You are here

OSMANLI ŞAİRLERİNİN "ARUZ TASARRUFLARI" VE ARAŞTIRMACILARIN GEREKSİZ MÜDAHALELERİ

OTTOMAN POETS' ARUZ METER CHOICES FOR USE AND UNNECESSARY INTERVENTIONS OF THE RESEARCHERS

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.451

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Aruz meter was an invention of Arabs. Persians took this system and adapted it to their own language. After relations with Persians Ottomans began to use it according to the rules of the Ottoman language which was composed of Arabic, Persian and Turkish. The rules applied even today related to Aruz meter, like short syllables, long syllables, "med", "imale" and "zihaf" were transferred to Ottomans from Arabic and Persian literature sources. Did the Ottoman poets strictly obey the rules of Aruz faults when they applied them to their own poems or did they choose to use some practical changes according to their wills? In this proceeding the answers to these questions are presented under these titles: "The faults arising from the researchers who can't apply the Aruz faults to the texts and who intervene unnecessarily to the texts", "Prejudices about the copyists", "The verses that are thought to have meter defects and solution suggestions about them".
Abstract (Original Language): 
Aruz vezni Arapların icadı olup Farslara, Farslardan da Osmanlılara geçmiştir. Aruz vezniyle günümüzde de kullanılan kurallar- kısa hece, uzun hece, med hece, imale ve zihaf da- Arap ve Fars Edebiyatı kaynaklarından aktarılmıştır. Osmanlı şairleri aruzu uygularken acaba aruz kusuruna ilişkin kurallara harfiyen uymuşlar mıdır? Yoksa teorik bilgileri yanında uygulamaya ilişkin tercih veya tasarruflarda bulunmuşlar mıdır? Bu makalede yukarıdaki soruların yanıtları araştırmacıların aruz kusurlarını metne uygulayamamalarından ve gereksiz müdahalelerinden kaynaklanan hatalar, müstensihler hakkındaki önyargılar ve vezin hatası bulunduğu düşünülen beyitler ile ilgili çözüm önerileri başlıkları altında aranacaktır.
59-74

REFERENCES

References: 

AKSOYAK, İ. Hakkı, Gelibolulu Mustafa Âlî Tuhfetü'l-uşşâk,
İstanbul 2003, s.157. BURMAOĞLU, Hamit Bilen, LamiîÇelebi Divanı, Doktora Tezi,
Erzurum 1983, s.325. ÇETİNKAYA, Ülkü, Aşk Mesnevilerinde Kadın, Ankara
Üniversitesi, Doktora tezi, Ankara 2008, s. 929. ÇİPİLOĞLU, Adviye Rabia, Şânîzâde Atâullah ve Divanı, Yüsek
Lisans Tezi, Boğaziçi Üniversitesi, 2005, s.31. DİKBAŞ, Fatma (Tüysüzoğlu), Çuhadârzâde Şâkir Dîvânı, Gazi
Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, Ankara 2004, G18/4. Emrî, Divan, Bursa 1130, s.3.
ERGİN, Muharrem, Kadı Burhaneddin Divanı, İstanbul 1970, s.126. GÖKALP, Halûk, Fasîhî Divanı: İnceleme-metin, Yüksek Lisans
Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana 2001, s. 378. GÜRGENDERELİ, Müberra, Hasan Ziya'i Hayatı - Eserleri - Sanatı
ve Divanı (İnceleme - Metin), Ankara 2002, s.89. Hâfız Ulvî, Divan-ıBelâgat-Unvân-ıHâfız, İstanbul 1873, s. 108. KARAPANLI, Gürcan, Şeyhülislam Muhammed Mekkkî Divanı,
Yüksek Lisans Tezi İstanbul Üniversitesi, İstanbul2005. KAZAN, Şevkiye, Hamidîzâde Celîlî ve Gazelleri, Tunca
Kortantamer Özel Sayısı II, Turkish Studies, Ankara 2006,
C.II, s.473.
KÖKSAL, M. Fatih, Derviş Hayalî Ravzaü'l-envâr, İstanbul 2003,
s.103.
KÖKSAL, M. Fatih, Yenipazarlı Vâlî Hüsn ü Dil, İstanbul 2003, s.
531.
MEYMENET MÎR SÂDIKÎ, Vâjenâme-i Hüner-i Şâirî, Tehran 1385,
s. 16.
SİRUS ŞEMİSÂ, AşnâyîBâ Arûz u Kâfiye, Tehran 1384, s. 53. TATCI, Mustafa, NiyazîMansurname, Ankara 1994, s. 230. YILDIRIM, Metin, Piriştineli Nûrî, Gazi Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, Ankara 2008, s.2.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com