You are here

EVRENSEL DİN BAĞLAMINDA TEBLİĞ VE MİSYONERLİK KAVRAMLARI ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

AN EVALUATION ON DAWAH AND MISSIONARY CONCEPTS IN THE CONTEXT OF UNIVERSAL RELIGION

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12744

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Christianity and Islam accept to inform the divine teachings to other societies and religions as a divine mission. Applied by both religions, two methods come to forefront while performing this task. These are the concepts of missionary and dawah. “Dawah” aims to bring Islamic belief principles to humans and to enlighten them. In dawah activities, the methodology is not making humans become Muslims by deceiving and by forcing, but the main principle is sincerity and honesty. The choice of believing or not to the divine message is the personal preference of people and their conscious. In this regard, the concept of dawah corresponds to the mission of Jesus Christ as a prophet with the full meaning of the word and in its original context. However, the concept of mission has been changed in terms of meaning since Paul accepted as the founder of the existing Christianity. As of this period, the mission concept is different from the dawah concept in Islam because the term mission has a pragmatist and machiavelist meaning (any way leading to the target is allowable). For this reason, since the period of Paul who is considered as the founder of Christian Missionary, the concept mission has been used to Christianize people in the context of a certain plan and program and has been a part of Christian theology. In the study, the historical development of missionary will be addressed. The former understanding of this concept and the understanding way of this in further periods will be revealed and information will be provided on alternative concepts that have parallel meanings with this concept. In this context, after the Christian theology that has a missionary characteristic is dealt with, the dawah concept in Islam will be investigated. In addition, a comparison will be made between the dawah concept in Islam and the missionary concept in Christianity.
Abstract (Original Language): 
Hıristiyanlık ve İslam temel öğretilerini öteki toplumlara ve dinlere ulaştırmayı ilahi bir görev olarak kabul ederler. Bu görevi yerine getirirken her iki dinin uyguladıkları yöntem açısından iki kavram ön plana çıkmaktadır. Bunlar misyonerlik ve tebliğ kavramlarıdır. “Tebliğ”, İslam inanç esaslarının insanlara ulaştırılmasını ve onların aydınlatılmasını hedefler. Tebliğ faaliyetinde baskı ve hileli metotlarla insanları Müslümanlaştırma gayesi güdülmeyip samimiyet ve doğruluk ilkesi esas alınmaktadır. Duyurulan ilahi mesaja inanıp inanmama insanların kişisel tercihine ve vicdanlarına bırakılmıştır. Bu anlamda tebliğ kavramı, tam anlamıyla ve orijinal haliyle bir Peygamber olarak Hz. İsa’nın misyonuyla örtüşmektedir. Ancak mevcut Hıristiyanlığın kurucusu olarak kabul edilen Pavlus’tan itibaren misyon kavramı anlam kaymasına uğramıştır. Bu dönemden itibaren misyon kavramı, pragmatizm ve makyavelizm (amaca giden her yol mubah anlayışı) ile illetli olması nedeniyle İslam’ın tebliğ kavramından farklıdır. Dolayısıyla Hıristiyan misyonerliğinin kurucusu kabul edilen Pavlus’tan itibaren misyonerlik kavramı, belli bir plan ve program bağlamında insanların Hıristiyanlaştırılması anlamında kullanılmış ve Hıristiyan teolojisinin bir parçası olmuştur. Çalışmada öncelikle misyonerlik kavramının tarihi gelişimi üzerinde durulacaktır. Bu kavramın ilk dönemlerdeki anlaşılma biçimi ile daha sonraki dönemlerdeki anlaşılma biçimleri ortaya konulacak ve bu kavramla paralel anlama sahip alternatif kavramlar hakkında kısaca bilgi verilecektir. Bu bağlamda misyoner karakterli Hıristiyan teolojisine işaret edildikten sonra İslam’ın tebliğ anlayışı da çalışmamızda arz edilecektir. Ayrıca çalışmamızda, Hıristiyanlıktaki misyonerlik anlayışı ile İslamiyet’teki tebliğ anlayışı arasında bir karşılaştırma yapılacaktır.
281
294

REFERENCES

References: 

