You are here

KAMUSAL ALANDA SANAT OLGUSU VE GÖRSEL KÜLTÜR

PHENOMENON OF ART AND VISUAL CULTURE IN PUBLIC SPACES

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.11923

Keywords (Original Language):

Abstract (2. Language): 
Public spaces are, in general terms, "common use areas of community individuals". So, these areas are the common areas of community for sharing and interaction purposes. The semantic and formal structure of art that has changed after 1950 has shifted out of the galleries and exhibition halls and spread to public spaces. Public spaces have become exhibition areas for artists to form their artworks and present them to the local eyes. The places in which society and common spaces have become one with art reveals the socio-cultural structure and identity of the society. Today, public spaces are transformed into 'spaces where art and art work are presented (exhibited) by taking over the functions of exhibition rooms and gallery spaces of past periods. 'Art phenomenon' has been removed from the society and kept for the elite class. Public spaces have brought this 'art phenomenon' back to the community with contemporary art practices. We can express the whole of the arts performed in public spaces with the concept of 'public art'. Especially after the 1950s, many artistic insights were included in the public arts inventory. In the traditional art, people who are in a 'passive' position with respect to 'art', interact with art in public spaces and become 'active'. Art should be moved to areas where community life is intense. Art makes it aesthetically worthy by making the environment it is beautiful. Society creates 'cultural memory' by developing different perspectives against these areas where art touches. Roads, streets and squares are important areas that make up a city. The embracing of these fields in artificiality paves the way for the integration of art and society. When we look at relationship between art and society in the past, it is seen that the vast majority of the society is distant from art. One of the most important reasons for this is the try to imitate the understanding that art is monopolized by a particular class. Artwork in public spaces strengthens the connection between artist, art and society and enhances the view of society to the aesthetic level. The fact that art shows its presence in public spaces, which are the area of continuous use of society, changes the way individuals view these spaces. Art, in a way, allows to see what is invisible, and allows to notice what is unrecognized. Individuals are fed from the data base that they have provided visual culture while doing these inferences. Public art is to ensure that the society is aware of the environment in which it lives and that it acquires the consciousness of 'urban culture'. Public artwork plays an important role in the creation of permanent aesthetic urban textures, in increasing the susceptibility of the society to the living environment, and in the development of the relations between the individuals and their experiences. Public art aims to put an artistic point at the focal point of the material and spiritual cultural motivations that the society brings to life. The practice of art in public spaces and the maintenance of its permanence depend on the level of 'visual culture' of the society. In the development of the level of visual culture of a society, art activities that have many visuals in it are very important. In the research, the contribution of public art practices to society's memory of visual culture and the effects of artistic activities in the public sphere on society has been tried to be determined. Conclusions and recommendations have been developed in the light of the obtained information and documents. In the study, the screening method was used in the collection process of the data.
