You are here

SEZAİ KARAKOÇ’UN ŞİİR POETİKASINDA ÇOCUK HALLERİ

IN SEZAİ KARAKOÇ’S POETRY REFLECTION OF CHILD

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.3773
Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Sezai Karakoç is one of the most important poets in the Turkish poem. He takes care the community to mobilize of the internal dynamics of the gloomy atmosphere to disperse. In this context, Karakoç searchs tradition and religious items. He takes care poem and life within boundary of religious perspective. Tradition, history, and religion as the source of an image creates a huge potential to poetry. The poet who can manage convert this potential to downpour image, evaluates childhood in this context. The poet who speaks on behalf of society, holds very high expectation from child. This study is aimed to examine the concepts associated with childhood in Sezai Karakoc’s poems In the first part, the connection is established between the child and the resurrection. Karakoç thinks that child is the value of resurrection. Poet counts the ‘child’’as a one of the most important trivet of the Resurrection project. He defines the child as value of the resurrection. According to Sezai Karakoç the child should be growen good sense and moral as well as scientific. Karakoç emphasizes mental and physical development of the child’s on the core mother and strongly criticise that mother should be held in the second plan in the Europen education. In the second part of this report processing of historical figures of child are discussed. To make the childhood as image adds rose, wine, violet elements whichs are in divan literature, such as benefits and adds religious values such as the Prophet Moses and Prophet Jesus. The poet associates all of these values around the ‘’child’’. Sezai Karakoç has a huge hope about the future thanks to ‘’child’’. The child will rescue humanity in general meaning and in particular meaning disasters and storms that befell the Muslim world.In the third part, the innocence of the child is discussed that is a symbol of purity. The child was designed the essence of the humanity when child to chip.
Abstract (Original Language): 
Sezai Karakoç, modern Türk şiirinin en önemli şairlerindendir. Toplumun üzerindeki karamsar atmosferi dağıtmak için iç dinamikleri harekete geçirmeyi önemser. Bu bağlamda Karakoç, geleneği ve dinsel öğeleri önceler. Şiire ve yaşama dinsel bir perspektifle bakar. Gelenek, geçmiş ve din bir imge kaynağı olarak şiire büyük bir potansiyel oluşturur. Bu potansiyeli imge sağanağına dönüştüren şair, çocukluğu bu çerçevede değerlendirir. Toplum adına konuşan şair, çocuktan beklenti çetelesini oldukça yüksek tutar. Bu çalışma Sezai Karakoç şiirinde çocukluğu ve ilişkilendirildiği kavramları irdelemek amacındadır. Birinci bölümde çocuk ile diriliş arasında bağlantı kurulmuştur. Şairde, “çocuk” diriliş eri olarak tasarlanmıştır. Karakoç, çocuğu, Diriliş projesinin önemli sacayaklarından biri olarak görür ve diriliş eri olarak tanımlar. Çocuğun hem ahlaksal hem de bilimsel anlamda iyi yetiştirilmesi gerektiğini duyumsatır. Öz annenin çocuğun ruhsal ve bedensel gelişmesinde önemini vurgulayan Karakoç, Avrupalı eğitimdeki anneyi ikinci plana atma anlayışını şiddetle kınar. İkinci bölümde çocuğun tarihi şahsiyetlerde işlenişi ele alınmıştır. Çocukluğu imgeleştirmek için gül, şarap, menekşe gibi divan edebiyatının unsurlarından yararlanan Karakoç, Hz. İsa, Hz. Musa gibi dinsel değerleri yazınsal söyleme katar. Şair, bütün bu değerlerin işleyişini çocukla ilişkilendirir. Çocuktan aldığı güçle geleceğe büyük bir ümit besler. Genelde insanlığın özelde ise Müslüman coğrafyasının başına gelen felaketlerden ve fırtınalardan o kurtaracaktır. Üçüncü bölümde ise saflığın sembolü olan çocuğun masumiyet biçimiyle yansıması ele alınmıştır. Çocuk, yontuldukça çocuklaşan insanlığın özü olarak tasarlanmıştır.
2817-2836

REFERENCES

References: 

ABASIYANIK, Sait Faik (1986). Şimdi Sevişme Vakti, B. E. 13, Bilgi Yayınevi, Ankara.
ADLER, Alfred (2012). İnsan Tabiatını Tanıma, çev: Ayda Yörükan, Türkiye İş Bankası, Kültür Yayınları, 9. Baskı, İstanbul.
AKSAN, Doğan (1999). Şiir Dili ve Türk Şiir Dili, Engin Yayınevi, Ankara.
BAŞ, Münire Kevser. (2010). Sezai Karakoç Şiirinde Ölüm, Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 5/1 Winter, 774-818.
BEHRAMOĞLU, Ataol. (2012). Yaşadıklarımdan Öğrendiğim Bir Şey Var, Adam Yayınları, İstanbul.
DİCLEHAN, Şakir. (1980). Sanat ve Düşünce Dünyasında Sezai Karakoç, Piran Yayınları, İstanbul.
2836 Hüseyin YAŞAR
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 8/1 Winter 2013
EROĞLU, Ebubekir. (1981). Sezai Karakoç’un Şiiri, Bürde Yayınları, İstanbul.
GÖLPINARLI, Abdulbaki. (1972). Nedim Divanı, İnkilap ve Aka Kitabevi, İstanbul.
GÜNAY, Mustafa. (2012). Bir Yaşama Ütopyası Olarak Şiir: Ataol Behramoğlu’nun Şiirinde Hayatın ve Şiirin Gerilimli İlişkileri, Varlık, Yıl: 79, Haziran, S. 1257, ss.23-26.
KARAKOÇ Sezai. ( 2008). “Diriliş Muştusu”, Diriliş Yay., İstanbul.
KARAKOÇ Sezai. ( 2008). Edebiyat Yazıları II Dişimizin Zarı, Diriliş Yay., İstanbul.
KARAKOÇ Sezai. (2012). Gün Doğmadan, 11. Baskı, Diriliş Yay., İstanbul
KARATAŞ, Turan. (2011). Baktıkça Büyüyen Bir Şahsiyetin Yazıyla Çıkarılan Fotoğrafı…, Şair ve Düşünür Sezai Karakoç Sempozyumu, Bildiri Kitabı, 2. Baskı, Fatih Belediyesi, İstanbul.
KARATAŞ, Turan (1998). Doğu’nun Yedinci Oğlu, Sezai Karakoç, Kaknüs Yayınları, İstanbul.
LEKESİZ, Ömer (2012). Hızırla Kırk Saat Şiirinde Kültürel İmgelerin İhyası ve İmhası, Dil ve Edebiyat, S. 41, s. 11-15, Mayıs, 2012, İstanbul.
MACİT, Muhsin. (1996). Gelenekten Geleceğe, Akçağ Yay. Ankara.
NARLI, Mehmet. (2002). Dini Duyarlıklı Şiir yahut Sezai Karakoç ve Diğerleri, Türk Edebiyatı, Eylül, S. 347, ss, 46-51.
TANPINAR, Ahmet Hamdi. (2003). 19. uncu Asır Türk Edebiyatı Tarihi, Çağlayan Kitabevi, İstanbul.
TEVFİK Fikret. (2005), Rübabı Şikeste, Haz. Abdullah Uçman-Hasan Akay, Çağrı Yayınları, İstanbul.
UYGUNER, Muzaffer. (1983). Sait Faik Abasıyanık, TDK Yayınları, Ankara.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com