Aleaz, K. P. (2011). The Theology of Inculturation Re-examined. Asia Journal of Theology, Vol.
25, Issue 2, Oct 2011, ss. 228-249.
Arslan, Hulusi ve Abat, Ruhi (2005). Misyonerlerin Allah İnancına Yönelik Yaydıkları İddialar.
Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, V (2005), Sayı: 3, ss. 231-261.
Aydın, Mahmut (2005). Evanjelik Hıristiyanlığın Misyon Yöntemleri ve Türkiye’deki Yansımaları.
Dinler Tarihi Araştırmaları V (Dinler Tarihçileri Gözüyle Türkiye’de Misyonerlik,
Sempozyum, 01-02 Ekim 2005, Ankara, ss. 49-68.
Baer, Hans A. (1998). Evangelicalism. Encyclopedia of Religion and Society. (Ed. William H.
Swatos Jr.). London: Altamira. ss.175-178.
Bebbington, David W. (1989). Avangelicalism in Modern Britain: A History From The 1730s to
The1980s. London and New York: Routledge.
Demirci, Kürşat (1998). Hinduizm. İslam Ansiklopedisi, c. XVIII. İstanbul: Diyanet Vakfı Yayınları.
ss. 112-116.
Devellioğlu, Ferit (1996). Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lügat, c. 2. Ankara: Aydın Kitabevi.
Evrensel Din Bağlamında Tebliğ ve Misyonerlik Kavramları Üzerine Bir Değerlendirme 293
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/27
Duncan, Graham A. (2014). Inculturation: Adaptation, İnnovation and Reflexivity. An African
Christian Perspective, HTS Teologiese Studies/Theological Studies 70(1), Pretoria, ss. 1-11.
Ebu, Muhammed, Abdülmelik, b. Hişam (1936). es-Siretü’n-Nebeviyye, c. 1. Mısır.
Erbaş, Ali (2003). Hıristiyan Misyonerliğine Genel Bir Bakış. Sakarya Üniversitesi İlahiyat
Fakültesi Dergisi, Sayı: 7, ss. 1-21.
Ferguson, D. S. (2001). Kerygma. Evangelical Dictionary of Theology. (Ed.Walter A. Elwell).
Michigan: Baker Academic. ss. 653-654.
Flinn, Frank K. (2007). Encyclopedia of Catholicism. New York: Infobase Publishing
Güler, Zekeriya (2006). Tebliğin Mahiyeti ve Sınırları, Kutlu Doğum 2003: İslam’ın Güncel Sorunu.
Ankara.
Günay, Tuncer (2004). Misyoner Örgütleri ve Misyoner Faaliyetleri. Ankara: ATO Yayınevi.
Gündüz, Şinasi ve Aydın, Mahmut (2002). Misyonerlik. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Gündüz, Şinasi (2002). Misyonerlik, İslam ve Dinsel İfade Özgürlüğü. Tezkire, Düşünce, Siyaset,
Sosyal Bilim Dergisi, yıl II, sayı 24, Ocak/Şubat 2002, ss. 48-58.
_______(2004). Misyonerlerin Çalışma Yöntemleri. Türkiye’de Misyonerlik faaliyetleri 17-18 Nisan
2004. ss. 349-376.
_______(2014). Misyonerlik ve Hıristiyan Misyonerler. Misyonerlik Trendleri ve Stratejileri. (Ed.
Süleyman Turan). Ankara: STS Yayınları. ss. 15-56.
Güngör, Ali İsra (2002). Vatikan Misyon ve Diyalog. Ankara: Alperen Yayıncılık.
______(2002). Kilise’nin Yeni Misyon Anlayışında İnkültürasyon’un Yeri. AÜİFD. c. XLIII, sayı
I. ss. 271-290.
______ (2005). Hıristiyanlıkta Evanjelik Hareket. Ankara: Aziz Andaç Yayınları.
H. H. Scobie, Charles (2014). Evrensel Hıristiyan Misyonerliğinin Kökeni İsa’mı? Pavlus mu?.
Trendleri ve Stratejileri. (Ed: Süleyman Turan). Ankara: STS Yayınları.
Harman, Ömer Faruk (2004). Genel Olarak Misyonerlik. Türkiye’de Misyonerlik faaliyetleri 17-18
Nisan 2004, İstanbul, ss.25-38.
Kılıç, Sami, Altuncu, Abdullah (2017). Yahudilikte Savaş Kuralları ve Savaşla İlgili Yaklaşımlar,
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume
12(20), ss. 149-166.
Kitab-ı Mukaddes (2001). İstanbul: Yeni Yaşam Yayınları.
Kocabaşoğlu, Uygur (1989). Anadoluda’ki Amerika. İstanbul: Arba Yayınları.
Kur’an-ı Kerim Meâli (2006). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Küçük, Abdurrahman (2005). Misyonerlik Nedir? (Misyonerlik İle Tebliğ Arasındaki Fark), Dinler
Tarihi Araştırmaları-V, 01-02 Ekim 2005, Ankara, ss. 19-34.
Kuzgun, Şaban (1983). Misyonerlik ve Hristiyan Misyonerliğinin Doğuşu. Erciyes Üniversitesi
İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1983, sayı: 1, ss. 59-82.
Küçük, Abdurrahman, Tümer, Günay, Küçük, Mehmet Alparslan (2017). Dinler Tarihi. Ankara:
Berikan Yayınevi.
294 Abdulkadir KIYAK
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/27
Mac Donald, William (2000). Kutsal Kitap Yorumu. c. I-III. İstanbul: Yeni Yaşam Yayınları.
Marsden, George M., Svelmoe, William L. (2005). Evangelical and Fundamental Christianity.
Encyclopedia of Religion. (Ed. Lındsay Jones). Volume V. Michigan: Macmillan Reference
USA. ss. 2887-2894.
Muhammed Ali es-Sabuni (2003). en-Nübüvve ve’l-Enbiya. (Çev. Hanifi Akın). İstanbul: Ahsen
Yayınları.
Muhammed b. İsa Ebu İsa et-Tirmizî (1998). Sünenü’t-Tirmizî. (Tahkik Eden: Beşşar Avvad Maruf).
c. I-VI. Beyrut: Daru’l-Garbi’l-İslâmî.
Muhammed b. İsmail Ebu Abdullah el-Buhari, Sahihû’l-Buhari (H.1422). Sahihû’l-Buhari. (Tahkik
Eden: Muhammed Zuheyr b. Nasir). c. I-IX. Beyrut: Dâru Tavku’n-Necat.
Polat, Bayram (2008). Evanjelik Bir Hareket Metodist Kilisesi. İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.
Scobie, Charles H. H. (2014). Evrensel Hıristiyan Misyonerliğinin Kökeni İsa’mı? Pavlus mu?.
Trendleri ve Stratejileri. (Ed: Süleyman Turan). Ankara. ss. 57-76.
Stackhouse, Max L. (2005). Missionary Activity. Encyclopedia of Religion. (Ed. Lındsay Jones).
Volume IX. Michigan: Macmillan Reference USA, ss. 6068-6076.
Tischler, Nancy M. (2006). All Things in the Bible an Encyclopediapf the Biblical World. Volume
I. London: Greenwood Press.
Turan, Süleyman (2006). Misyonerliğin Kurucusu Pavlus. İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com