Abstract (Original Language): 
Kamusal alanlar genel ifadeyle, “toplum bireylerinin ortak kullanım alanlarıdır”. Dolayısıyla bu alanlar toplumun ortak paylaşım ve etkileşim mekânlarıdır. 1950 sonrası değişen sanatın anlamsal ve biçimsel yapısı galeri ve sergi salonlarının dışına taşarak kamusal alanlara yönelmiştir. Kamusal alanlar, sanatçıların eserlerini biçimlendirerek topluma sunduğu alanlar haline gelmiştir. Toplum ve toplumun kullanım alanlarının sanat ile bütünleştiği mekânlar, toplumun fotoğrafını, sosyo-kültürel yapısının kimliğini ortaya koymaktadır. Kamusal alanlar günümüzde, geçmiş dönemlerin sergi salonu ve galeri mekânlarının fonksiyonunu yüklenerek ‘sanatın ve sanat eserinin topluma sunulduğu (teşhir edildiği) alanlara dönüşmüştür’. Kamusal alanlar sanat eserlerinin birçok kişiyle etkileşime girmesine olanak tanır. Dolayısıyla sanatın ‘üreticisi’ olan sanatçı ile ‘tüketicisi’ olan toplum arasında yoğun bir ilişki söz konusudur. Kamusal alanlar, yıllardır toplumdan uzaklaştırılarak elit tabakanın etkileşim alanında yer alan ‘sanat olgusunu’ güncel sanat pratikleriyle asıl sahibine yani halkın ayağına getirmiştir. Kamusal alanlarda icra edilen sanatların tümünü ‘kamusal sanat’ kavramıyla ifade edebiliriz. Özellikle 1950’lerden sonra kamusal sanat envanterine birçok sanat anlayışı dâhil edilmiştir. Geleneksel sanatta ‘sanat eseri karşısında ‘pasif’ konumda olan toplum bireyleri kamusal alanlarda sanat ile etkileşime girerek ‘aktif’ konuma geçerler. Toplum yaşantısının yoğun olduğu alanlara sanat taşınmalıdır. Sanat bulunduğu ortamı güzelleştirerek o ortama estetik değer kazandırır. Toplum, sanatın temas ettiği bu alanlara karşı farklı bakış açıları geliştirerek ‘kültür belleği’ oluşturur. Caddeler, sokaklar ve meydanlar bir kenti oluşturan önemli alanlardır. Bu alanların sanata kucak açması, sanat toplum bütünleşmesine zemin hazırlar. Geçmişten günümüze toplum sanat ilişkisine bakıldığında, toplumun büyük çoğunluğunun sanata mesafeli olduğu görülmektedir. Bu durumun en önemli nedeni olarak, sanatın belli bir tabakanın tekelinde olduğu anlayışının topluma empoze edilmeye çalışılmasıdır. Kamusal alanlardaki sanat çalışmaları ile sanatçı, sanat ve toplum arasındaki bağ güçlenerek toplumun çevresine bakışı estetik düzeye çekilir. Sanatın, toplumun sürekli kullanım alanı olan kamusal alanlarda varlığını göstermesi, bireylerin bu mekânlara bakış açılarını değiştirir. Bir bakıma sanat, görünmeyeni görünür hale getirir ve fark edilmeyenin fark edilmesini sağlar. Bireyler bu çıkarımları yaparken görsel kültür’ün sağlamış olduğu veri tabanından beslenir. Kamusal sanat, toplumun yaşadığı çevrenin farkına varmasını ve ‘kent kültürü’ bilinci edinmesini sağlar. Kamusal sanat çalışmaları, kalıcı estetik kentsel dokuların oluşturulmasında, toplumun yaşadığı çevreye karşı olan duyarlılığının arttırılmasında, bireylerin yaşantılarını ve aralarındaki ilişkiyi geliştirmelerinde önemli yer teşkil eder. Kamusal sanat, toplumun yaşantılarla edindiği maddi ve manevi kültürel motivasyonların odak noktasına sanat olgusunu yerleştirmeyi amaç edinir. Sanatın kamusal alanlarda uygulanması ve kalıcılığının sürdürülmesi toplumun ‘görsel kültür’ düzeyine bağlıdır. Bir toplumun görsel kültür düzeyinin gelişiminde, birçok görselliği bünyesinde barındıran sanat etkinlikleri büyük önem taşır. Araştırmada, kamusal sanat uygulamalarının toplumun görsel kültür belleğine olan katkısı ile kamusal alanlardaki sanat etkinliklerinin toplum üzerindeki etkileri saptanmaya çalışılmıştır. Elde edilen bilgi ve belgeler ışığında sonuç ve öneriler geliştirilmiştir. Araştırmada, verilerin toplanma sürecinde tarama yöntemi kullanılmıştır.
531
546

