You are here

TEMEL HADİS KAYNAKLARINDAKİ SİYER BÖLÜMLERİ ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME - TİRMİZÎ'NİN EL-CÂMİU’S-SAHÎH’İ ÖRNEĞİNDE

AN EVALUATION ON SIYER SECTIONS IN BASIC HADITH RESOURCES: EXAMPLE OF AL-JAMIU'S-SAHIH OF TIRMIZI

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12591

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
It is called siyer, which takes the life of the Prophet from birth to death. Siyer is related to the hadith as it relates to a certain period of history and therefore to the knowledge of history, the Prophet's words, conduct and approval. Therefore, it can be said that there are two scientists who are closely related to the hadith. Hadith books are also included in the works which are the origin of Siyer science. One of these books is the Sunen of Tirmizi, which is included in the main sources of hadith. His full name is Abu Îsâ Muhammad b. Îsâ b. Sevre et-Tirmizi (d. 279/892), is a well-known detainee of the Sunan / al-Jamiu's-sahih from Kütüb-i Sitte. Tirmizi is one of the leading scholars in the science of hadith. It is said that the qualifications of compiling, sorting, memorizing and negotiating the hadiths that he should be found in a correspondent are said to be in Tirmizi. Tirmizi's undoubtedly the most important work of his time has been passed on to sources with different names such as Sunanü't-Tirmizi, Jâmiu't-Tirmizi, Sahîhu't-Tirmizî, al-Jâmiu's-sahîh, al-Musnedūs-sahîh, al-Câmiu'l-kebir It is rather famous with the name of Sunanü't-Tirmizi. There are of course stories related to siyer various places of Hadith sources. However, such stories are concentrated in sections titled siyer or Jihad. Tirmizi, like other writers, has opened a separate chapter because of the importance it gives to the narrations of the siyer, and the related narrations seem to prefer the collection there. In this study, evaluations will be made on the Siyer section of Tirmizi in order that the hadith can be seen as a sour source more clearly.
Abstract (Original Language): 
Hz. Peygamber’in doğumundan vefatına kadar olan hayatını konu edinen ilme siyer denilmektedir. Siyer, tarihin belirli bir döneminden bahsettiği için tarih ilmiyle, Hz. Peygamber'in söz, fiil ve takrirleriyle ilgilendiği için de hadis ilmi ile ilgilidir. Bu yüzden siyer ve sünnetin veya siyer ile hadisin yakın ilişki içinde olan iki ilim dalı olduğu söylenebilir. Siyer ilmine kaynaklık eden eserler içerisinde hadis kitapları da bulunmaktadır. Bu kitaplardan biri temel hadis kaynakları içinde sayılan Tirmizî’nin Sünen adlı eseridir. Tam adı Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ b. Sevre olan Tirmizî, (ö. 279/892) Kütüb-i Sitte’den el-Câmiu’s-sahîh’in/Sünen’in musannıfı meşhur bir muhaddistir. Tirmizî hadis ilminde önde gelen âlimlerden biridir. Bir muhaddiste bulunması gereken öğrendiği hadisleri derleme, tasnif etme, ezberleme ve müzakere etme vasıflarının Tirmizî’de bulunduğu söylenmiştir. Tirmizî’nin şüphesiz en önemli eseri Sünenü’t-Tirmizî, Câmiu’t-Tirmizî, Sahîhu’t-Tirmizî, el-Câmiu’s-sahîh, el-Müsnedü’s-sahîh, el-Câmiu’l-kebîr gibi değişik adlarla kaynaklara geçmiş olan ve daha çok Sünenü’t-Tirmizî adıyla meşhur olan eserdir. Hadis kaynaklarının değişik yerlerinde siyer ile ilgili rivayetler bulunmaktadır. Ancak siyer başlığı altında veya cihad adlı bölümlerde bu tür rivayetler yoğunlaşmaktadır. Tirmizî de diğer muhaddisler gibi siyer rivayetlerine verdiği önemden dolayı ayrı bir bölüm açmış ve ilgili rivayetleri oraya toplamayı tercih etmiş görünmektedir. Bu çalışmada hadisin siyere kaynaklık etmesinin daha net görülebilmesi açısından Tirmizî’nin siyer bölümü üzerinde değerlendirmelerde bulunulacaktır.
51
64

REFERENCES

References: 

