Evaluation of Peritonitis Incidence, Etiology, Associated Factors and
Prognosis of Continuous Ambulatory Peritoneal Dialysis Patients
Journal Name:
- Türk Nefroloji, Diyaliz ve Transplantasyon Dergisi
Keywords (Original Language):
Abstract (2. Language):
OBJECTIVE: Peritonitis is the most important complication of peritoneal dialysis (PD). We evaluated
the incidence of peritonitis, active microorganisms and their susceptibility profi le and determine
prognosis.
MATERIAL and METHODS: One hundred fi fty three PD patients were evaluated for aetiology,
drug usage, accompanying disease, type, duration and personal preference for PD, care-giver, protein
catabolic rate (PCR), residual urine volume, ultrafi ltration volume, type of peritoneal membrane
transport and baseline laboratory values.
RESULTS: The incidence of peritonitis was 0,284 attack/patient/year. The most common organisms
were coagulase negative staphylococci (18.3%) followed by S. aureus (14.8%) and gram-negative
bacillus (13.1%).
Peritonitis was more common in elderly, those with longer PD duration, low residual urine volume,
patients with low PCR and hepatitis C. However, patients using erythropoietin and automated PD had
low incidence of peritonitis compared to others.
Mortality rate was higher in gram-negative and fungal peritonitis and prognosis was worse in gramnegative
peritonitis
CONCLUSION: Peritonitis incidence and aetiology were compatible with literature. One must be
careful to protect residual renal function (RRF) as peritonitis incidence was signifi cantly reduced in
patients with RRF. PCR values were signifi cantly lower in peritonitis. Adequate protein intake and
nutritional support may be important in this respect.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
AMAÇ: Peritonitler, periton diyalizinin (PD) en önemli komplikasyonudur. Merkezimizde izlenen
peritonit ataklarının incelenmesi, peritonit sıklığı, etken mikroorganizma dağılımı, duyarlılık profi li ve
prognozun değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
GEREÇ ve YÖNTEMLER: Yüzelliüç PD hastası, son dönem böbrek yetmezliği etiyolojisi, kullandığı
ilaçlar, eşlik eden hastalıklar, PD dozu, tipi, tercih nedeni ve süresi, değişimi yapan kişi, protein
katabolik hız (PCR), rezidüel idrar miktarı, ultrafi ltrasyon miktarı, periton membranının transport tipi,
bazal laboratuvar değerleri açısından değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Son 11 yıllık peritonit sıklığımız; 0,284 atak/yıl/hasta olarak hesaplanmıştır. En sık
peritonit etkeninin koagülaz negatif stafi lokoklar (% 18,3) olduğu, bunu sırasıyla S. aureus (%14,8) ve
gram negatif basillerin (%13,1) izlediği görülmüştür.
Peritonit; yaşlılarda, PD uygulama süresi uzun olanlarda, Hepatit C infeksiyonu olanlarda, rezidüel
idrar miktarı ve PCR değeri düşük olanlarda daha sık saptanmıştır. Eritropoetin kullananlarda ve aletli
PD uygulayanlarda peritonit sıklığı diğerlerine göre daha düşük bulunmuştur.
Gram negatif bakteri ve mantarların etken olduğu peritonitlerde mortalite (%17,4) daha yüksek
bulunmuş; prognozun gram negatif peritonitlerde daha kötü olduğu görülmüştür.SONUÇ: PD hastalarımızda peritonit sıklığı ve etiyolojisi uluslararası literatürle benzer bulunmuştur. Rezidüel renal fonksiyon (RRF) korunan
hastalarda peritonit sıklığının anlamlı düşük bulunması nedeniyle RRF’nin korunmasına daha fazla özen gösterilmesi gerekmektedir. PCR değeri
peritonitlilerde anlamlı düşük bulunmuştur. Yeterli protein alımı ve beslenme desteği bu açıdan önemli olabilir.
FULL TEXT (PDF):
- 2