You are here

Kur’ân-ı Kerîm’de Semitik Kökenli Özel İsimler

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Thanks to the human instinct, curiosity and ability to learn language, the language adventure begins with the formation of sounds, letters respectively, and continued until the invention and development of alphabets. Languages that take some different names due to a number of physical reasons, both geographically and physically influenced each other throughout history. At the beginning of this interaction words borrowed from each other come firstly. While sometimes the root of these words borrowed completely changed as a result of this shopping, they often have their roots in a certain way. This study examined proper nouns of foreign originned in the Quran, so communication was observed between the Semitic Languages.
Abstract (Original Language): 
İnsana verilen içgüdü, merak ve öğrenme yetisi sayesinde seslerin oluşumuyla başlayan dil serüveni, sırasıyla harflerin icadı ve alfabelerin gelişimine kadar devam etmiştir. Gerek coğrafi ve gerekse fiziki bir takım sebeplerden dolayı değişik isimler alan diller, tarih boyunca birbirlerinden etkilenmişlerdir. Bu etkileşimin başında birbirlerinden alınan ödünç kelimeler gelmektedir. Bu alışveriş neticesinde ödünç alınan kelimenin kökü bazen tamamen değişirken, çoğu zaman köklerini bir şekilde belli etmektedirler. Bu çalışmada Kur'an-ı Kerim'de bulunan yabancı kökenli özel isimler incelenmiş, bu sayede Sâmi dilleri arasındaki iletişim gözlemlenmiştir.
FULL TEXT (PDF): 

REFERENCES

References: 

1. Arthur Jeffery, The foreign vocabulary of the Qur'an, Baroda 1938.
2. Eduard Yechezkel Kutscher, A History of the Hebrew Language, The
Magnes Press, The Hebrew University, Jerusalem 1984.
3. Christoph Luxenberg, Die syro-aramäische Lesart des Koran: Ein
Beitrag zur Entschlüsselung der Koransprache, Das Arabische Buch, Berlin 2000.
4. Ebu Mansur el-Cevâlîkî, el-Mu’arrab min Kelamil’l-A’cemi ‘ala
Hurufi’l-Mu’cem, Daru’l- Kalem, Dimeşk 1990.
5. Fazlullah el-Muhibbî, Kasdu’s-Sebîl fîmâ fi’l-Lugati’l-Arabiyyeti
mine’d-Dahîl, Mektebetü’t-Tevbe, Riyad 1994.
6. Friedrich Wilhelm Bautz, Biographisch-Bibliographisches
Kirchenlexikon (BBKL), Herzberg 1992.
7. Gotthelf Bergsträsser, Tatavvuru’n-nahvi Li’l-Lugati’l-Arabiyye,
Mektebetü’l-Hanci, Kahire 1994.
8. Hasan Zaza, es-Samiyyun ve Lugatuhum, Dar el- Kalem, Dimeşk 1990.
9. Hazim Ali Kemaledin, Mu’cem Müfredat el-Müşterek es-Sâmî
fi’Lugati’l-Arabiyye, Mektebetu’l-Âdâb, Kahire 2008.
10. Hermann Ranke, Die Ägyptischen Personennamen, Verzeichnis der
Namen, Verlag Von J. J. Augustin, Glückstadt 1935-1952.
11. Jane Dammen McAuliffe, Encyclopaedia of the Qur’ān, Brill, Leiden –
Boston 2003.
12. Josef Horovitz, Koranische Untersuchungen, Walter De Gruyter & Co.
Berlin - Leipzig 1926.
13. Julius Wellhausen: Reste arabischen Heidentums, Georg Reimer
Verlag, Berlin 1897.
14. Manfred Görg, (Ed.), Neues Bibel-Lexikon (NBL), Zürich 1991-2001.
15. Martin Ebner: Jesus von Nazaret, Was wir von ihm wissen können,
Katholisches Bibelwerk, Stuttgart 2007.
16. Muhammed Bilasî, El- Mu’arrab fi’l-Kur’ani’l Kerim, Darü’l Kütübi’lVataniyye, Bingazi 2001.
17. Mutlu Türkmen, Kur’an-ı Kerîm ve Kitab-ı Mukaddes’te ‘brk’, ‘sbh’
ve ‘kds’ köklerinin semantik incelemesi, Basılmamış Doktora Tezi, Ankara 2007.
18. P. Bearman, C.E. Bosworth, W.P. Heinrichs, Encyclopaedia of Islam,
Brill 1997.
19. Rafael Nahle, Garaibü’l-Luga’l-Arabiyye, Dar el-Meşrik, Beyrut 1986.
20. Robert Charles Zaehner, The Dawn and Twilight of Zoroastrianism,
MacMillan, New York 1961.
21. Samuel Sycz, Ursprung und Wiedergabe der biblischen Eigennamen im
Koran, J. Kauffmann, Frankfurt 1903.
22. Selahattin Bulut, Ta'rib ve el-Cevaliki'nin el-Mu'arrab'ı, basılmamış
Yüksek Lisans tezi, Konya 2007.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com