Ağırman, Cemal, “Müksirûn”, DİA, İstanbul, 2006, XXXI, 534.
A’zamî, Muhammed Mustafa, “Hadis Tenkit Yöntemleri ile Tarih Tenkit Yöntemlerinin
Karşılaştırılması”, Çev. Fuat İstemi, e-Şarkiyat İlmi Araştırmalar Dergisi, Sayı: XIII, Nisan
2015.
Buhârî, Ebû Abdillah Muhammed b. İsmail, el-Câmiu’s-sahîh, I-VI, Tahk. Mustafa Dîb el-Buğa,
Dâru İbn Kesir, Beyrut 1987.
Cebeci, Lütfullah, “İmam-ı Tirmizî”, Ata.Ü. İsl. İlm. Der., 4.sayı, Ankara 1980, ss. 287-311.
Temel Hadis Kaynaklarındaki Siyer Bölümleri Üzerine Bir Değerlendirme 63
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/27
Çakan, İ. Lütfi, “el-Câmiu’s-sahîh”, DİA, İstanbul, 1993, VII, 129-132.
Durmuş, Üzeyir, “Siyerin Hadislerle İnşâsı Meselesi (Buhârî Ve Müslim Örneği)”, Karadeniz Teknik
Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi Cilt: 3, Sayı: 1, Bahar 2016, ss. 91-112.
Ebû Dâvûd, Süleyman b. el-Eş’as es-Sicistânî, Sünen, I-IV, Dâru’l-kitâbi’l-Arabî, Beyrut Trs.
Fayda, Mustafa, “Siyer Sahasındaki İlk Telif Çalışmaları “, Uluslararası Birinci İslam Araştırmaları
Sempozyumu (Tebliğ ve Müzakereler), Dokuz Eylül Üniversitesi Yay., İzmir 1985, ss. 357-
367.
Hatiboğlu, İbrahim, “Muhammed Nâsıruddin el-Elbânî”, HTD,Cilt: 1 Sayı: 2, 2003.
Hizmetli, Sabri, “Siyer ve İslam Tarihçiliği Üzerine”, Diyanet Dergisi, Ekim-Kasım-Aralık 1989,
Cilt: 25, Sayı: 4, ss. 311-362.
İbn Hacer, Ebû’l-Fazl Ahmed b. Ali, Tehzîbu’t-Tehzîb, I-XII, Haydarabad 1326.
İbn Mâce, Muhammed b. Yezîd el-Kazvînî, Sünen, I-II, Tahk. Muhammed Fuad Abdulbaki, Dâru’l-
Fikr, Beyrut Trs., II, 919.
İbnü’n-Nedîm, el-Fihrist, Dâru’l-marife, Beyrut, Trs.
İstemi, Fuat, “Hicri IV. Yüzyıla Kadar Hadis İlmi Ve Tarih İlminin Birbirleriyle Olan Tarihsel
Münasebeti”, JOSR Nisan-2017 Cilt:9 Sayı:1 (17) (s. 44-68).
Kandemir, M. Yaşar, “Tirmizî”, DİA, Ankara, 2012, XXXXI, 202.
Kâtip Çelebi, Keşfu’z-Zunûn an esâmi’l-kütüb ve’l-fünûn, I-II, Dâru ihyâi’t-türâsi’l-Arabî, Beyrut
Trs.
Koçyiğit, Talat, Hadis Tarihi, Ankara 1977.
Muslim b. Haccâc el-Kuşeyrî, el-Câmiu’s-sahîh, I-V, Tahk. Muhammed Fuad Abdulbaki, Dâru
ihyâi’t-türâsi’l-Arabî, Beyrut Trs.
Mübarekfûrî, Ebû’l-Ulâ Muhammed b. Abdurrahman b. Abdirrahim, Tuhfetu’l-ahvezî şerhu
Câmii’t-Tirmizî, Beytu’l-efkâri’d-devliyye, Amman Trs.
Nesâi, Ahmed b. Şuayb, Sünen, I-VIII, Tahk. AbdulFettah Ebû Gudde, Halep 1986.
Önkal, Ahmet, “Bir Siyer Kaynağı Olarak Buhârî: Kitâbü’lmeğâzî Örneği”, Fırat Üniversitesi Orta
Doğu Araştırmaları Dergisi Cilt: XI, Sayı:1-2, Elazığ, 2016, ss. 73-80.
Özdemir, Mehmet, “Siyer Yazıcılığı Üzerine”, Milel ve Nihal İnanç, Kültür Ve Mitoloji
Araştırmaları Dergisi, cilt 4 sayı 3 Eylül – Aralık 2007, ss. 129-162.
Polat, Selahattin, “Siyer'in Neliği Bağlamında Siyer Yazıcılığının Sorunları”, Siret Sempozyumu I,
Türkiye'de Siret Yazıcılığı, Tebliğler Kitabı, Ankara 2012, ss. 257-270.
Robson, James, “Tirmizî’nin Câmii’nin Rivayet Tarikleri”, Çev. Arafat Aydın, HTD, XIII, 1, 2015,
ss. 117-132.
Terzi, Mustafa Zeki, “Buhari'nin Sahih'indeki Siver ve Meğazi Rivavetleri”, On dokuz Mayıs
Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Sayı: 5, Samsun 1991, ss. 147-153.
64 Nurullah AGİTOĞLU
Turkish Studies
International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 12/27
Tirmizî, Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ, Sünen (el-Câmiu’s-sahîh), I-V, Tahk. A. Muhammed Şakir vd.,
Mısır 1975. (Muhammed Nasıruddin el-Elbânî’nin değerlendirme ve talikleriyle birlikte
yapılan baskısı: Mektebetü’l-Maârif, Riyad Trs.)
Topal, Ramazan, Ahmed B. Hanbel’in Müsned’inde Yer Alan Siyer Rivayetlerinin Tespiti ve
Değerlendirilmesi (Hicret’e Kadar), M.Ü. S.B.E., Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi,
İstanbul 2016.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com