REFERENCES

References: 

Akay, Ali. (2002), “Kapitalizm ve Pop Kültür”, Bağlam Yayıncılık: İstanbul, 1. Baskı.
Aksel, Bahar. (2013), “Kamusal Alanda “Sanat””, Tasarım Gazetesi, Kasım 2013, s. s. 19, http://www.kaletasarimmerkezi.com/rtg/tasarim_gazetesi_53.pdf (Erişim Tarihi: 01.06.2017).
Altıntaş, Osman; Eliri, İsa. (2012), “Birey Toplum İlişkisinde Kent Kültürü, Kamusal Alan ve Onda Şekillenen Sanat Olgusu”, İdil Sanat ve Dil Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 5, Volume: 1, Number: 5, s.s. 61-74. http://www.idildergisi.com/arsiv.php#dergi (Erişim Tarihi: 09.05.2017).
Aykut, Aygül. (2013), “Güncel Sistemden Estetik Eğitimine Bir Öneri: Görsel Kültür Kuramı”, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature And History of Turkish or Turkic, Volume: 8/9, Summer, p. 705-714.
Barnard, Malcolm. (2010), “Sanat, Tasarım ve Görsel Kültür”, Çev. Güliz Korkmaz, Ütopya Yayınları: Ankara, 1. Baskı.
Çağlın, Pınar. (2010), “Kamusal Sanat ve Kent İlişkisi”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Disiplinlerarası Anabilim Dalı Kentsel Tasarım Programı: İstanbul.
Çakır, Mukadder. (2014), “Görsel Kültür ve Küresel Kitle Kültürü”, Ütopya Yayınevi: Ankara, 1. Baskı.
Erdönmez, Ebru. (2014), “Kamusal Alan ve Toplum”, Esenler Şehir Düşünce Merkezi Şehir Yayınları: İstanbul.
Erzen, Jale N. (2015), “Üç Habitus Yeryüzü, Kent, Yapı”, Yapı Kredi Yayınları: İstanbul, 1. Baskı.
Germaner, Semra. (1997), “1960 Sonrası Sanat - Akımlar, Eğilimler, Gruplar, Sanatçılar”, Kabalcı Yayınevi: İstanbul, 1. Baskı.
Kamusal Alanda Sanat Olgusu ve Görsel Kültür 545
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/13
Güney, Engin. (2014), “Dijital Görsel Kültür ve Yeni Medya Ekseninde Sanatın Değişen Rolü”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim Dalı: Samsun.
Habermas, Jürgen. (2015a), “Kamusal Alan”, Çev. Meral Özbek, Kamusal Alan, Editör: Meral Özbek, Hil Yayınları: İstanbul, s.s.95-102, 3. Baskı.
Habermas, Jürgen. (2015b), “Kamusallığın Yapısal Dönüşümü”, Strukturwandel der Öffentlichkeit, Çev. Tanıl Bora - Mithat Sancar, İletişim Yayınları: İstanbul, 13. Baskı.
Hanru, Hou. (2007), “Sürekli Yenilenen Kamusallığı Kurmak ve Kolektif Eylem”, Çev. Erden Kosova, 139-143, Pelin Tan’ın Hou Hanru ile yaptığı söyleşiyi 2007 tarihinde gerçekleştirmiştir, Olasılıklar, Duruşlar, Müzakere – Güncel Sanatta Kamusal Alan Tartışmaları, Derleyenler: Pelin Tan ve Sezgin Boynik, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları: İstanbul,
Kırışoğlu, Olcay Tekin. (2009), “Sanat, Kültür, Yaratıcılık - Görsel Sanatlar ve Kültür Eğitimi-Öğretimi”, Pegem Akademi Yayınları: Ankara, 1. Baskı.
Leppert, Richard. (2009), “Sanatta Anlamın Görüntüsü”, İmgelerin Toplumsal İşlevi, Çev. İsmail Türkmen, Ayrıntı Yayınları: İstanbul, 2. Baskı.
Mirzoeff, Nicholas. (1999), “What is Visual Culture? - An İntroduction to Visual Culture”, Roudledge: London.
Mitchel, W. J. T. . (1994), “Picture Theory: Essays on Verbal and Visual Representation”, The University of Chicago Press: London.
Mitchel, W. J. T.. (2002), “Showing Seeing: A Critique of Visual Culture”, Journal of Visual Culture, Sage Publications: London, Volume: 1 (2), s.s. 165-181.
O’Doherty, Brian. (2013), “Beyaz Küpün İçinde-Galeri Mekânının İdeolojisi”, Çev. Ahu Antmen, Sel Yayıncılık: İstanbul, 2. Baskı.
Öztürk, Özge. (2007), “Kentsel Kimlik Oluşumunda Güzel Sanatların Yeri: İzmir Örneği” Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı: Ankara.
Parsa, Alev Fatoş. (2007), “İmgenin Gücü ve Görsel Kültürün Yükselişi”, Fotoğrafya Dergisi, Sayı: 19, s.s. 1-14, (http://fotografya.fotografya.gen.tr/cnd/index.php?id=226,329,0,0,1,0 Erişim Tarihi: 02.05.2017).
Saehrendt, Christian; Kittl, Steen T.. (2014), “Bunu Ben De Yaparım!- Modern Sanat Kullanma Kılavuzu”, Çev. Zehra Aksu Yılmazer (Almanca’dan Çeviri), Ayrıntı Yayınları: İstanbul, 2. Baskı.
Saybaşılı, Nermin. (2017), “Sanat Sahada – Görsel Kültür Çalışmalarında Etnografik Bilgi”, Metis Yayınları: İstanbul, 1. Baskı.
Sengir, Sena. (2014), “Kültürel Dönüşümler ve Postmodern Pedagoji Ekseninde Görsel Kültür Eğitimi”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim Dalı: Samsun.
Sheikh, Simon. (2007), “Kamusal Alanın Yerine Ne mi? Ya da, Parçalardan Oluşan Dünya”, Çev. İlkay Baliç ve Emre Ayvaz, s.s. 23-29, Olasılıklar, Duruşlar, Müzakere – Güncel
546 Mehmet SUSUZ - İsa ELİRİ
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/13
Sanatta Kamusal Alan Tartışmaları, Derleyen: Pelin Tan ve Sezgin Boynik, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları: İstanbul, Makalenin Almancası “Anstelle der Öffentlichkeit? Oder: Die Welt in Fragmenten,” Kritik der Kreativiat, Yay. Haz. Gerald Raunig ve Ulf Wuggenig, Viyana: Turia + Kant, 2005), s.s. 80-88’de yayımlanmıştır.
Susuz, Mehmet. (2017), “Göstergebilim Bağlamında Tüketim Kültürü ve Sanat: Enstalasyon”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim Dalı Resim-İş Eğitimi Bilim Dalı: Samsun.
Tanyeli, Uğur. (2017), “Yıkarak Yapmak – Anarşist Bir Mimarlık Kuramı İçin Altlık”, Metis Yayınları: İstanbul, 1. Baskı.
Whitham, Graham; Pooke, Grant. (2013), “Çağdaş Sanatı Anlamak”, Çev. Tufan Göbekçin, Optimist Yayın: İstanbul.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com