You are here

SÜRE AÇISINDAN TÜRKİYE TÜRKÇESİNİN SESLERİ ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

AN EVALUATİON ABOUT THE PHONES OF TURKEY TURKİSH İN TERMS OF DURATİON

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.110

Keywords (Original Language):

Abstract (2. Language): 
The time of speaking must be analysed for the phone which is the smallest unit. For this reason, We have evaulated the studieswhich analyses the phone in terms of time in our study. Duration is determined in order to indicate the time of phone. Duration is the one of characteristics of phonic. Duration depends on the phonic which is spoken. The knowledge of duration changes from phone to the other phone. Syllable, word, group, element and sentence levels compose the time character of phone. The number of syllable of word, which contain phone, the place or location of phone in word, the speed of speaking, psychological condition of the person who speak, determine duration. The phone in Turkish are classified 3 parts as long, normal and short in terms of their duration.
Abstract (Original Language): 
Konuşmada geçen süre, en küçük birim olan sesler için de incelenmelidir. Bu sebeple makalemizde sesleri süreleri bakımından inceleyen araştırmaları değerlendirerek Türkiye Türkçesinin sesleri bakımından sonuçlar çıkarmaya çalıştık. Süre, seslerin ne kadar sürede çıktığını gösterme şeklinde belirlenir. Süre, sesin özelliklerinden biridir. Süre, söylenen sese göredir. Süre bilgisi, sesten sese değişir. Hece, kelime, öbek, öge ve cümle düzeyleri, sesin tek başına sahip olduğu süre özelliğini yeniden düzenler. Sesin bulunduğu kelimenin hece sayısı, sesin kelimedeki yeri, konuşma hızı, konuşmacının içinde bulunduğu psikolojik durum, süreyi belirleyen ortamlardır. Türkçede sesler, süreleri bakımından, uzun, normal ve normalden daha kısa olarak üçe ayrılır.
13-24

REFERENCES

References: 

AKSAN, Doğan. (1978), "Türkiye Türkçesinin Gelişmeli Sesbilimi" Ankara: TDK yayınları
BANGUOĞLU, Tahsin. (2000), "Türkçenin Grameri" Ankara: TDK yayınları BOZ, Erdoğan. (2002), "Türkiye Türkçesinde Uzun Ünlülerde Vurgu. İstanbul: İlmî
Araştırmalar Dergisi, s.29. BURAN, Ahmet. (1997), "Keban, Baskil ve Ağın Yöresi Ağızları" Ankara: TDK yayınları.
DEMİR, İmdat. (2002), "Türkiye Türkçesinde Parçalar Üstü Sesbirimler"
Afyonkarahisar (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi) s. 67-70 DEMİRCAN, Ömer. (2001), "Türkçenin Ses Dizimi", Der Yayınları, s. 162-165 DENY, Jean. (1995), "Türk Dili Gramerinin Temel Kuralları" Ankara: TDK ya. s.18 ERGENÇ, İclal. (1989), " Türkiye Türkçesinin Görevsel Sesbilimi", Ankara s.53 GÜLSEVİN, Gürer. (2002), "Uşak İli Ağızları" TDK Ankara s. 18-19 KAPKALLI, Handan. (2001), "Türkçedeki /a/'nın Sesbilimsel Özellikleri" Dilbilim Araştırmaları. s. 55-61
KOÇ, Nurettin. (1996), "Yeni Dilbilgisi", Ankara: İnkılap Yayınları. s. 586 KONROT, A. (1991), "Ses Bilgisi Çalışmalarında Nesnellik" Ankara: Kurtuluş Basımevi
KORKMAZ, Zeynep. (1994a), "Güney Batı Anadolu Ağızları" Ankara: TDK yayınları s.10
. (1994b) "Bartın ve Yöresi Ağızları" Ankara: TDK yayınları.
s.15
SELEN, Nevin. (1979), "Söyleyiş Sesbilimi, Akustik Sesbilim ve Türkiye Türkçesi. Ankara: TDK yayınları
ŞAYLİ, Ömer; ARSLAN, Levent M. (2003), "Türkçedeki Seslerin Süre Özellikleri", Dilbilim Araştırmaları.
Turkish Studies / Türkoloji Araştırmaları
Volume 2/3 Summer 2007
24
Doç. Dr. Ahmet AKÇATAŞ
TEKİN, Talat. (1975), "Ana Türkçede Aslî Uzun Ünlüler", Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları, s.15-17
TOPBAŞ, Seyhun; KAPKALLI. (1994), "Sesbilim ve Sesbilgisi Terimleri Üzerine",
Dilbilim Araştırmaları. 310-321 ÜÇOK, Necip. (1951), "Genel Fonetik" Ankara s.126-137
. (1951),
"Fonemlerin Özellikleri Üzerine Bir Deneme" Ankara
Üniversitesi Dil Tarih ve Coğrafya Fakültesi Dergisi, C.IX, S.4, s.363-380 YÖNEL, Selçuk. (1973-1974) "Türkçenin Yazınsal Fonemleri" Belleten, Ankara:
TDK yayınları. s.319-336

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com