BDÖ verilerine göre ortalama puan 14.22, SD:13.03, DKÖ puanı 41.95, SD: 6.55 ve SKÖ puanı 47.27, SD:7.94 idi. BDÖ ile SKÖ arasında (r:0.348, p0.01) ve BDÖ ile NSP'nin tüm alt maddeleri arasında anlamlı bir ilişki bulundu (emosyonel reaksiyon-ER r:0.622, enerji düzeyi-ED r:0.416, ağrı r: 0.463, uyku r:0.429, fiziksel yetenekler-pY r:0.422, sosyal izolasyon-Sİ r:0.587, p0.01). SKÖ ile NSP arasında anlamlı bir ilişki vardı (ER r:0.271, p0.01, ED r:0.206, p0.05, uyku r:0.252, p0.01). Ayrıca annelerin eğitim düzeyi ile SKÖ arasında (r:-0.209, p0.05) ve NSP arasında negatif bir ilişki vardı (r:-0.240, p0.05). Sonuçlar: Çalışmamızın sonuçları özürlü çocukların annelerinde önemli derecede anksiyete ve depresyon olduğunu gösterdi. Depresyon ve anksiyete düzeyinin artması annelerin yaşam kalitesini olumsuz yönde etkilemekteydi. Etkili rehabilitasyon programları yalnızca çocukların özür düzeyleri ile ilgili bilgilendirme değil aynı zamanda anneler için psikolojik destek sağlayacak tekrarlı takipleri içermelidir.
- 1
6-11